Lessons from the Badboy

1. Droler met een snufje gestaar

Verveeld zit ik voor me uit te staren terwijl onze leerkracht Frans van alles brabbelt waar ik toch niets van versta, want ja ik ben nu eenmaal slecht in Frans. Ik meen het, waarom moeten we Frans überhaupt leren? Kunnen de Fransen niet gewoon zoals iedereen Engels leren? Dan zou ik tenminste niet vier uur per week van mijn leven zitten verspillen. Mijn cijfers zijn niet slecht, eigenlijk heel goed zelfs, voor alle vakken. Ja ja ik weet wat jullie denken: nerd alert. Het is niet zo dat ik leren leuk vind! Oh nee in tegendeel. Het is gewoon dat mijn ouders heel mijn leven al uitgestippeld hebben. Ze hebben hoge verwachtingen van mij. 
Ik schrik op van meneer de Struiver's
stem.
"Raven?", hij kijkt mij afwachtend aan en snel kijk ik naar het bord waar niets opstaat. Great, daar heb ik dus ook niets aan. Ik laat mijn ogen over mijn notities gaan in de hoop daar het antwoord op de vraag, waarvan ik niet weet wat die is, te vinden. Ik voel mijn wangen gloeien van schaamte, wanneer ik alle blikken van mijn klasgenoten op me gericht zie. Ik werp een hopeloze blik naast mij waar mijn beste vriendin Sky zit. Ze glimlacht en fluistert zacht: "Droler". Ik herhaal het woord direct, maar luidop. Vanaf dat ik het woord uitspreek kan ik mezelf wel voor mijn kop slaan. Ik hoor heel de klas lachen en boos en tegelijk beschaamt staar ik Sky aan, maar zelf mijn kwaadste blik kan haar gechiegel nog niet stoppen. Beschaamd kijk ik naar de leeraar die ondertussen voor me staat. Hij schreeuwt dat de klas stil moet zijn, maar veel effect heeft het niet echt.
"Mevrouw Woods, dat was niet het correcte antwoord en misschien moet je in het vervolg niet naar mevrouw Smith's antwoord luisteren." Beschaamt knik ik en geef Sky, die nog steeds aan het lachen is, een trap onder tafel. Al snel is de lach van haar gezicht en maakt plaats voor een pijnlijke blik. Meneer de Struiver draait zich weer om en gaat verder met de les.
"Was dat nou echt nodig?"  Vraagt Sky terwijl ze over haar scheen wrijft.
"Love you to," ik schenk haar mijn onschuldigste gezicht. Ze rolt lachend met haar ogen en gaat weer verder met haar nagels te bestuderen. Ik tik ongeduldig met mijn balpen op mijn papier en kijk naar de klok. Nog maar vijf minuten en dan is deze hel voorbij. Langzaam dwaalt mijn blik af naar de blondharige jongen rechts achter in de klas. Zijn spieren zijn goed te zien door het witte shirt dat hij aanheeft. Hij kijkt geïnteresseerd naar het bord, maar het enige wat mij op dit moment interesseerde is hij. Ik schrik wanneer zijn blauwe ogen zich in de mijne boren. Ik voel mijn wangen rood worden, maar ik ben niet in staat om weg te kijken. Shit! Betrapt. Zijn mondhoeken gaan sentimenteel omhoog en vormt een klein lachje. En ik zweer het je, de temperatuur in het lokaal was net met 5 graden gestegen. Ik schrik op van het keiharde bel geluid en beschaamd wend ik mijn blik af en begin mijn boeken in te pakken. Sky kijkt me grijnzend aan met zo'n pedo smile en argwanend staar ik haar aan: "Wat is er?" En met haar wenkbrauwen wiebelend zegt ze: " Wat was dat allemaal met Carter? Jullie waren elkaar zo wat aan het uitkleden met jullie ogen."
"Oh kom op, nu niet overdrijven, hij keek me gewoon één seconde aan en besloot dan dat ik niet interessant genoeg ben." Ik rol met mijn ogen terwijl ik mijn tas van de tafel pak. Sky is altijd al de populaire van ons twee geweest. De durver. Ik was eerder de verlegen vriendin die niemand opviel.
En daar was ik meer dan oké mee. Hoe meer ogen er op Sky waren gericht, hoe minder er op mij. En toch moest ik glimlachen bij de gedachten dat Carter me misschien toch zag staan naast de bloedmooie mannenverslindster, genaamd Sky.