Karanlığın Tonu

4. Bölüm Karışma!

Multimedya Karakterler ⬆⬆⬆

Eve vardığım içeri girdiyimde gözlerimi büyütüb baktım Begüm teyze Ateş yanlarında Savaş olduğunu öyrəndiyim çocuk  ve Annem vardı..

"Kızım niyə geç geldin?" Dedi annem sinirli bakışlar atarak bana
"Arkadaşlarla Sinemaya gitmişdim Annecim" dedm gülümseyerek.
"Hangi arkadaşlar onlar?" Dedi Ateş tek kaşını kaldırarak.
"Zeyneb ve Can" dedm Canı vurguluyarak. Bakışları gitdikçe sertleşmeye başlamışdı. Sanki şimdi kalkıb bana saldırıcaktı.

"Melisa nasılsın? Ne kadar büyümüşsün güzelleşmissin. Fotorafdakından daha da güzelsin." Dedi Begüm teyze bana bakarak. Begüm teyzeye sarıldım "Teşekkür ederim Begüm teyze sende her zamanki gibi güzel ve hoşsun" dedm yanağından öperek. Gülümsedi ve Ateşle yanındakı çocuğa bakarak "Ateşi tanıyorsun bu da benim yiğyenim Savaş. Ve bu yıl sizin qrupta olucak" dedi Begüm teyze.
"Öylemi? Hoş geldin senin ismini çok duymuşdum Begüm teyze seni çok övüyordu." Dedm elimi uzatarak.
"Memnun oldum seninle tanışmağı çok istiyordum. İtalyada eğitimini yüksek devam etdirmişsin. Buda taktir edilir bir şey" dedi Savaş elimi tutub gülümseyerek.

"Zaten siz benden başqa her şeyi konuşmuzsunuz" dedi ters-ters bakarak hepimize Ateş.

"Yoo Begüm teyze de Kemal amca da ne kadar yaramaz, ne kadar sert, ne kadar şımarık olduğunu söylemişdi." Dedm sırıtarak.

"Başkalarını över beni zaten kötüler Annem" dedi Ateş çocuk gibi kızmış bir halde bakarak. Çok tatlıydı insanın öpesi geliyordu. Lan ben ne diyorum. Hemen siliyorum bu fikri aklımdan.
Her kes güldü "O zaman öyleydin çocuğum napıyım?" Dedi üzülmüş halde Begüm teyze bakarak. "Şimdide öyle bence" dedm saçlarımla oynuyub altdan-altdan Ateşe bakarak. Savaş güldü. Annem bana göz-kaş yapıyordu sinirli halde.

"Zaten demeye gerek yok nasıl biri olduğun belli" dedm Ateşe sinsice sırıtarak. Begüm teyzenin telefonu çaldı ayağa kalkıb mutfağa geçti. Ben koltukta oturdum Ateşde yan tarafdakı koltukta oturuyordu. "Demek şımarık ha?" Dedi Ateş Kısık sesle.

"Evet öyle. Hala çok şey derim de annenle küzeninin karşısında rezil olmanı istemem." Dedm sırıtarak. "Ne kadarda beni düşünüyorsun. Ee tabi seviyosun beni. Deliler gibi aşıksın onun için düşünmen normal" dedi sırıtarak. "He he tabi öyle" dedm alayla bakarak.

"Off bıktım ya bıktım mesleyi bırakıcam artık" dedi kızmış halde Begüm teyze yanımıza gelib.

"Anne noldu?" Dedi Ateş
"Yok bir şey kaza yapmış hamile bir kadın kan kaybından ölüyor. Merve kalk gidiyoruz bize rahatlık yok." Dedi kızmış halde Begüm teyze.

"Tamam.. çocuklar siz oturun biz gidib bakalım ne oluyor. Belki nöbete kaldım Melisa. Sen evde yalnız kala bilicekmisin?" Dedi Annem.
"Kalırım" dedm kısık sesde. Nasıl kalırım benim korkum var. Hemde gece nasıl yapıcaktım.
"Ben burdayım korkmayın siz" dedi Ateş Anneme bakarak. Gözlerimi börtletdim ben bu salakla gece geçiremem. "Tamam o zaman kavga falan etmeyin. Uslu-uslu oturun." Dedi Annem. Gözlerimi devirdim.
"Bende kalkıyım sizi hastaneye bırakıb ordanda eve geçerim" dedi Savaş.

Annemler gitmişdi Ateş ve ben evde yalnız kalmışdık. Sessizce oturuyorduk. Sessizliyi bozmak için "Senin Canla ne işin var?" Dedi ters-ters bakarak Ateş.
"Bişeymi olması lazım? Sadece arkadaşız.. Hem sanane?" Dedm
Ateş ayağa kalkdı karşıma geçdi.  Eyildi koltuğun iki tarafından tutdu bana çok yakınıydı nefesi nefesime değiyordu "Bir daha onunla görüşmeyeceksin, yanında durmuyucaksın." Dedi bu kendini ne sanıyordu yaa
"Kiminle görüşüb görüşmeyeceyimi sanamı sorcam? Sen benim neyimsinki?" Dedm hiç gözümü kırpmadan bakarak. Doğruldu ve "Ne dediysem onu yap." Dedi koltuğa uzandı. Salak şey. Acıkmışdım ayağa kalkıb mutfağa gitdim. Buzdolabını açtım yaprak sarmalarını gördüm gözlerim kalp oldu.