sweet lies ·chanbaek·

♡twenty-two♡

 Nie chcę Cię zranić. 

To jedyna droga,

w jakiej możemy być razem

I znów ja robię to, ponieważ nie mam wyboru. 

Słów: 5660

Zdarzyło mi się naprawdę wyjątkowo mocno upić, naćpać się, uprawiać seks w szkole, prawie spaść z najwyższego budynku, na jakim byłem, oraz mało brakowało, a zostałbym ofiarą gwałtu i to trzy razy. Jednak najlepsze w tym wszystkim było to, że nic nie równało się ze stresem, który odczuwałem w tym momencie.

— Obawiam się, że zostanie plama — mruknął, wyrzucając do śmietnika kolejną kulkę papieru, nasiąkniętą wodą. Moje palce mocno zaciskały się na krawędzi zimnego blatu, na którym właśnie siedziałem, a oczy obserwowały każdy najmniejszy ruch Chanyeola. — Oddam ci za nie pieniądze.

— Nie trzeba — syknąłem, kiedy znów zaczął wycierać papierem moje udo, mocno je szorując.

To nie było przyjemne.

Czułem się co najmniej dziwacznie. Uprawiałem seks z Chanyeolem, widział mnie nago, całował praktycznie każdą część mojego ciała, kłóciliśmy się milion razy i nawet oglądał moje słone łzy, cieknące po różowych policzkach, a i tak głupio mi było, gdy nachylał się delikatnie do moich nóg, tylko po to, żeby zmyć lepką czekoladę.

Żadne z nas nie chciało ze sobą rozmawiać, a przynajmniej tak to wyglądało. Dalej pamiętałem każde, najmniejsze słowo, które wypowiedział prosto w moje zapłakane oczy, powodując tylko mocniejszy ból w klatce piersiowej.

— Wydaje mi się, że już nic więcej z tym nie zrobimy — przyznał, prostując się i stając naprzeciwko mnie. Mimo tego, że siedziałem na łazienkowym blacie, czerwonowłosy dalej był ode mnie wyższy, jednak była to kwestia kilku milimetrów.

Był zdecydowanie za blisko mnie, a jego wzrok był zdecydowanie zbyt intensywny i zbyt skupiony na mojej osobie. Pragnąłem jego atencji, chociaż z drugiej strony forma tej uwagi, którą mi dawał, była jak kolejna dawka bolesnej trucizny.

Wręcz wyniszczała mnie od środka.

— Myślę, że mogę już iść — odchrząknąłem, kiedy jego obecność zaczęła zbyt mnie dołować, tak samo, jak cała ta sytuacja, w której się znajdowaliśmy.

Nawet mimo tego, że naprawdę miałem wrażenie, że go potrzebuję, wiedziałem, że byłem tylko i wyłącznie jego kilku nocną zabawką i przyjemnym, krótkim i nic nieznaczącym doznaniem.

Zeskoczyłem z blatu, karząc tym samym odsunąć się Chanyeolowi, który dalej dziwnie na mnie patrzył i zaciskał mocno usta. Moje spodnie były praktycznie całe mokre, przez co lepiły się nieprzyjemnie do mojej skóry, która już powoli mnie swędziała, jakby dodając sił do ciosu prosto w twarz. Miałem po prostu wszystkiego dość i chciałem jak najszybciej znaleźć się w domu.

— Cześć — mruknąłem, zmuszając się do pożegnania, bo tak naprawdę nie miałem pojęcia, co mógłbym mu powiedzieć.

Stawiając kilka kroków naprzód, wziąłem głęboki oddech, żegnając się z mocnym zapachem Chanyeola, który przez cały ten czas zatruwał przyjemnie moje nozdrza. Byłem gotów, żeby dzisiejsze pożegnanie było tym ostatnim. Chciałem cofnąć czas o dwa miesiące wstecz, kiedy Chanyeol był tylko i wyłącznie obiektem moich cichych westchnień oraz zwykłym znajomym ze szkolnego korytarza.

Jednak znów coś musiało sprawić, aby grube liny zacisnęły się na moim ciele, obwijając się również wokół Chanyeola.