"Ang huling kantang kakantahin ko. .ito rin yung huling kanta na kinanta ko noon bago ako umalis dito. But it doesn't mean na aalis ulit ako dito. Gusto ko lang kantahin ang kantang to para sa isang taong sobrang importante sa buhay ko ngayon. Alam ko na. . .isa ito sa kantang paborito nyang kinakanta ko."
Lumingin ako sa gawi nila Arra, Angge, Carlo at Marx. Nakaupo sila sa bandang gitna para mas madali kong makita si Marx.
Nakatingin sya sakin ngayon na para bang naguguluhan. Hindi ko din alam ang tumatakbo sa isip nya ngayon.
"Hindi ko na patatagalin ito. Sa mga nakakaalam ng kantang to. .sing with me guys." Muli akong lumingon kay Marx. "Marx, sing with me."
Kahit wala akong nakuhang kahit na anong reaksyon sakanya. Alam kong naiintindihan nya ako. Alam kong alam nya ang nangyayari ngayon.
🎵
Ikaw sa akin ay nag-iisa
Ikaw sa akin ay na-iiba
Ilang araw pa lang kitang kasama
Hawak ang 'yong Kamay
At nakangiti
Hindi naman alam ang isasambit
Ganyan ba talaga'ng pag-ibig?
Ibigay ang hinihiling
Pagkat bukas tapos na rin
Ang pag-ikot
Ay hindi mo na mapipigilan
Suwayin mo man ang kapalaran
Walang magagawa
Wag ng isipin pa
Di ka naman nag-iisa
Hayaan mo na lang
Mayrong nag-aabang
Sa iyo ibibigay
Iabot ang iyong kamay
[Chorus]
Ang pag-ikot
Ay hindi mo na mapipigilan
Suwayin mo man ang kapalaran
Walang magagawa
[Verse 3]
Kung hindi na
Abutin na ang liwanag
Di pa rin titigil sa paglakad
Hangga't ikaw ay aking mahanap
Lilipas ang lahat
Lilipas ang lahat
Pinikit ko ang mga mata ko at napakagat labi. Pinipigilan kong maiyak. Ayaw kong umiyak. Ayaw kong makita nya akong umiiyak.
Hhmmn Hhhmmn Hhhmn Hhhmmm
Hmmmn Hhhmmn Hhhmn Hhhmmm
Hhhmn HHmmmn Hhhmn HHmmnn
Hmmmn Hhhmmn Hhhmn Hhhmmm
Hhhmn HHmmmn Hhhmn HHmmnn🎵
I opened my eyes. At saktong pagdilat ko, nakita ko si Marx na naglalakad palabas. Dali-dali kong binitawan ang gitara ko at sinundan sya sa labas.
Nagmamadali akong maglakad. Napadaan ako sa harap ni Arra. Nginitian nya lang ako. Ngiting matipid. I smiled back at her.
"Take care of my, Kuya." Arra said. Nakita ko ang luhang pumatak sa mga mata nya.
"I promise." I hugged her.
After namin mag-usap saglit ni Arra. Lumabas na ako. Naabutan ko si Marx na nakatayo malapit sa kotse na gamit namin. Nakatayo sya doon na para bang hinihintay din ang pagdating ko. Nakatingin sya sakin.
Habang papalapit ako. Unti-unti kong nararamdaman ang pagbigat ng bawat hakbang ko. Ang luhang pinipigilan ko kanina pa ay kusa ng pumatak. Taksil!
"Marx." I called his name, in almost whispered. His just starring at me hanggang sa makalapit ako sakanya.
Magkatitigan lang kaming dalawa sa ilang segundo namin pagtayo doon. Unti-unti nagfoform ang labi nya into smiles. Napangiti din ako. Finally, nakangiti na sya. Ang tagal kong hindi nakitang ngumiti ng ganito si Marx.
"Cha. . ." Parang tumalbog ang puso ko sa tuwa ng marinig kong banggitin nya ang pangalan ko. Iba pa rin ang pakiramdam pag sya na ang tumatawag sa pangalan ko.
"N-naaalala mo na ako?" I said in almost tears. "M-marx. . ."
"Hindi ko magagawang kalimutan ang babaeng pinakamamahal ko." Tuluyan na akong umiyak dahil sa narinig ko. He's back. He is really back. Napatingin ako bigla sa kamay ko ng maramdaman kong hinawakan nya iyon. Tinitigan nya saglit saka humarap sakin. Nakita kong umiiyak na din sya. And this time, pisngi ko naman ang hinawakan nya. "Mahal. . .na. . .mahal. . .kita." dahan-dahan nyang sabi sakin.
Habang tinititigan ko sya sa mata. Dahan-dahan nyang nilalapit ang mukha nya sa mukha ko hanggang sa maglapat ang labi naming dalawa. Pinikit ko ang mga mata ko para damahin ko ang mumunti nyang halik sakin. Naramdaman ko ang pagyakap nya sakin ng mahigpit. Nilalapit nya pa ako maigi sakanya sa katawan nya. The soft kisses he gave to me turn into a deeper one.
Nang kapusin na kami ng hangin. Bumitaw na sya. Napangiti ako ng makita ko ulit ang mukha nya. May ngiti pa din sa mga labi nya.
Pero mas tumigil ang mundo ko dahil sa huling sinabi nya.
"Marry me, Cha. Marry me."
