'Sica ... အိမ္ထဲမွာပဲေနေနရတာ ၿငီးေငြ႕ေနၿပီလား'
Yuriက သူ႔ကိုယ္သူ ဘာမွမျဖစ္သည့္လူေကာင္းပကတိတစ္ေယာက္လို Jessicaေရွ႕မွာ ဟန္ေဆာင္ရတာကိုေတာ့ ပိပိရိရိရွိဖို႔ သတိထားရသည္။
Jessicaကလည္း မ်က္စိမျမင္ရသူမို႔ Yuriအေျခအေန ဘာျဖစ္ေနၿပီကို လံုးဝမရိပ္မိ။
Jessicaက သူမ၏ခံစားမႈကို ႐ိုး႐ိုးေလးပင္ဖြင့္ေျပာသည္။
'အိမ္ထဲမွာပဲေနရေနရ အိမ္ျပင္မွာပဲေနရေနရ မ်က္စိမျမင္ရတဲ့ လူတစ္ေယာက္အတြက္ကေတာ့ ေနရာတိုင္းဟာ အတူတူပါပဲ၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ လူဆိုတာ ေမြးကတည္းက ေသဖို႔ေစာင့္ဆိုင္း ေနရတာမဟုတ္လား၊ ေသျခင္းတရားနဲ႔ နီးသည္ျဖစ္ေစ ေဝးသည္ျဖစ္ေစ ေစာင့္စားရျခင္းေတြဟာ အတူတူပါပဲ Yulရယ္'
Jessica၏စကားေၾကာင့္ Yuri ရင္ထဲမွာ စစ္ခနဲ နာက်င္၏။ မင္းနဲ႔ကိုယ္နဲ႔ ရထားတစ္စင္းတည္းကို အတူတူေစာင့္ေနရတယ္ဆိုတာကို မင္း မရိပ္မိေသးဘဲကိုး ခ်စ္သူရယ္။
ခြဲခြာျခင္းရထားမဆိုက္ခင္ အခ်ိန္တိုတိုေလးအတြင္းမွာ ငါ ၾကင္နာႏိုင္သမွ်ဟာ မင္းအတြက္လံုေလာက္ပါ့မလားဆိုတာ တစ္ခုေတာ့ စိတ္ပူမိပါရဲ႕။
ငါ့ဘက္က တာဝန္မေက်တာမ်ားရွိရင္ ခြင့္လႊတ္ပါ ခ်စ္သူရယ္။
Yuriႏွလံုးအိမ္ထဲမွ ေမွာင္မိုက္တိတ္ဆိတ္မႈကို Jessica၏ ေခၚသံတိုးတိုးက အလင္းခတ္လိုက္၏။
'Yul'
'ေျပာေလ Sica၊ Yul ဘာလုပ္ေပးရမလဲ'
'ဟိုအရင္တုန္းက Sicaတို႔ အတူတူသြားခဲ့ၾကတဲ့ ေနရာေတြကို Sicaမေသခင္ တစ္ေခါက္ေလာက္ျပန္သြားၾကည့္ခ်င္ေသးတယ္ Yulရယ္'
'ဪ .... Sica ရယ္'
စကားလံုးေတြေနာက္ကြယ္မွ သူမ၏အတိတ္လြမ္းေသာ အျဖဴေ
ရာင္ပိုးအိမ္မွ်င္ေတြကို ျမင္ေနရသည္။Jessicaက ....
'အခု ... အဲဒီေနရာေတြကို ျပန္ေရာက္ရင္ေတာင္ Sicaကေတာ့ ဘာမွျမင္ရေတာ့မွာမဟုတ္ဘူးေပါ့၊ ဒါေပမဲ့ Yulကို Sicaမ်က္လံုးေတြရဲ႕အစားရထားတာပဲ၊ အတူတူသြားရင္း Yul ျမင္ရသမွ်ေတြအားလံုး Sicaကို ျပန္ေျပာျပပါေနာ္၊ Sica မျမင္ရေပမယ့္ Yulလက္ကိုကိုင္ထားရင္း စိတ္ကူးနဲ႔ ျမင္ေယာင္ၾကည့္ပါ့မယ္'
DU LIEST GERADE
Tomorrow Programme
Fanfiction'ဘ၀' ဆိုတဲ့ အရာကသာ ေသခ်ာရင္ တီဗီမွာလုိ မနက္ျဖန္ အစီအစဥ္ကို ၾကိဳတင္ျပီး ေၾကညာခ်င္ပါတယ္ . . .