Her Şeye Rağmen

38.bölüm

Gece

Birisinin beni dürtmesiyle uyandım.Kafamı sandalyenin yanına dayamış bi şeklide uyuyakalmıştım.Sıçrayarak sağ tarafa döndüm.Gerizekalı Ilgın beni dürterek uyandırmayı denemişti.

-İnsan gibi uyandırmayı deneseydin dedim bağırarak.

-Kaç saattir bağrıyorum uyuyakalmışsın.Arjin hazırlanıyo şimdi.Kalk diye uyandırdım deyince Arjine yardım etmek için ayağa kalktım.Ilgon kolumdan tutup

-Çağan zaten içeride dedi.Ben de yerime oturdum.İkisinin odadan çıkmasını beklemeye başladık.

Arjin

Çağan evden getirdiği bavulu açıp içinden tişört ve eşofmanımı çıkardı.Elindekileri almak için karnımı tutarak ona uzandım.

-Hayır güzelim seni ben giydiricem dedi.Kolumu bile hareket ettirsem karnımdaki dikişler sızlıyordu.O yüzden sorun çıkarmadım.Arkama geçip hastane önlüğünün iplerini çözmeye başladı.Arkadan çok yaklaştığı nda onun parfüm kokusu burnuma doldu.Onun nefesini yanımda hissedince içim güvenle doldu.O özlediğim hisle.Ameliyat önlüğünü çıkarınca sütyenim ve iç çamaşırımla kaldım.Ne kadar beni çıplak gördüğünü bilsem de utanmıştım.O da bunu fark etmiş olacak ki arkamdan eğilip omzuma küçük bi öpücük bıraktı.Sonra kulağıma yaklaşıp

-Seni çıplak da gördüm dedi.Vicudumu yavaşça ona döndürdüm.Gözlerini gözlerime dikti.Ellerini saçlarıma geçirip

-Bunu birlikte atlatacağız güzelim dedi.

Gözlerimin yandığını hissettim.Evet bu acıyı Çağanla atlatabilirdim ama bu çok uzun sürecekti.Hatta acısı azalsa bile asla unutamayacaktım.Yinede ona inandığımı belli etmek için kafamı salladım.Çağan da gülümseyerek

-Ayrıca seni asla yanımdan ayırmayacağım dedi.Gülümsedim.Tişörtü yanımdan alıp giyinmemede yardımcı oldu.Canımın yanmaması için çok dikkatli giydiriyordu.En son pantolonumu da giydirince kalkmamada yardımcı oldu.Çantayı alıp odadan çıktık.

***

-Dur güzelim çantayı bırakıp geliyorum deyince olduğum yerde kaldım.Bi kaç saniye sonra yanıma geldi.Dikişlerimden dolayı beni kucağına alamıyordu.Belimden tutup eve doğru yürümemde yardımcı oldu.Bi kaç adım attıktan sonra evin kapısı açıldı.Bizimkiler eve bizden önce gitmişlerdi.Gece koşarak yanımıza geldi.Öbür koluma girip bana destek verdi.İçeri girdiğimde herkes salonda ayağa kalkmış bizi bekliyorlardı.Babam annemin koluna girmiş ona destek veriyordu.Gecenin annesi ve babası bana gülümseyerek bakıyorlardı.Abim salonun camından aşağı bakarak hararetli bi şekilde telefonla konuşuyordu.Ilgın yorgun ama ben yorulmam havalarında bize bakıyordu.Annem koşarak yanıma geldi.Gözleri kıpkırmızıydı.Bana yaklaşırken hıçkırarak ağlamaya başladı.Gelip önce saçlarımı kulaklarımın arkasına attı.Burnunu çekip konuşmaya başladı.Annemin gözyaşkarı içime akıyırdu.Ben de sessizce ağlamaya başladım.

-Yavrum kuzum Allahım seni bana bağışladı.Diyerek bana sarıldı.O şu an farkında değildi.Dikişlerim sarıldıkça sızlıyordu ama önemsemedim.Birden ayrıldı.

-Üzgünüm bi tanem aklımdan çıkmış deyip elini karnıma götürdü.

-Canını çok yaktım mı dedi.Konuşmaya halim yoktu.Üstelik konuşursam deliler gibi ağlamaya başlardım sadece kafamı hayır anlamında salladım.Gece yanıma gelip koluma girdi.

-Hadi canım seni odana götüreyim deyince birlikte yavaşça yukarı çıktık.Odama girince içim güvenle doldu.Ait olduğum yerdeydim.Gece yatağın ucuna oturmamı sağladı.O da yanıma eğilip tam konuşmaya başlayacaktı ki telefonu çaldı.