Karanlığın Tonu

24. Bölüm Varoluş

Melisadan

Her yer çiçeklerle donatılmıştı. Ağaçlar, çiçekler her yer yeşillikdi. Gökyüzü mavi, güneş işıkları bedenimi ısıtıyordu. Beyaz bulutlar pamuk gibiydi. Burası cennetdi sanki. Acaba öldümde cennetemi düştüm? Üzerime baktığımda beyaz uzun bir elbise vardı. Evet cennetdeydim. Kazadan sonra burdaydım. Üzülmüşlermidir öldüyüme? Babamla Annem mahvolmuşmudur? Benimin ağlıyorlarmıdır? Onların acı çekmesini istemiyorum.Benim için hiç kimsenin acı çekmesini istemiyorum..

Zeyneb ağlıyor, bir yandanda kafasını dağıtmak için holdinge gidib çalışıyordur. Kötü hiss edince kendini işe verir arkadaşım.
Murat pizza yeyib ağlıyordur kesin. Kötü olduğunda yemek yer en çokta pizza.
Rüzgarla çok tartışsak da oda beni sever. Amma huylarını çok bilmiyorum. Peki o? O ne yapıyordur? Üzülmüşmüdür öldüğüme? Yoksa seviniyormudur? O geceden sonra nasıl hissetmiştir? Ne önemi varki? Zaten her şey bitdi galiba..

"Prensesim gelmiş" duyduğum sesle hemen arkamı döndüm. Uzun sarı saçları, mavi gözleri, beyaz elbisesiyle çok güzeldi. Hep bu kadına benzemek istemişimdir. Sevinmiştim, özlemiştim.

"Teyzeee teyzecim ben geldim" dedm sevinçle. "Aa olmaz amma böyle prensesim. O seni bekliyor" dedi. "Ki-kim beni bekliyor Teyze?" Dedm titrek sesle. "Sevdiyin Adam seni bekliyor. Oda seni seviyor bunu sende biliyorsun. Söylediği sözleri dinlesene" dedi. Gözlerimi kapatdım. Dediklerini hatırlamak istedim.

"Melisam, güzelim, meleğim seni ne kadar üzdüyümü, ne kadar kırdığımı biliyorum. İnan bana eşşek gibi pişmanım. Sen uyanınca her şey çok çok çok güzel olucak. Sen İtalyada olunca biliyormusun? ben senin fotoraflarına her gün bakıyordum. Senin yeşil gözlerin bana huzur veriyordu. O zamanlar salak kafam anlamadı tabi hisslerimi. Gözlerin küçük kız kardeşimin gözlerine benziyordu. Öyle sandım ki, onun için seviyordum bu gözleri.. Amma yanılmışım aşık olduğum için seviyordum bu gözleri. Görünüşünden nasıl soyuk biri olduğun belliydi. Seni şımarık, kimseyi Amma karşımda asaletiyle, dik duruşuyla, iyi kalbiyle, hırçınlığıyla, güzelliyi ile baş döndüren bir kadın varmış. Her erkeğin isteye bileceyi bir kadınsın. Ve kiminse seni isteme fikri beni deli ediyor."

Gülümsedim. Beni seviyordu aşık olduğum adam benim için üzülüyordu.

"O gün Can sana sarıldı karnına tenine dokundu ya, o gün Canı öldürmek istedim. O gün ilk defa Canı kıskandım. Onun yerinde olmak istedim. Benden başka kiminse sana dokunması öpmesi sarılması aklıma geliyor ya çıldırıyorum."

Beni kıskanıyordu. Candan kıskanıyordu beni yaa

"Sevgiliyiz yalanınıda unutmadım Küçük Yalancı onunda hesabını sorucam"

Ay bide o vardı. Bu salak oyunu neden yaptığımı hesabını soruyordum zaten kendimden..

"İlk tanışdığımız gün aklıma gelince kendimi gülmemek için zor tutuyorum. Benim sana çarpmam, senin 'öküz' diye bağırman. O gün seni gördüğümde tanımışdım. Bu gözleri unutmak ne mümkün? İçimde bir kıpırtı vardı. O geldi gözlerini sevdiğim kız geldi diye düşünmüştüm. İyi ki, gelmişsin. İyi ki, seni tanımışım. Bana sevmeyi öyretdin sen.."

Ne güzel konuşuyorsun sen be adam.

"Sen uyan da ne istersen yaparız. Senin için her şeyi yaparım. Uyan bağır-çağır vur bana. Başıma bir şey fırlat. Sesim çıkmaz öylece durub bakarım. Çünki sana aşığım. Tutkunum. Sensizlikden anladım bunu 1 haftada. 1 hafta bana 1 asr gibi geldi. Bu öküz adam sana sırılsıklam aşık. Lütfen bırakma öküz adamını, lütfen..."

1 hafta uyuyordum. 1 hafta içinde yanımdaydı. Hayır olamaz ölemezdim. O beni bekliyordu. Teyzem gülümseyib bana bakıyordu. Gözümden düşen yaşı şimdi farketmiştim. "Te-teyze gitmek gerek beni bekliyor" dedm kısık sesle.