Drag me to hell.

Κεφάλαιο 14ο.

Εγώ ξυπνήσει απο τις 6 και έχω ήδη χάσει τις 2 πρώτες ώρες δεν πρόκειται να πάω σχολείο σήμερα, θα ξεκουραστώ, η γιαγιά δεν είναι σπίτι έχει βγει ακόμη καλύτερα για μένα. Θέλω το σπίτι για λίγο μόνη μου. Πλησιάζει ο καιρός όπου η γιαγιά Scarlet θα πάει εκδρομή με τον σύλλογο που συμμετέχει. Όνομα δεν θυμάμαι. Θα περάσω τόσο τέλεια το σπίτι όλο δικό μου για λίγες μέρες. Δεν είναι οτι δεν θέλω την γιαγιά μου απλά όλοι έχουμε κάποιες μέρες που θέλουμε να είμαστε εντελώς μόνοι μας οπότε ευκαιρία.

Adriana's POV. (Oo nai)
Σήμερα η Sel λείπει αναρωτιέμαι αν είναι καλά. Χθες βγήκε με αυτόν τον Blake, ελπίζω να μην της έκανε τίποτα που να την πείραξε. Μόλις σχολάσω θα περάσω απο κει να δω πως είναι. Δεν λέω καλός ο Blake όμορφος πολύ όμορφος, άνετα θα έκανα κάτι μαζί του αλλά θα ρωτήσω και την Sel για να μάθω περισσότερα, θα πρέπει να κάνω περισσότερα παρέα μαζί του για να τον μάθω αλλά να μάθω και για αυτήν. Freeze. Κουδούνι. Βάζω τα γυαλιά και μπαίνω στην τάξη, θα κάτσω δίπλα του μιας ο Sebastian και η Sel λείπουν.

"Blake, να κάτσω;"

"Εμμ ναι φυσικά, να σου πω ξέρεις γιατί δεν ήρθε η Sel σήμερα;"

Ανησυχούσε για αυτήν, μάλλον την ήθελε αλλά ποιος νοιάζεται;

"Όχι και 'γω το ίδιο θα σε ρωτούσα, αλλά θα πάω μετά το σχόλασμα να την δω."

"Δεν χρειάζεται μπορώ να πάω εγώ."

"Όχι δεν θα πας εσύ, χθες ήσουν μαζί της εγώ έχω πολύ καιρό να την δω και θέλω να της πω τα νέα μου και να δω πως είναι." Πλησιάζω αρκετά κοντά την καρέκλα μου σε αυτόν και τον κοιτάω στα μάτια, δεν μπορεί κάποια στιγμή θα κάνει κάποια κίνηση.

"Εμμ ωραία οτι θες." λέει καθώς απομακρύνεται απο μένα.

Blake's POV.
Τι φάση με την κοπέλα; απεγνωσμένη; Τέλος πάντων δεν θυμάμαι να της έδωσα κάποιο δικαίωμα και πήρε τόσο θάρρος ελπίζω να μην προχωρήσει άλλο γιατί δεν ξέρω τι θα κάνω. Αυτήν την στιγμή μόνο η Sel υπάρχει στο μυαλό μου βέβαια δεν ξέρω ακόμη με ποια μορφή ως φίλη, κολλητή ή σαν το κορίτσι που είμαι ερωτευμένος και θα έκανα τα πάντα για να την έχω; Δεν τα έχω ξεκαθαρίσει ακόμα. Πιστεύω οτι εργασία θα μας κάνει να έρθουμε πιο κοντά και γω θα καταλάβω τι νιώθω και γω.

Author's POV.
Τι θα γινόταν τελικά με αυτούς; Αυτή σαν τριαντάφυλλο με τέλεια όψη αλλά αν την πρόσεχες καλύτερα είχε αγκάθια που θα μπορούσαν να  βλάψουν τον καθέναν. Ποιον θα άφηνε να την ανακαλυψει και να δει πτυχές που κανείς δεν είχε συναντήσει σε αυτήν; Που δεν άφηνε άνθρωπο να την πλησιάσει γιατί δεν εμπιστευόταν κανέναν. Φοβόταν, όχι τόσο να πληγωθεί αλλά να μην πληγώσει;

Αυτός όμως πως θα την κέρδιζε; Πως θα την έκανε δικιά του ενώ ο ίδιος του εαυτός δεν ήξερε τι ζήταγε; Δεν ήθελε να την πληγώσει και να φύγει, φοβόταν να την χάσει, όχι δεύτερη φορά σκεφτόταν. Αλλά υπήρχε και ο εγωισμός τι θα επικρατούσε τελικά; Ενα ανεξέλεγκτο πάθος η μια λογική; Η καλύτερα ο εγωισμός.

Έπρεπε να είναι μαζί.

Μακάρι να ήξεραν.

Πόσα ένιωθαν ο ένας για τον άλλον και ας μην ήταν εντελώς ερωτικά.

Γιατί δεν ήθελαν να τελειώσει όλο αυτό.

Και ποιος θα ήθελε;

Αυτή πέθαινε, ήταν εξαντλημένη απο την αρρώστιά της.

Και αυτός πέθαινε που δεν ήξερε.

🔹Οχι δεν έχω όρεξη, άσχετα αν το τραγούδι δείχνει εντελώς τα αντίθετα. Απλα μου έχει κολλήσει και είναι τέλειο τραγούδι
🔹ελπιζω να σας άρεσε
🔹αστερακια για τον ουρανό.
🔹μεχρι το επόμενο τσάγια
🔹Instagram: @_mairouu_