Karanlığın Tonu

28. Bölüm Hissettirmek

Aşk nedir?

Aşk karşıdaki insana özgürce sevebilme duygusudur. Egolardan sıyrılıp karşıdakini olduğu gibi kabul edip sevebilme sanatıdır. Eğer bir insanı seviyorsan onun kanatlarını kırmayacaksın onun özgürce uçmasına yardımcı olacaksın işte gerçek sevgi böyle olmalıdır.
İşte ben Ateşe böyle aşık oldum. Bütün yaptıklarına rağmen sevdim. Her şeyiyle kabul etdim. Pişmanmıyım? Değilim. Yine olsa yine Ateşe gelirim. Adı gibi Ateşdir. Ortalığı küle döndürür yakar-yıkar. Hem yakdı, hem yandı...

"Artık transtan çıksan diyorum güzelim" duyduğum sesle  yüzümü çevirdim. Ateş arabayı sürüyor biryandan da bana gülerek bakıyordu. Kemal amca bizi asansörde bastıktan sonra ikimizde şirketden çıkmıştık. Utanıyordum. Kötü olmuşdum bizi böyle öyrenmesini istemezdim. Bir gün ailevi bir yemek de birlikteliyimizi açıklamak isterdim. Hiç bir şey konuşmadan arabaya binmiştik. Yolboyunca konuşmamıştık.

Koluna sert bir şekilde vurdum. "Farkındaysan baban bizi  gördü." Dedm sinirli ses tonuyla. Bu adamın rahatlığı beni çıldırtıyordu. "Ee nolmuş? Öpüşen çift ilk defamı görüyor? "
Dedi omuz silkerek. "Gerizekalı amcamdır o benim. İkinci baba gibi ve bizi öğrendi ve senin umrunda bile deyil." Bağırarak söylemiştim. Tek kaşını kaldırdı "Kızdığında seksi olduğunu söylemişmiydim?" Dedi beni süzerek. "Ateş" diye bağırdım. "Efendim sevgilim?" Dedi bana bakıb gülümseyerek. Ağzımı açacekken durdum. Bana sevgilim demişti. Bu birliktelikte ilk defa sevgilim demişti. Yüzümde salak gülümseme vardı. Ben hala kelimenin etkisindeydim.

Kendimi toparlayıb başımı sağa sola çevirdim. Ateşe dönüb "Ben böyle öyrensin istemedim" dedm arkama yaslanıb ellerimi bir-birine bağlayarak. "Güzelim er yada geç öyrenicekti. Bunu neden bu kadar taktın?" Dedi eliyle yanağımı okşayarak. Bir yola bir bana bakıyordu. "Bir aile yemeğinde nebilim karşıdan gelen yılbaşında açıklamak istemiştim." Dedm sesim kısık çıkmıştı. Belkide ön yargılı davranacağından, ailesinin beni bilmesinden rahatsz olucaktı. Belkide benim ciddi düşündüyümü düşünüyordur. "Neyse oldu geçti" dedm pencereden yola bakarak.

"Yaparız" dedi. Hızla dönüb "ne?" sordum. Omuz silkti "Ne zaman istesen ailelerimiz birlikte olunca açıklama yaparız. Babam öyrendi tamam. Ama diğerleri hala bir şey bilmiyor" dedi gülümseyib. "Gerçektenmi?" Dedm dikleşerek. "Evet. Gizli-saklı işleri sevmem" dedi. "Ya teşekkür ederim" dedm yakınlaşıb dudağına küçük buse kondurarak. "Öpücük alacağımı bilseydim çoktan derdim." Dedi göz kırparak. Senden adam olmaz bakışı atdım.

Telefonumun çaldığını duyduğumda ekrana baktım. Görüntülü arıyordu Zeyneb.
"Efendim Zeyneb" dedm
"Ayrılmadınız dimi?" Dedi Yanında Muratda vardı. Telefonu sağa çevirib Ateşi gösterdim. "Hayır" dedm. Rahatlamış gibi bi ohh çekti.
"Sen öttün dimi?" Dedi Ateş
"Hihi Ola bilir" dedi Murata sarılarak.
"Murat nasılsın? Noldu sana?" Dedm. Bitkin görünüyordu.
"Üzerimdeki şahıs beni kullandığı için yorgunum"
Zeyneb Muratın başına vurdu.
"Abartma" dedi.
"Noldu lan yatağamı atdı?" Dedi Ateş gülerek. Gözlerimi büyütüb Ateşe baktım.
"Nerdee? Millet sevgilisinin evine gelince sevgilisiyle sevişir ben kitablarla sevişdim. Bilmem kaç tane kitab taşıdım yukarı kata. Merdiven çıkıb inmekten bacaklarım acıyor." Dedi Murat ağlayan ses tonuyla.
"Murat gebertirim seni düzgün konuş" dedi Zeyneb Muratın saçını çekerek. Ateş kahkaha atmağa başladı. "Hatun dediyin benimkisi gibi olur. Bak hatunuma beni çalıştırmağa kıyamıyor. Yanındakı seni çiy-çiy yer benden söylemesi kardeşim." dedi. Elimi tutarak. "Eve gidince hatırlat çatı katından romanlarımı taşıyıcaksın" dedm Ateşe sinsice bakarak. Ateşin gülümsemesi soldu. Zeyneble Murat kahkaha atmağa başladı.
"Kimin çiy-çiy yiyileceği belli olmaz kardeşim" dedi Murat. İkiside dilini çıkartıb acayib sesler çıkarmağa başladılar.