Wyszłam ze statku nieco zaniepokojona. Nie było to spowodowane tylko strachem przed złapaniem, ale również tym, że po raz pierwszy jestem w tak obcym dla siebie miejscu. Już z okien Sokoła dostrzegłam jak majestatyczne jest to miasto. Coruscant to przecież centrum całej galaktyki. Leia opowiadała mi, że niegdyś mieściła się tu Świątynia Jedi, gdzie kształcili się najwięksi mistrzowie. Niestety czasy świetności tej placówki minęły wraz z powstaniem Imperium. Lecz pod zasłoną wspaniałych widoków oraz architektury, kryje się tu dużo zła i niesprawiedliwości. Wraz z Poe, Ko, C-3PO oraz Leią zapuszczaliśmy się w coraz to ciemniejsze zaułki. Wokół nas znajdowały się rozmaite bary i kasyna. Widziałam biedę jaka panowała w gorszych dzielnicach miasta.
Nagle zza rogu wyszli szturmowcy. Wraz z C-3PO stanęłam w bezruchu. Spojrzałam przestraszonym wzrokiem na Leię. Już chciałam chwycić swój blaster, ale spostrzegłam, że generał prawie niezauważalnie kręci głową. Na szczęście z powodu zimna wszyscy mieliśmy założone kaptury oraz czapki, więc oddział nie powinien nas rozpoznać. Trwało to zaledwie kilka sekund, pierwszy z wrażenia ocknął się Poe. Ruszył przed siebie jak gdyby nigdy nic. Posłusznie podążyliśmy za nim, bo to jedyne co w tamtej chwili mogliśmy zrobić. Mijając szturmowców dostrzegłam pomiędzy nimi młodego chłopaka. Żołnierze wlekli go za sobą, był nieprzytomny. Jego twarz była cala zakrwawiona i poobijana. Nie mogę tak tego zostawić. Przecież oni go zabiją, a to jeszcze dziecko! Zacisnęłam mocno pięści, lecz nagle poczułam na swoich dłoniach czyjś dotyk. Obróciłam głowę, to Ko spojrzała na mnie błagalnym wzrokiem. Chciałam zaprotestować, ale przecież ma racje, nie mogę nas ujawnić, niedaleko jest mnóstwo podobnych oddziałów. Powoli rozluźniłam rękę. Spojrzałam przez ramię za siebie. Żołnierze już prawie zniknęli mi z oczu. Nikt nie powinien cierpieć z powodu Najwyższego Porządku. Wiem, że dzięki rebeliantom wkrótce nastaną lepsze dni, zawsze będą walczyć za sprawiedliwość i wolność, a ja zamierzam im w tym pomóc.
