Sert ve Seksi

21.Yırtıcı...

Esrarengiz adlı yeni hikayeme de bakarsanız sevinirim.Seveceğinizi umuyorum iyi okumalar.

Umarım beğenerek okursunuz.Yorum ve beğeni lütfen.Görüşleriniz önemli.

Not:Hikayeme uygun multiniz varsa kullanabilirim.

 Sabah uyandığımda aklıma ilk gelen şey Kayranın gece söylediği ve yarım kalan son sözleri oldu.Sıkça söylemediği ve aşık olduğum bu sözlerin tamamını duyamamıştım.Neden ben tam uyurken söylemiştiki.Keşke güzel bir akşam yemeğinde baş başa yemek yerken elimi tutup gözlerimin içine bakarak o sözleri söyleseydi.Bu imkansız bir şeydi.Kayra hırçın bir romantikti.Yine yanımda yoktu.Yanımda olmadığı zamanlarda ne yaptığını çok merak ediyorum.Ve avlanmasını merak ediyorum.Bu ilgnç bir merak ve yeni bir merak olsada merak ediyorum işte.Gördüğümde dehşete kapılabilrim ve çok büyük bir ihtimalle bayılabilirim ama yinede görmek isterdim.Ona ait her anı görmek isterdim.

Yataktan kalktım ve aynanın karşısına geçtim.Henüz gençtim ve gittikçe yaşlanacaktım.Bir vampir olmadığım için kırışmaya ve yaşlanmaya başlayacaktım ve tabiî ki en sonunda ölecektim.Yaşlanmak ya da ölmekten korkmuyorum.Tek korkum Kayraya uzak olmaktı.O böyle mükemmelken şuan bile yanında iyi durmadığımı biliyordum ve yaşlandığım zaman yanında olamam imkansız olacaktı.

Hayır böyle düşünmemeliydim.Belki iyi düşünmek hiçbir şeyi değiştirmeyecekti ama onla olan zamanımı böyle düşüncelerle heba edemezdim.Kalktım yatağımı topladım ve üstümü değiştim.Odaya şöyle bir bakınca gerçektende çok fazla pasaklı olduğumu anladım.Evin baştan sona güzel bir temizliğe ihtiyacı vardı.Mutfağa geçtim.Alışık olduğum gibi sofra hazır değildi.Yağmur ortalıkta yoktu.Aslında benden başka kimse yoktu.Bu Yağmurla ödeşmek için iyi bir fırsat olacaktı.Kahvaltıda olmazsa olmazım tabiî ki omletti ve tabiî ki omlet yapacaktım.Çay suyunu koydum ve kaynamaya bıraktım.Omlet malzemelerini çıkardım ve omleti yapmaya başladım.Annem yani üvey annem beni mutfakta görseydi gerçekten çok şaşırırdı.Hayatım boyunca hep mükemmel bir ailem olacak diye övünürken 15 yaşımdan sonra ailemin beni yalnız bırakması beni en fazla sarsan şey olmuştu.Belkide benim özgürlük isteğimden olmuştu bilemiyorum.O günden sonra gelen günlerde onları özlüye bileceğimi hiç düşünmemiştim.Aynı evde olup eskisi gibi vakit geçirmeden,günümüzün nasıl geçtiğini anlatmadan yaşamak çok zordu.Üvey babamın azalan ilgisiyle her şey altüst olmuştu.Kahvaltı masasını hazırlayana kadar bu düşünceler aklımdan çıkmadı.Yanımda Kayra olmadan ve tek kaldığım zaman düşünmeden edemiyorum.Ya da aslında düşündüğüm fakat beynimin gerisine ittiğim şeyler ön plana çıkıyor.

‘’Aaa Nisa hanım bana kahvaltıda mı hazırlarmış.’’

Surat ifademi değiştirip ve düşüncelerimi başka bir ana erteleyip gülücüklerle Yağmura baktım.

‘’Senin kadar olmasada bende becerikliyimdir.’’

‘’Bilmezmiyim.Omletler kraliçesi.’’

‘’Hadi hadi masaya geç ben çok acıktım.’’

Yağmur masaya oturdu bende çayları doldurdum.

‘’Sen hep açsın zaten.Bizim vampirleri geçtin yani.’’

‘’Nerdeler.Uyandığımda Kayra yoktu.’’

‘’Ufak tefek işleri vardı.Gelirler birazdan,birkaç saat önce çıktılar.’’

‘’Ne işiymiş bir şey dediler mi?’’