Drag me to hell.

Κεφάλαιο 32ο.

Και τελικά σας την έφερα:)

Ανοίγω τα μάτια μου, κοιτάω γύρω μου και βλέπω πώς είμαι τυλιγμένη με το σεντόνι γύρω μου. Αναμνήσεις από την χθεσινή βραδιά έρχονται στο μυαλό μου και χαμογελάω.

Σηκώνομαι αθόρυβα για να μην ξυπνήσω τον Blake και πηγαίνω προς το μπάνιο. Μπαίνω μέσα και κλειδώνω την πόρτα πίσω μου. Πλησιάζω τον καθρέπτη και διακρίνω κάποια μικρά μωβ σημάδια στον λαιμό και μια φαγούρα με πιάνει.

Φυσικά. Θα με άφηναν ήσυχη τα συμπτώματα; Εννοείται πως όχι. Βγάζω τα ρούχα μου και ρυθμίζω το νερό στο καυτό.

Πρέπει να καλύψω τα σημάδια μετά.

Τρίβω με μανία το σώμα μου. Πιστεύω σε λίγο θα βγάλω καινούργια δέρμα.

Μετά από ένα τέταρτο αποφασίζω να βγω. Φοράω καινούργια ρούχα, ανοίγω την πόρτα και βγαίνω πάλι ήσυχα έξω.

Παρατηρώ πως ο Blake δεν είναι στο δωμάτιο και παίρνω τον δρόμο μου για τον κάτω όροφο.

"Blake, Blake που είσαι;;;" Πλησιάζω την κουζίνα και δεν βρίσκεται εκεί βγαίνω στην βεράντα αλλά είναι άφαντος. Οκευ που σκατά είσαι;;

Το μάτι μου πάει στο τραπεζάκι που έχουμε έξω και παρατηρώ ένα χαρτί, το πιάνω στα χέρια μου και μπορώ να καταλάβω πως είναι ο γραφικός χαρακτήρας του.

Γυρνάω στο σπίτι. Συγγνώμη που δεν σε αποχαιρέτησα, θα τα πούμε το απόγευμα. Σ'αγαπώ Blake.

Δεν θέλω να πω ότι είμαι θυμωμένη. Ποτέ δεν ήμουν ο τύπος που του αρέσει ο αποχαιρετισμός μέσω γραμμάτων, αλλά δεν με πειράζει τόσο επειδή ξέρω ότι είναι ο Blake και παλιομοδίτικοι τρόποι του.

Αφού κανείς δεν είναι σπίτι ανοίγω την μέταλ μουσική στο τέρμα και πάω στην κουζίνα.

Φτιάχνω πρωινό και κάθομαι να το απολαύσω.

Το κινητό μου χτυπάει και εγώ το ανοίγω να δω τι συμβαίνει.

"Πάρτυ στου Ren απόψε;" Μου το έστειλε ο Seb. Έχω βαρεθεί όλα αυτά τα πάρτυ και την καλοπέραση. Δεν νομίζω πως είμαι φτιαγμένη για αυτά.
Είμαι σπιτόγατος πως να το κάνουμε.

Ανεβαίνω την μεγάλη ξύλινη σκάλα και προχωράω στον διάδρομο. Φτάνω μπροστά από το κλειδωμένο δωμάτιο της μητέρας μου και στέκομαι εκεί. Ποτέ δεν το είχαμε ανοίξει ποτέ δεν είχα μπει μέσα. Ο πατέρας μου δεν με άφηνε. Έλεγε πως ήταν ο τόπος που εργαζόταν εκεί που ένιωθε καλά και ξέφευγε από τον πραγματικό κόσμο.

Αυτόματα πιάνω το μικρό κολιεδάκι που βρίσκεται στον λαιμό μου. Μια πεταλούδα. Μου την είχε δώσει μια μέρα πριν πεθάνει. Ανατριχιαστικό το ξέρω.

Ξεκολλώντας τα μάτια μου από την πόρτα τρέχω στο δωμάτιό μου ανοίγω την πόρτα, φτάνω στο κομοδίνο και γρήγορα βγάζω το κλειδί που ανοίγει την πόρτα για το δωμάτιο της μητέρας μου.

Φτάνω πάλι εκεί παίρνω μια ανάσα και γυρίζω το κλειδί στην κλειδαριά.
 
Μπροστά μου ξετυλίγεται ένα δωμάτιο με γκρι τοίχους ξύλινο πάτωμα και σχεδόν σε κάθε γωνιά του δωματίου ένας καμβάς. Κάνει τόσο κρύο εδώ μέσα ενώ παρατηρώ πως το παράθυρο είναι ανοικτό.

Περπατάω και άλλο. Βρίσκομαι στην μέση και βλέπω πόσο τεράστιος είναι χώρος. Στην δεξιά πλευρά υπάρχουν πίνακες που είναι σκεπασμένοι με ένα άσπρο ύφασμα το οποίο έχει γίνει μαύρο από την σκόνη. Στην αριστερή πλευρά υπάρχει μια μισάνοιχτη ντουλάπα. Βαδίζω προς τα εκεί και την ανοίγω.

Ένα κουτί και κάτι χαρτιά πέφτουν κάτω.

Παίρνω το κουτί και το ανοίγω. Μέσα υπάρχει μια φωτογραφία, μια κουδουνίστρα και ένα παλιό δερμάτινο βιβλίο. Σίγουρα θα είναι ημερολόγιο. Πριν προλάβω να το ανοίξω βήματα ακούγονται στον κάτω όροφο.

"Sel που είσαι;;" O Blake γύρισε. Παίρνω τα πράγματα στο χέρι μου κλειδώνω το δωμάτιο και τρέχοντας πάω στο δικό μου. Βάζω τα πράγματα κάτω από το κρεβάτι μου και βγαίνω έξω πέφτοντας πάνω στον Blake.

"Εε γύρισες." Του δίνω ένα φιλί και χαμογελάω.

"Ναι σε φώναζα από κάτω αλλά δεν άκουγες τι έκανες;"

"Ήμουν στο μπάνιο." Λέω φανερά αναστατωμένη.

"Sel είναι όλα εντάξει;" Μου χαϊδεύει το μάγουλο και με κοιτάει στα μάτια. Είναι τόσο γλυκός.

"Ναι ηρέμησε είναι όλα καλά. Ο Seb μου έστειλε πως ο Ren κάνει πάρτυ απόψε."

"Και τι;; Θα ήθελες να πάμε;;"

"Ναι έχουμε καιρό να βγούμε και το σπίτι με πνίγει."

"Ωραία ότι θέλεις. Θα φύγω μετά να πάω να ετοιμαστώ και να δω την μητέρα μου."

Πριν προλάβω να απαντήσω χτυπάει το τηλέφωνό μου και βλέπω να με παίρνει ο πατέρας μου.

"Επιστρέφω." Λέω και φεύγω.

[...]

Πλέον έχει βραδιάσει έχω ντυθεί και περιμένω τον Blake να φύγουμε. Το μυαλό μου ταξιδεύει συνέχεια σε εκείνο το ημερολόγιο.

Το κουδούνι χτυπάει παίρνω τα πράγματά μου και κατεβαίνω κάτω.

"Έτοιμη;" Με ρωτάει καθώς με φιλάει.

"Ναι." Απαντάω καθώς κατευθυνόμαστε προς το αυτοκίνητο.

Γειαααα και από δω
Ελπίζω να είστε καλά
Και ήταν βαρετό το ξέρω
Αλλά το επόμενο θα είναι καλό
I PROMISE.
SEE YAA