Lucy, göze çarpmayan, hatta silik denilebilecek bir öğrenciyken, kendisinin tam tersi olan okulun en sevilen basketbolcusunu kızdırdığında olacakları hayal dahi edemezdi.
Natsu girdiği iddia yüzünden Bayan Görünmez ile bir ay boyunca sevgili olmak z...
Biliyor. Biliyor... Bir daha yüzüme bile bakmayacak. Kahretsin, onu kaybettim.
Böyle olmaması gerekiyordu. Bu yanlış, bu çok saçma, bu... Düzgün düşünemiyorum, hayır.
Lucy'e tekrar bakmak istedim ama sahaya gelen oyuncu topluluğu tüm dikkatimi dağıttı. Daha fazla onu gözlemleme fırsatı bile bulamadan çoktan oyunu başlatmışlardı.
Ve berbat oynuyordum. Gerçekten, kendimden böyle bir şeyi hayatta beklemezdim, Sting'le girdiğim birebir mücadelelerin hepsini kaybediyordum, atılan pasların neredeyse hiçbirini doğru düzgün yakalayamıyor, yakaladıklarımı da uzun süre elimde tutamıyordum çünkü tek düşünebildiğim Lucy'di.
Yüzünde hayal kırıklığı dolu bir ifade görmekten o kadar korkmuştum ki bir daha onun olduğu tarafa bakamamıştım, her şey olabildiğince berbat gidiyordu.
Üç dakika olmuştu ve şimdiden 7 sayı yemişik. En sonunda koç mola istemek zorunda kalmıştı ve bu durumda gayet haklıydı.
Bana şaşkınlıkla bakan suratları görebiliyordum ama hiçbirine cevap verecek tek bir kelimem bile yoktu ta ki Gray beni kenara çekip "Neyin var senin?! Bok gibi oynuyorsun?!" diyene kadar.
"Lucy... Sanırım o biliyor." cevabını verirken sesim çaresiz bir çocuğun ki gibi çıkmıştı.
Gözlerine baktığımda bunun onu daha da sinirlendirdiğini gördüm.
"Kendi yediğin halt yüzünden tüm takımın emeğini çöpe atamazsın! Kendine gel, bu maç için kaç haftadır antrenman yaptığımızı unuttun mu?! Finale kadar gelmişken sırf sen kendi vicdanının derdine düştün diye kaybedecek olursak eğer seni asla affetmem."
Yutkundum. Hala aklım başımda değildi. Gray'in haklı olduğunu biliyordum, bende en az onlar kadar belki onlardan daha fazla bu an için çalışmıştım ama elimde değildi, bir türlü odaklamıyordum işte.
"Natsu!!" bu melodik sesin sahibine bakarken kalp atışlarımın hızlandığını hissediyordum, korkuyordum ama sesini duyduğum için sevinmiştim, ne yapacağını beklerken gülümseyişini gördüm.
Ne yani Cobra söylememiş miydi? Ah, Tanrım. Şükürler olsun. Onu kaybettim sanmıştım. Gerçekten bu beni öldürüyordu.
Ben onun güzel gülümsemesine dalmış giderken, o hızlı bir şekilde "Unuttuğum bir şey vardı." dedikten sonra yanağıma bir öpücük kondurdu.
"İyi şanslar." diyip gitmesini izlerken utançtan kızarmıştım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu çok rahatlatıcı bir histi, onun benim tarafımda olduğunu bilmek gerçektem harikaydı ve bu maçı kesinlikle onun için kazanmalıydım.
Çocukların yanına dönüp "Çok özür dilerim. Bu tamamen benim hatam. Bir sonraki periyotlarda tekrarlanmayacağına dair söz veriyorum." diyerek enerjik bir biçimde yumruğumu avcuma vurdum. "İşte şimdi gaza geldim."
