İstenmeyene Aşık Olma Sorunsalı (TAMAMLANDI)

32.Bölüm (Kuşlar Gibi Uçmak)

LUCY

Natsu'nun gönlünü almamdan sonra üzerimizdeki yorgunluğu atmak için tekrar kaldığımız eve dönmüştük.

Ne ara güneş battı, zaman geçti anlamamıştım bile ama akşam yürüyüşü çok iyi geldiğinden şikayet etmeme gerek yoktu.

Natsu elimi sanki kaybolacakmışım gibi bir saniye bile bırakmamıştı. Eve girdiğimizde ondan anca kurtulabilmiştim ve bu durum biraz trajikomikti.

Hem bu kadar özlem çektiğini görüp içindeki korkuları fark edince üzülüyordum, hemde bu çocuksu aşık hallerinin tadını çıkarıyordum.

Serinleyecek bir şeyler arayan Natsu gülerek "Ah! Sake buldum!!" diye bağırıp bana dönmüştü. "İçer miyiz?"

Faydası yok. Alkol komasına girip sonra da öleceğim. Hemen sarhoş olurum ben.

"Aslında ben..."

"Baksana çerezler bile var! Ne zamandan beri içip kafayı dağıtmak istiyordum."

O kadar heyecanlı görünüyordu ki ona hayır demek istemedim. Hem kendi kaşındı, benimle uğraşmak zorunda kalan o olur.

"Tamam! Ben masayı hazırlayayım."

Çocuk gibi sevinmişti gerçekten. Onun bu hallerini izlemek beni canlandırıyordu, o yüzden bu huzurun tadını çıkarmak istedim.

Uzun zamandır içmiyordum ve belki de Natsu gibi benim de kafamı biraz da olsa dağıtmaya ihtiyacım vardı. O yüzden bu anın keyfini sürmek için Natsu'nun bana doldurduğu bardağı içten bir gülümsemeyle elime aldım.

NATSU

Bu kötü bir fikirdi. Bu fikirlerin en kötüsüydü! Hangi akla hizmet böyle bir fikir öne sürmüştüm ki ben? Lanet kafam, asla ama asla akıllanmıyorum.

Şimdi de pencereden sarkmaya çalışıyor!

"Lucy! Yapamazsın, sen kuş değilsin!!"

Gözleri mi doldu onun?!

"Kuş olamayacak kadar ağırsın mı demek istiyorsun? Ama ben hafiflemek istiyorum!"

"Ben. Ama. Şey. Ağlama! Sakın ağlama!"

"Hafifim ben! Uçucam!"

Kendimi cehennem ateşime sürüklerken aklımdan neler geçiyordu acaba? Kesinlikle bunun geçmediğine eminim.

Biraz eğleniriz diyordum, içkiliyken insanın çenesi açılır. Sohbet ederdik diye ümit etmiştim. Hazır Lucy sarhoşken kendim hakkında ağzından bir sürü şey alabilirim sanmıştım ama şu geldiğimiz hale bir bak!

"O zaman bende daha hafif olmak için soyunurum!"

Biri beni kurtarsın! Herhangi biri! Laxus dışında. O kurtarma işlemini bir suikaste dönüştürürken zerre pişmanlık duymaz çünkü.

Lucy'nin beline yapıştım ve onu pencereden uzaklaştırırken "Soyunmak falan yok! Gir içeri!" dedim.

"Ama bu şekilde uçmak için fazla ağır oluyorum!"