To Love Someone (SharDon)

KABANATA 28

Engineer

She was stunned for a moment and can't utter even a single word. She's just there, standing just a few steps away from him.

Sa loob ng anim na taon, inakala nyang sobrang kaunti na lang ng tyansang makita nya ito at makaharap. Sa loob ng anim na taon ay hindi nya aakalaing mayayanig parin nito ang kanyang sistema; o baka naman nagulat lang sya dahil hindi nya inaasahang makikita nya ito. Tama, baka iyon lang.

It's too imposible that up until now she still have the hots for him. Isa iyong kabaliwan. Dahil maging noon pa man, hindi naman ganoong nagimbal ang mundo nya para dito.

"Let's go inside."
Malamig nitong utas na halos ikatigil nyang muli. Ang bawat salita nito ay nakakapangilabot. Hindi nya alam kung ito pa ba ang dating Donny na nakikipag-usap sa kanya.

Well, things changed.

Nagpatiuna itong maglakad at wala syang ibang nagawa kundi ang sundan ang malapad nitong pigura. Malakas ang hataw ng kanyang dibdib sa nerbyos at gulat sa mga pangyayari.

The long table was full of people. Ang ibang kalalakihan ay nakatayo. Sinundan nya lang ng tingin ang malalaking hakbang ni Donny na agarang umupo sa silya at agad na kinausap ang isang matandang lalaki. Nagdesisyon narin syang umupo sa bakanteng upuan na sa mismo talagang harapan ni Donny nakatapat.

The man who's busily discussing things with Donny in whispers is actually the Barangay Captain. Iyon ang dinig nya at sabi na rin mismo ng katabi nyang isang volunteer teacher din. Mas lalo nya pang nakumpirma iyon ng nagpakilala ito sa kanilang lahat.

The meeting was just brief. She's not sure. Dahil hindi sya nakinig. Wala syang naintindihan dahil abala ang kanyang utak sa kung anong bagay. She's still dazed. Gusto nyang pukpukin ang kanyang bungo dahil hindi nya alam kung anong pinag-usapan sa meeting! She was just looking down the table; fixed eyes on the wooden varnished long table. Ayaw nyang ialis ang kanyang titig doon dahil baka oras na mag-angat sya ng tingin ay mahuli nya ang mga titig ni Donny na kahit hindi nya nakikita ay ramdam nyang sumusulyap sa kanyang gawi. It's the guts that telling her that Donato Antonio Pangilinan is looking at her direction.

Aligaga syang tumayo ng maramdaman nyang ganoon na din ang ginawa ng iba pang kasamahan. Hindi nya alam kung saan muli ang tahak nila dahil wala syang ginagawa kundi ang tumunganga buong meeting at ni hindi nya alam kung saan ang punta nila matapos ito! Paano na?

She composed herself and manage to have a good posture in front of everybody. Mahigpit na din ang hawak nya sa kanyang handbag. Susundan nya nalang ang kanyang ibang co-teacher. Dahil sigurado naman syang iisang headquarters para sa mga guro ang tutuluyan nila.

"Thank you, Engineer Pangilinan. We are so pleased to have you here in Santa Barbara. Ganoon din ang iba pang mga guro at kasamahan ninyo."
Rinig nyang kausap ni Kapitan Fernan sa di kalayuan sa kanyang gawi. She's freakin' sure the old man is talking to Donny!

"No problem, Kapitan. We'll just go to the tent and rest for a bit. Saka ko na imemeeting ang mga tauhan ko. We'll make sure to help you as soon as possible. Santa Barbara is a nice community."
She heard him politely replied.

So he became an engineer. Good for him and it's really amusing that he's going to work with the whole team. Hindi nya talaga alam kung tadhana ba ito o ano.

Oh c'mon. There's no thing such as tadhana.

"Alam mo ba ang designated tent mo, Teacher Sharlene?"
Nag-angat sya ng tingin sa lalaking kumakausap sa kanya.

Tumikhim sya bago sya sumagot.

"Hindi. Do you happen to know?"
She said with a low voice not wanting to be heard.