The Collision Of Two Worlds

CHAPTER 31 : DAY OFF

(Photo above)
[For better visualization]
Kung di nyo maimagine ung location nila, eto ung itchura. ^ω^

---------------------------------

2 weeks later...

YongSun's POV

Magpipicnic kami ngayon ni Byulkong~ Hihihi. Medyo malayo ang pinuntahan naming lugar. Ewan ko ba sa kanya kung nasan kami. Pero ang gandaaa~

Kitang-kita mo ung sunset mula dito sa cliff. Wow. Daebak.

(Translation: Daebak means awesome.)

Naglatag na kami ng kumot para umupo at inilabas na rin namin ang mga pagkain. Hihihi.

"Gutom ka na ba, Byulkong?"

"Aniyo. Ikaw ba?"

"Hindi pa."

"Sige, mamaya na lng. Panoorin muna natin tong sunset."

Umusog ako para mas makalapit pa sa kanya. Pagkatapos ay humiga ako sa legs niya.

"Malapit na ang Christmas at birthday mo. Sakto at wala tayong trabaho non dahil renovation ng Avien."

"Do you wanna go somewhere?"

"I don't know. Ikaw?"

"Punta tayong beach. May nasearch akong resort dito sa Laguna. Let's go there."

"Pano sina Seulgi?"

"Sunod sila satin. Sasama natin sila."

Tumingin naman siya sakin at sinimulang suklayin ang buhok ko gamit ang kamay niya. Isa yun sa mga pinakagusto kong ginagawa niya sakin.

*silence*

"Naalala ko tuloy si WheeIn."

Bigla niyang banggit. Hindi naman ako galit sa kanya kung maalala niya si WheeIn dahil naging malapit din sila sa isa't isa. Nakahanap si WheeIn ng kapatid at ate sa kanya. Nakita ko na rin kung paano nila itrato ang isa't isa at makikita mo talagang para silang totoong mag-ate. Yun ay nung mga panahong hindi pa niya mahal si Byul ng higit sa kaibigan.

"Bakit? Nagpunta din kayo sa ganto?"

Moonbyul's POV

"Bakit? Nagpunta din kayo sa ganto?"

Hayst. I miss WheeIn. I miss the old WheeIn. She used to be my younger sister. Kung hindi lng talaga na-brought up ung about sa arranged-marriage...

"Yup. Nung mga panahong nililigawan kita, naalala ko nagpunta kami sa ganito. She called me tapos umiiyak siya. *sigh* Kaya sinundo ko siya at dinala sa isang cliff na tulad nito."

Flashback...

Time checked: 6:03pm

*riiiinnngg riiinnnggg*

"Oh, Wheepup?"

"Byul unnie..."

"Okay ka lng?"

"Unnie. *sobs*"

"Bakit ka umiiyak? Asan ka ba?"

"N-nandito sa *sobs* bahay."

"I'll go there. Hintayin mo ko."

*end call*

Hyejin is currenly on a business trip sa States. May iniutos sa kanya ang parents niya kaya kailangan ko siyang puntahan. Wala siyang kausap. Mag-isa lng siya. Kailangan niya ko.

*************

Dinala ko si WheeIn dito sa isang cliff. Salamat sa google maps at nalaman ko ung directions kung pano pumunta dito. Bumili na rin ako ng beer at snacks para hindi kami magutom. Tsaka, kailangan niya yon.

Magkatabi kaming nakaupo ngayon. Nakasandal siya sa balikat ko habang umiinom ng beer.

"What happened?" tanong ko.

"Si Taehyung... Nakita ko siya kanina. May kaholding hands at kahalikang iba."

With that, she cried again.

"WheeIn... *sigh* Pangalawang beses na yan. Hiwalayan mo na siya."

"Unnie... *sobs* Ayoko."

"Una pa lng alam mong hindi na ko boto sa kanya. Muntik ka na nyang pagsamantalahan, nakakalimutan mo na ba?! Sinasaktan mo ang sarili mo dahil sa katigasan ng ulo mo. Gusto mo bang maulit pa to? *sigh* Wheepup..."

Hinarap ko siya at tinignan sa mata.

"Papaabutin mo pa ba to ng third time? Sobra-sobra na yung ginagawa nya! Aish. Hanggang kelan mo sasaktan ang sarili mo? Kaya mong mabuhay ng wala siya, okay? Nandito lng kami ni Hyejin para sayo."

Imbes na kumibo ay niyakap niya ako. I patted her back para macomfort siya.

"Gomawo, *sobs* unnie."

(Translation: Gomawo is the informal way of saying 'thank you' in Korea.)

"WheeIn... Jebal... Break up with him."

END OF FLASHBACK...

"You know, Byulkong... Nung pinakilala mo ko kay Wheein, ang cute niya kaya non. Naisip ko rin na pwede ko siyang ituring na kapatid. Kaso... Marami ng nangyari at nagbago. Sayang. Namimiss ko ung WheeIn na bungisngis tumawa. Ung palaging nakangiti at mabait sa lahat ng tao."

Tama si YongSun. Nakakamiss nga talaga ang dating WheeIn. Dahil mula nung nalaman kong gusto niya ko (panahong kami na ni Yongkong) ay nagbago siya. Unti-unti akong lumayo sa kanya dahil ayokong mas mahulog pa siya sakin. Mula noon, naging cold na siya sa mga taong nakapaligid sa kanya. Nag-iiba lng siya ng mood kapag nakikita or nakakausap niya ko. Para siyang naging bato. Pero alam naming mga nakakakilala sa kanya... Alam ko... Na pinipigilan niya lng ang emosyon niya para magmukhang malakas at hindi apektado kahit na ang totoo---ay mahina siya. Ayaw niya lng na makita ng iba ung weak side niya.

"Sana bumalik na siya sa dati. Sana matanggap niya na ung sitwasyon na to."

Bumangon siya sa pagkakahiga at kumuha ng mga pagkain.

"Darating din siya dyan. Hintayin lng natin." She pinched my nose and smiled.

Nagsimula na kaming kumain. Ang sarap niya talaga magluto----.

"Aaarrrgghhh. Aray."

Napahawak ako sa ulo ko dahil bigla itong sumakit ng sobra.

"O-Okay ka lng, B-Byulkong? Byulkong?"

Lumapit siya sakin at hinawakan ang mukha ko. Nakikita at naririnig ko siya nang maliwanag pero napakasakit ng ulo ko.

"Ansakit... Ng ulo ko..."

"Kumalma ka lng, wait. I'll massage it."

Minasahe niya naman ang ulo ko. Medyo nawala na rin ung sakit.

"Yan... Okay ka na?"

"Y-yeah. Thank you, Yongkong."

"Pagdating natin, magpahinga ka na okay?"

"Opo... Asawa ko."

Malapit na YongSun. Pakakasalan kita.