Her Şeye Rağmen

44.bölüm

Canlarım vote ve yorumlarınızı eksik etmediğiniz için hepinize sonsuz teşekkürler.İyi kötü tüm yorumlarınızı bekliyorum.Sizleri seviyorum ve iyi okumalar diliyorum.

Arjinden

Çağanla nasıl arabaya atlayıp Abimin evine gittiğimizi hatırlamıyorum.Tek hatırladığım arabada gelene dek korkudan dokuz doğurduğum.Evin olduğu sokağa girdiğimizde evin önünde beş altı tane mardin plakalı lüks araç ve takım elbiseli korumalar vardı.Çağn arabayı park eder etmez ikimizde hızlı adımlarla eve koştuk.Kapı zaten açık olduğu için eve girdik.Çağan beni korumak için elini belimden hiç çekmedi.İçeri girdiğimde Gece evin bi köşesine çökmüş hıçkırarak ağlıyordu.Evin içinde abimin korumaları ellerinde silahlarla dört dönüyorlardı.Gecenin yanına eğilip elimi omzuna koydum.Ancak beni bu şekilde fark etmişti.Kafasını ikimize çevirip bizi fark ettiğinde ayağa kalkıp bana sarıldı.O an olayın ne olduğunu bilmesem de bi şeyi biliyordum o da Geceyi rahatlatmak zorunda olduğum.

-Sakinleş canım ne oldu anlat bana dedim.Burnunu çekip gözyaşlarını elinin tersiyle sildi.

-Abim nerde diye sordum.Kendini toplayıp konuşmayı başardı.

-Ahmet çalışma odasında Arjin ona bi şey olursa yaşayamam diyererek tekrar ağlamaya başladı.Çağana dönüp

-Sen Geceyi odasına çıkar hayatım dedim.Çağan Gecenin koluna girip yukarı çıkarınca korumaların başında duran Harun beyi çağırdım.Yanıma gelince ceketinin önünü ilikledi.

-Arjin hanım Gece hanım ve sizi burdan uzaklaştırmalıyım.Ahmet beyin kesin emri var dedi.

-Harun bey önce ne olduğunu anlatın dedim.Sürekli camdan dışarı bakıyor herhangi bi seste eli silahına gidiyordu.Ortada çok ciddi bi olay olduğu belliydi.

-Süleyman beyin babası buraya geldi.Adamlarını içeri almadık.Ancak Ahmet beyle o yarım saattir çalışma odadındalar dedi.

Süleyman adını duyunca mideme bi ağrı saplandı.Sanki yaşadıklarım tek tek gözümün önüne geliyordu.

-Abim tehlikedeyken siz onu nasıl yalnız bırakırsınız diye bağırdım.Sesimi yükseltince tansiyonum düşmüş olacak ki başım dönmeye başladı.Tam düştüm derken iki kol beni sıkıca tuttu.Çağanı hissedince kendimi ona bıraktım.Belimden sıkıca tutup beni koltuğa oturttu.

-Arjin seni burdan götürcem dediğinde

-Hayır abim içeriden çıkmadan olmaz dedim.Süleyman ve ailesiyle yüzyıllardır süregelen bi düşmanlığımız vardı.Şimdi onların bizim evimize korumalarla gelmesi açıkça tehtit olmuştu.Babam bunu asla affetmezdi.

-Arjin burası güvenli değil anlamıyo musun

-Hayır Çağan dedim.Ses tonumdan kararlı olduğumu anladığı için sinirleri iyice gerilmişti.Ben ortamın karmaşıklığına anlam vermeye çalışırken çalışma odasının kapısı açıldı.Süleymanın babası dışarı çıkınca tüm korumalar silahlarını çekip oan doğrulttular.Çağan önüme geçip beni arkasına aldı.Abim de odadan çıkınca adamlarına silahlarını indirmelerini emretti.Tüm korumalar abimi çok severlerdi.O yüzden tereddüt ederek indirdiler.Bi kaç koruma da Çağan ve bizim yanımıza gelip bizi korumaya çalıştılar.Ben tüm olanları elim kalbimde izliyordum.İçimden Allaha abimi koruması için dua ediyordum.O an ben ne olduğunu anlayamadan ikiside silahlarını çekip birbirlerine doğrulttular.Süleymanın babası bağırarak

-Oğlumun kanı yerde kalmaz dedi.Süleyman ölmüştü.Şimdi her şey yerine oturuyordu.Abim yüzünde en ufak bi değişiklik olmadan konuşuyordu.

-Şu an benim evimdesin .Biz de misafirler en iyi şekilde karşılanır.Şimdi adamlarını da al ve evimi terk et dedi.Süleymanın babası konuşmaya başlayacakken merdivenlerden gelen ses hepimizin dikkatini çekti.Gece hem ağlayıp hem Ahmet diye bağırarak koşuyordu.Onu tutmak için bi hamle yaptım ama çoktan kendini abimin önüne attı.Şimdi silahın ucu Gecenin kalbini nişan almıştı.Abim Gecenin kolundan tutup geri çekmeye çalıştı.Abim de kızgın bi şekilde