Birthstone Academy: School of Ríoga

Chapter Sixteen

Sandaling katahimikan nanaman ang bumalot sa aming dalawa.

"You know that I like you too." He said while lookin into my eyes.

"No, I don't." Sabi ko sa kanya. I even rolled my eyes because of madness.

He chuckled.

"Seriously, Venice?"

"Pagkatapos mo akong utusan ng utusan noong nakaraang linggo! Nasaan yung may feelings doon?!" Bulyaw ko sa kanya.

Minsan ay ramdam ko naman talaga ang pag aalala niya, pero grabe kasi yung coldness niya last week, kung maka utos, para namang may super powers ako para tapusin 'yon lahat ng isang araw lang.

"Still mad?" Tanong niya na may halong panglalambing.

Ghad, stop doing that Dalmore.

"'di."

"I'm sorry. Babawi ko ngayong linggo." Aniya. He's holding my hand. I just sighed, wala naman na siguro akong dahilan para mainis.

Pero hindi ko alam kung anong status namin ngayon. M.U? Nanliligaw ba siya? But for sure, hindi pa kami? Nahihiya akong magtanong, hindi ko alam kung bakit. Baka hindi umabot sa expectation ko yung sagot niya? Dahil natatakot ako?

"I'm really mad right now." Sabi niya habang ako ay tahamik nanamang sinesermonan.

Nino? Ni kuya Luke. Ilang araw rin kaming hindi nakapag usap dahil sobrang busy niya.

"Alam mo namang ilang araw tayong hindi nagkausap tapos ganto pa. How could you hide that to me, Leslie? I told you before that when something bad happened, always tell me right away. I'm your brother and It's my duty to protect you."

"I'm sorry, kuya."

"You have no idea how worried I am." Aniya.

Pangalawang beses ko ng narinig 'yan, and at the same time, pangalawang beses na rin akong nasermonan. At ang saya lang sa pakiramdam dahil may nag aalala pa rin sa akin samantalang ako ay nananatiling clumsy. A clumsy girl that always need inhaler and insulin beside her.

"I didn't mean it, ayaw ko lang na mag alala ka pa. I know that you're busy and ayaw ko ng magpabigat pa." Pagsasabi ko ng katotohanan.

Gaya nga ng sabi nila bago ako pumasok dito sa paaralang 'to, kailangan kong maging independent. Dapat ay kayanin ko na ang sarili ko.

"Kailanman ay hindi ka magiging pabigat sa akin. I promised to mom that I'll always take care of you, na hindi kita pababayaan. Even though I'm so busy, I'll always choose to protect you." Aniya.

Aww. That's so sweet, coming from my brother. Baka naman hindi na magkaroon ng girlfriend si kuya neto?

Baka ako ang hindi magkaroon ng boyfriend dahil sa pagiging over protective niya.

"Iiyak na ba ako niyan kuya?" Pagbibiro ko, trying to lighten up the mood.

He just chuckled

"Silly." Aniya.

"I'm really blessed 'cause I have a brother like you." Sabi ko. Naglakad ako at niyakap siya.

Simula nung nawala si mom, wala akong ibang naging sandalan at kakampi kundi si kuya lang talaga. At ang swerte swerte ko kasi hindi niya ako pinapabayaan, kahit na alam kong busy siya dito sa school at para sa company namin dahil kailangan na rin niyang pag aralan ito.

He hugged me back.

"I'm blessed too, li'l sis. I'm so lucky to have a brat sister like you." Aniya na may kasama pang pagbibiro.