Drag me to hell.

Κεφάλαιο 33ο.

Στα μάτια απλώνεται η μεγάλη βίλα του Seb. Εννοείται πως δεν είναι η πρώτη φορά που έρχομαι εδώ, εξάλλου ο ίδιος είναι τόσο διάσημος για τα πάρτυ που διοργανώνει, απλά σκέφτομαι τι το θέλει τόσο τεράστιο σπίτι.

Περνάω από την μεγάλη ξύλινη πόρτα και η μουσική η οποία ακουγόταν σαν μικρό βουητό στα προηγούμενα τετράγωνα τώρα μου φαίνεται θάνατος. Κυριολεκτικά. Νιώθω το μπάσο στην καρδιά μου και νιώθω πως θα λιποθυμήσω.

Με το μάτι μου διακρίνω ότι στην δεξιά πλευρά υπάρχει ένα τεράστιο τραπέζι με χιλιάδες κόκκινα πλαστικά ποτήρια για να βάλουν τα ποτά τους. Φυσικά δίπλα υπάρχουν κάθε λογής ποτά.

Μέσα από την μουσική ακούω φωνές προς την αριστερά πλευρά και έτσι γυρίζω το κεφάλι μου και από αυτήν την κατεύθυνση.

Μια παρέα παιδιών έχει μαζευτεί εκεί παίζοντας beer pong. Φαίνονται αρκετά μεθυσμένοι.

Κατεβάζω το κεφάλι μου όταν καταλαβαίνω πως ένα αγόρι από την παρέα με κοιτάει περίεργα. Μου παίρνει λίγο καιρό να καταλάβω ποιος είναι και όταν το κάνω εξαφανίζομαι από το οπτικό του πεδίο.

Προχωρώντας πιο μέσα και έχοντας χάσει τον Blake διακρίνω στην κουζίνα την Savvina με την Mel. Αποφασίζω να πάω προς τα 'κει.

"Γεια σας κορίτσια." Φωνάζω με όση δύναμη μπορώ δηλαδή και αυτές γελάνε. Έρχονται και με χαιρετούν.

"Γεια σου κορίτσι πως είσαι;;;" Μου λέει η Mel καθώς η Savvina έχει τυλίξει τον ώμο της γύρω από τον δικό μου.

"Μια χαρά εσύ;"

"Και εγώ το ίδιο;"

"Μόνη σου ήρθες;" Με ρωτάει η Savvina με ένα περίεργο ύφος. Φυσικά και ξέρει πως δεν υπήρχε περίπτωση να ερχόμουν εδώ και ειδικά μόνη μου.

"Όχι με τον Blake. Αλλά τον έχω χάσει. Ο Seb που είναι; Ίσως να είναι μαζί."

"Θα είναι πάνω, ξέρεις θα παίζουν ηλεκτρονικά. Άσε τους κάτσε λίγο με μένα." Τόση ώρα δεν είχα παρατηρήσει πως η Mel είχε φύγει. Το κεφάλι μου είναι έτοιμο να σπάσει και έτσι παίρνω την απόφαση να πιω. Πολύ ώριμο το ξέρω. Βάζω λίγη βότκα και πίνω λίγο από αυτό.

"Λοιπόν πως τα πάτε με τον Seb; Τι έχω χάσει;" Με κοιτάει με ένα πονηρό χαμόγελο και φοβάμαι. Δεν ξέρω καν τι θα πετάξει τώρα.

"Λοιπόν το κάναμε!" Λέει φανερά ενθουσιασμένη και χαρούμενη ενώ εγώ πετάω το ποτό μου κάτω και πνίγομαι. Θεέ μου τι έχω χάσει!

"Θεέ μου πως; Πότε; Που;; Δεν νομίζω να σε πίεσε να κάνεις κάτι έτσι;"

Σκάει στα γέλια και με κοιτάει σαν φώκια.

"Εννοείται πως δεν με ανάγκασε. Αχ Sel είναι τόσο υπέροχος νομίζω πως είμαι ερωτευμένη."

"Λοιπόν αυτό είναι υπέροχο. Καλώς ήρθες στο κλαμπ φίλη. Ας πιούμε σε αυτό."

Γεμίζουμε άλλα δύο ποτήρια με ένα ποτό που δεν το γνωρίζω και πάμε προς το σαλόνι. Στο μεταξύ ακόμη δεν έχω βρει τον Blake.

Πιάνουμε έναν καναπέ ενώ δίπλα υπάρχει ένα αγόρι και ένα κορίτσι που φασώνονται. Δωμάτια παιδιά τους φωνάζει η Savvina ενώ αυτή μετακινούνται στον πάνω όροφο. Νομίζω πως όλοι καταλάβαμε την συνέχεια.

"Αλήθεια πρέπει να βρω τον Blake μήπως ξέρεις σε ποιο δωμάτιο είναι;"

"Πρώτος όροφος δεύτερη πόρτα δεξιά νομίζω."

"Ωραία κατεβαίνω πάλι."

Με γρήγορο βήμα προχωράω προς την αίθουσα που πάει στον πάνω όροφο. Παιδιά με ποτό στο χέρι, άλλα καπνίζουν δεν ξέρω τι και άλλα σνιφάρουν. Κακοπέραση γενικότερα.

Ανεβαίνω δύο δύο τα σκαλιά και φτάνω στον τεράστιο διάδρομο. Υπέροχα δεν θα τον βρω ποτέ σκέφτομαι.

Προχωράω προχωράω όταν νιώθω ένα χέρι στον καρπό μου.

"Blake που σκατά..-". Έχοντας γυρίσει το πρόσωπο μου και έχοντας δει ποιος είναι τρομάζω. Δεν είναι άλλος από τον Ian. Πρώην, με άσχημο παρελθόν και κάνοντας την ζωή μου κόλαση.

"Sel, τι έκπληξη είναι αυτή;" Μου λέει με ένα ειρωνικό ύφος και με κοιτάει με το ύφος του κυνηγού. Για κάποιο λόγο με έχει λούσει κρύος ιδρώτας.

"Χάρηκες Ian; Γιατί εγώ πάλι καθόλου." Κάνω κίνηση να φύγω αλλά μάταια. Η λαβή του γίνεται πιο δυνατή.

"Μα γιατί τέτοια συμπεριφορά; Δεν χαίρεσαι ούτε λίγο που με βλέπεις;"

"Θα 'πρεπε;; Μήπως να πέσω και στα πόδια σου να σε παρακαλέσω;" Ξαφνικά αφήνει το χέρι μου ενώ έχει σχηματίσει μια κόκκινη πληγή γύρω από αυτό.

"Ναι είναι πολύ καλή ιδεα βασικά, αν και έμαθα ότι τώρα έχεις αγόρι αλλά εσύ αποφασίζεις." Γελάει πάλι ειρωνικά.

"Οο είσαι τόσο κάφρος Ian." Πριν το καταλάβω ένα χέρι γίνεται ένα με μάγουλό μου και χτυπάω στον τοίχο πέφτοντας κάτω. Εδώ πάνω δεν ακούγεται μουσική, απορώ αν υπάρχει και κόσμος εδώ πάνω.

Δεν μπορώ να σηκωθώ, μόνο τον ακούω να γελάει τίποτα άλλο. Τα μάτια μου κλείνουν αλλά ακούω μια πόρτα να ανοίγει. Έπειτα ανδρικές φωνές, κάποιες κλοτσιές και μετά τέλος. Πιάνω το κεφάλι μου και νιώθω ένα υγρό. Καταλαβαίνω πως αίμα κυλάει.

Αυτό ήταν. Μια σειρά από φωτογραφίες και διάφορα γεγονότα περνάνε μπροστά από τα μάτια μου και μετά μαύρο. Απόλυτο και τρομαχτικό μαύρο.