"Onu ilk gördüğümde anlamıştım. Onunda içi buzdandı, onunda kalbi kırıktı, onunda kurtarılmaya ihtiyacı vardı. Ve bana elini uzattı."
"Onu ilk gördüğümde ne kadar korkmuş ve çaresiz olduğunu hissettim. Ama içindeki karanlığıda gördüm. Benimle aynı o...
"Öyle işte kendi söyledi." Dedi Sif üzgün bir yüz ifadesi ile.
"Ne zaman gidecek?" Dedim.
"Bilmiyorum." Dedi cevap olarak. "Zaten o Jane'e bir kere aşık olmuş. Bari mutlu olsun. Ben artık bir şey beklemiyorum." Dediğinde üzüldüm. Umutsuzca aşık olmak kötü bir şeydi. Loki beni sevmese nasıl hissederdim bilemiyorum. Düşünmekte istemiyorum zaten.
"Bende giderim. Hem Jane'den uzak durmasını sağlarım hemde Tony ve diğerleriyle konuşma fırsatım olur." Dedim. "Evet evet güzel fikir." Dedim tekrar kendi kendime ve ayağa kalkıp koşarak odamıza gittim.
Kapıyı "Loki!" Diye açıp birden içeri daldım. O ise bir köşede kitap okuyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ben öyle girince bakışları bana dönmüştü. 'Ne oldu?' Dercesine kaşlarını kaldırdı. Bende suratıma kocaman bir gülümseme yerleştirip ona doğru ilerlemeye başladım.
Tam ağzımı açacakken kaşlarını çattı ve "Hayır." Dedi. Sonra kitabına geri döndü.
"Ne demek hayır daha konuşmadım." Dedim.
"Düşüncelerini okumama hâlâ alışamadın. Ayrıca Midgard'a falan gitmiyoruz." Dedi gözlerini kitabından ayırmadan.
"Loki! Bırak o kitabı ve kalk, gidiyoruz dedim." Dediğimde tek kaşını kaldırıp baktı. Bense gardımı indirmiyordum. Kollarımı bağladım ve bakışmayı sürdürdüm.
Loki pes etmeyince ben pes ettim. "Ne istersen yaparım lütfen." Dedim dudaklarımı büzüp.
"Sen zaten-" derken bende onunla birlikte cümlesini devam ettirdim. "benim istediklerimi yapmak zorundasın."
Tehdit edecek bir şey arıyordum ama yoktu.
"Bak sensiz giderim bir daha beni bulamazsın." Dediğimde güldü ve kitabı bırakıp ayağa kalktı. Karşıma geçti.
"Ben seni bulamam öyle mi?" Dedi adım adım yaklaşırken.
"Evet bulamazsın." Dedim tek kaşımı kaldırırken. Kafasını yana çevirip güldü.
"Ben sana güvendiğim için seni yanımda götürdüm. Şimdi gidip ne yaptığımızı Odin'e mi söyleceksin." Dediğinde yüzüm düştü. Sonra devam etti. "Hem bunu duyunca Odin beni öldürmeye çalışacak. Sonra delirip her yeri yıkan, sürekli beni kurtarmaya çalışan sen değilmişsin gibi konuşma."
"Bir şeyi insan gibi rica ettiğimde yapsan bunlar olmaz. Zaten gidip Odin'e bunu söyleyecek değilim." Dedim ve arkamı dönüp kapıyı çarptım ve odadan çıktım.
