KABANATA 1

181 7 0
                                    


Kabanata 1
Symonauscan Tromper Jaxinto

Few years later...

"Tito, do I really have to do this?" Nakangusong tanong ko, parang bata. "Ayoko na bumalik do'n. Bakit mo ako tinataboy?"

Humalakhak siya sa ginamit kong salita. Mas lalo lang akong sumimangot. He even laughed more when Symon pinched his nose because he's on his lap sitting while I'm here standing in front of them, whimpering like a child. I just shooked my head, a bit annoyed.

"You see...you need to do the job, Sin. If this operation becomes successful, hindi mo na kailangan pa ang pera ni Michael. Iyon naman ang gusto mo, di'ba?"

Umirap ako at namaywang sa harap niya.

"Why me?"

He smirked, "You know the answer why the organization chose you," makahulugang aniya.

Umirap ulit ako. Here we go again. I only joined that organization to fulfill my boredom here. Napabuntong hininga ako.

Liar, Synesthesia. The truth is...

I came here in the U.S. few years ago when Tito Mier invited me to train to become an agent. Dahil ma-adventurous akong tao ay pumayag ako at nang makalayo na rin doon sa Pilipinas. Nang ipaalam niya ako kay Daddy ay syempre hindi ito pumayag but because it is my decision, wala siyang nagawa.

Then something happened unexpectedly when we got here. And it turn all my decisions break easily because it is something you can't ignore. And something you can't escape from. It was both a blessing and  mistake. That's why everything that we have planned from the very beginning before we came here disappeared like a bubble. But when he came into our lives especially, mine, he lit up those candles to lighten our every single day with him. He gave me the light in my darkest days and make my night lighter than it is.

He bacame my sun, moon and stars.

"Pero Tito Mier," protesta ko ulit.

"Synesthesia, you already agreed with this...in front of them so what's with your whimpering?"

Sumama ang mukha ko. "Pero hindi ko inaasahang ganito kabilis, Tito! How about Symon?"

Nanlaki ang mga mata niya. Mas lalong sumama ang mukha ko. Ano na namang iniisip niya? Hindi ko alam kung bakit ganito si Tito Hamier. He's always like this. Kung umasta parang teenager.

"Edi isama mo. Ano ka ba naman Sin?" Nagugulat niyang ani tsaka tumayo habang buhat si Symon. "Don't tell me you have the guts to go back and leave him here?" Nanlalaki talaga ang mata niya.

Napailing ako. Ganito siya. OA madalas. I sighed. Biglang bumukas ang pinto at iniluwa no'n ang pinsan ko na bunsong anak ni Tito Mier.

"Hey, people!" Bati ni Caryl pagkapasok. Kagagaling niya lang sa trabaho dahil last day na niya ngayon. Agad siyang bumeso sa akin at sa ama niya. Huli si Symon tsaka binuhat ito. "Hey man. What's your name again baby boy?" Tanong niya.

Natuon ang atensyon naming tatlo sakanya nang humagikgik siya. Nagkatinginan kami.

"Ma nem ish Shay-mo-nosh-can Tyom-pey Ha-shin-to," magiliw niyang sagot.

Humalakhak si Caryl at Tito Mier sa sagot niya. Hindi ko na rin napigilan ang ngumiti at lumapit upang haplusin ang kaniyang pisngi.

"How old are you, Symon?"

"I'm two," sagot niya na pinakita pa ang dalawang daliri.

"Very well done, baby." I said, smiling. Proud.

UNDERCOVER (AGENT X01) | COMPLETEDWhere stories live. Discover now