Sert ve Seksi

33.Herkese küçük bir sürpriz....

Esrarengiz adlı hıkayemıde okuyun lütfen.

Gözlerimi açtığımda mutlu uyanmayı bekleyip,her şeyin bir rüya olduğunu ümid etsemde istediğim gibi olmadı.Gece boyunca kabuslar görüp durdum ve her seferinde gördüklerimin gerçek olduğunu sayıp uyandım.Hep aynı kabusu görmüştüm,karanlığın içinden çıkmaya çalışırken garip sesler duyuyordum.O sesleri çıkaranlar,peşimdekiler her kimse onları göremeden karanlıkta durmadan koşuyordum.Artık kaçışım olmadığını anladığımda,yorulduğumda ve sesler daha çok yaklaştığında kendimi birden birinin kollarında buldum.Yakalandığımı düşünüp beni kimin öldüreceğine bakmak için kafamı kaldırdığımda Kayra'nın kollarında olduğumu gördüm.Artık karanlıkta değildi,odamızdaydım.Ona neler olduğunu soracakken yüzüne baktığımda sert bakışlarını gördüm,kaşlarını çatmış yüzüme bakıyordu ve kollarımı canımı acıtacak kadar sıkıyordu.Neden kızgın olduğunu soracağım sırada Klausla ilgili bildiklerimi ona neden anlatmadığımı sordu.Nasıl öğrendiğini düşünüp şaşırdığımda sert bakışları düşüncelerimin yerine geçti.Bakışları o kadar kötüydü ki...Bir yabancıya bakıyor gibiydi hatta düşmanına bakıyordu sanki.Bir şey söylememe fırsat vermeden odadan çıktığında peşinden gittim fakat onu göremedim.Bir anda nereye gittiğini düşündüğümde ve etrafa baktığımda bağrışmaları duyunca sesi takip edip koşmaya başladım.Bana bakışları,tavrı çoktan aklımdan çıkıp gitmişti bile.Tek hissettiğim şey korkuydu.Kalbim deli gibi çarparken neyle karşılaşacağımı umursamadan kapıyı açtım ve kendimi içeri attım.Başıma bir şey gelebilirdi ama şuan onu umursamıyordum tek umursadığım Kayraydı.Korktuğum şey başıma gelmişti.Kayra,Klaus'a hesap soruyordu ve Klaus yaptıkları çok güzel bir şeymiş gibi onu umursamadan gülüyordu.Artık eskisi gibi değildi,düşünceli Klaus yok olmuştu karşımda gördüğüm kötülük doluydu.Kayra'yı durdurmak ve bir an önce buradan uzaklaşmak için yanına gidip kolunu tutup çektiğimde ve gitmemizi istediğimde yüzüme bile bakmadan beni duvara savurdu.Canımı yaktığını bilebile kötü davranması içimi acıtıyordu fakat bunu sadece sinirli olduğu için yaptığını biliyordum.

Her şey bir anda olmuştu.Tartışmaları bir anda sona ermişti ve Kayra Klausa saldırmıştı.Duvara dayanmış hiçbir şey yapamadan korkuyla her şeyi izliyordum.Güçlü olan Klaus sanıyordum ama değildi Kayra Klausun kafasını kopardığında böyle olacağını düşünmemiştim.Korumalarını bile çağıramadan ölmüştü.Artık her şey bittiği için,bir an önce gitmek için Kayranın yanına gideceğim sırada Mina Kayranın koluna girdi ve ben yokmuşum gibi odadan çıkıp gittiler.

Defalarca aynı kabusu görmek,her seferinde korkuya uyanıp tekrar uyumak ve tekrar aynı kabusu görmek beni çok yormuştu.

''Günaydın hayatım.''

Omzundan kalkıp başımı yastığa koyup gülümsedim.

''Günaydın.''

Yüzünü yaklaştırıp gözlerime bakıp gülümsediğinde aklıma kabusumda gördüğüm sert bakışları geldi.Minayla gitmesi hepsinden daha kötüydü.Mina ölmüştü,Klaus önü gözümüzün önünde öldürmüştü boşuna onu düşünüyordum.Yaşıyor olsada Kayra beni bırakmazdı,ne olursa olsun bırakmazdı.Elini yüzüme koyup okşadı ve dudaklarıma öpücük kondurdu.Bu her sabah yaptığı ve çok sevdiğim günaydın öpücüğüydü.Her zaman olduğu gibi şimdide beni mutlu etmişti ama içime dert olan düşünceler mutluluğumu örseliyordu.

''İyi misin?''

Düşüncecelere kendimi kaptırıp suratımı astığ fark edip gülümsedim.

''Yoo,bir şey yok.Açım galiba.''

''Bunu bilmeliydim.Hadi kalk o zaman.''