Öfkeden yaratılan bir soy, kendilerini eğiterek öfkenin tutsağı olmaktan kaçınıyorlar lakin bu eğitimin bir bedeli vardır; soylarının sembolü olan kadehlerden sadece bir tanesi kırılsa dahi bir katil dünyaya gelecek ve kıran kişinin celladı olacaktı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
KIRIK KADEHLER
-
GİRİŞ
"Anneciğim," dedi küçük kız, neşeyle annesinin kucağına zıplayıp küçücük kollarını hayran olduğu kadının boynuna sıkı sıkıya sardı. "Ne zaman gelecekler?"
Mutluluktan ışıldayan gözlerini annesinin gözlerine dikti. Kadın, canından bir parça olan küçük kıza içten bir gülümseme bahşederken saçlarının arasına elini daldırarak okşamaya başladı. Ardından gözleri duvarda asılı duran kadehli saate kaydı. "Bir saate burada olurlar, Kırmızı'm" dedi, ışıldayan gözlere bir kez daha bakarken.
Kızına 'Kırmızı' demeyi severdi. Küçük kızı kızdığında, sevindiğinde kıpkırmızı olan yanakları, onu doğurduğu anda kucağına aldığında kiraz misali kıpkırmızı dudaklarıyla gülümsediği anları anımsadığında çok yerinde bir lakap olduğuna inanıyordu.
Bir de sembolleri olan kan dolu kadehleri vardı. Belki de onun için tek nedeni buydu. Soylarını sembol eden içi kan dolu kadehlerinin rengini, kızı üzerinde taşıyordu.
Küçük kız annesinin yanaklarını küçücük avuçlarının içine alırken karşısındaki kadının burnuna birkaç öpücük kondurdu. "Zaman geçmiyor, anneciğim." derken bükülen dudaklarını ısırdı kadın.
"Neden onlar gelene kadar gidip oyuncaklarını düzenlemiyorsun?" diyerek ortaya fikir atan annesine hayranlıkla bir süre baktıktan sonra kafasını salladı ve koşar adımlarla bodrum katında olan odasına ilerledi.
Bugün annesinin Kırmızı'sı tam on yaşına adım atıyor, hızlı geçen yıllar artık zamanın geldiğini hatırlatmak istercesine gözüne gözüne sokuyordu. Küçük çocuklar on iki yaşına geldiğinde tüm aile sırları anlatılır ve yeni nesil olarak soylarına ait özel okullara gönderilerek onları hak edecek kıvama getirirlerdi.
Genç kadın her ne kadar soylarına saygı duysa da küçük kızını bunun içine atmak istemiyordu. O, onun sandığından daha masumdu. Katillerin dolu olduğu bu aileye onu katmak istemezken diğer yandan içindeki saygıdan ötürü kendine kızıyor, taşıdığı kanın hakkını vermesi gerektiğini düşünüyordu.
Düşüncelerini bölen kırık camı anımsatan kapının zil sesiydi. Genç kadın bir an gerilse de bakışları siyah dış kapıya doğru kaydı. İşte küçük kızının arkadaşları teşrif etmişti. Tam da istediği gibi bir parti yapacaklardı.
Küçük kız koşar adımlarla kapıya doğru ilerlerken kıkırdayarak haykırdı. "Geldiler, geldiler!" Ve neşeyle gülümserken kapıyı ardına kadar açtı.
Küçük kızın boyunda on-on beş çocuk evi istila ederken, genç kadın diğer çocukların velilerine doğru ilerleyip hepsiyle selamlaştı.
