Yuriက သူမ၏ဝင္သက္ထြက္သက္တစ္ခ်က္ခ်င္းစီကို တန္ဖိုးထားၿပီး ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ႐ွဴသြင္းေနမိသည္။ သူမ၏ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္သည္ အခ်ိန္မေရြးေရာက္လာေတာ့မည္မွန္း သူမသိသည္။
ပက္လက္လဲေလ်ာင္းေနရာမွပင္ ထႏိုင္ထိုင္ႏိုင္လုပ္ဖို႔ရာ မတတ္စြမ္းသာေတာ့သည္ပဲ။
သူမရင္ဘတ္ေပၚမွာ Sica၏ ဂ်ပ္ခုပ္လြယ္အိတ္အနီေရာင္ေလးကို တင္ထားသည္။ ၿပီးေတာ့ Sica၏ဓာတ္ပံုကေလး။
ေသျခင္းတရားက အရာအားလံုးကို စုပ္ယူဝါးၿမိဳသြားသည့္တိုင္ ဤကမာၻေျမျပင္ေပၚတြင္ အမွတ္တရျဖစ္စရာေတြကေတာ့ က်န္ရစ္ေနဦးမည္မဟုတ္ပါလား။
Yuriက သူမကုတင္ေဘးလက္တစ္ကမ္းစာအကြာတြင္ ရွိေနေသာ ဗီဒီယိုျပစက္အေဝးထိန္းခလုတ္ကို လွမ္းၿပီးႏွိပ္လိုက္သည္။
ကုတင္ေျခရင္းနံရံတြင္ကပ္ထားေသာ ဖန္သားျပင္ပါးပါးေလးေပၚ၌ Sica၏လႈပ္ရွားေနေသာ အ႐ုပ္မ်ားေပၚလာသည္။
SUNTEC TOWER FIVE ဟု စာလံုးေတြထြင္းကပ္ထားသည့္ အနက္ေရာင္ေက်ာက္သားျပင္ကိုမွီကာ Sicaက သစ္ပင္ေတြခံုတန္းရွည္ေတြရွိရာဘက္ဆီ ေငးၾကည့္ေနသည့္ပံုကို ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္မွန္းမသိ သူမထပ္ၿပီး ျမင္ေနရျပန္သည္။
Sica ျပန္သြားၿပီးကတည္းက သူမ၏လႈပ္ရွားမႈမ်ား စကားေျပာသံမ်ားကို ႐ိုက္ကူးထားသည့္ ေဟာဒီ DVD အခ်ပ္ကိုသာ ဖြင့္ၿပီး ေန႔ေကာညပါ ထိုင္ၾကည့္ေနျဖစ္ခဲ့သည္။
ၾကည့္တိုင္းလည္း အၿမဲရင္ေမာတသလြမ္းဆြတ္ေနရစၿမဲ။
ေဟာ ... အေခြထဲမွာ ႀကိမ္ဖန္တလဲလဲ ၾကားဖူးေနက်စကားကိုပင္ သူမ ေမးေနျပန္ေလသည္။
'Yul ... ၾကယ္ေႂကြတာျမင္ဖူးလားဟင္'
'ျမင္ဖူးတာေပါ့ .... Sicaရဲ႕၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲ'
'ပန္းပြင့္ေတြေႂကြရင္ ေျမႀကီးေပၚက်တယ္မဟုတ္လား၊ ၾကယ္ေတြေႂကြရင္ ဘယ္ေပၚက်သလဲဟင္၊ သိခ်င္လိုက္တာ'
ပူေႏြးစြတ္စိုေသာ မ်က္ရည္စေတြက မ်က္ဝန္းအိမ္ထဲတြင္ စုဖြဲ႕အိုင္ထြန္းလာေသာေၾကာင့္ Yuri ၾကည့္လက္စမ်က္လံုးအစံုကို ခဏပိတ္လိုက္ရ၏။
YOU ARE READING
Tomorrow Programme
Fanfiction'ဘ၀' ဆိုတဲ့ အရာကသာ ေသခ်ာရင္ တီဗီမွာလုိ မနက္ျဖန္ အစီအစဥ္ကို ၾကိဳတင္ျပီး ေၾကညာခ်င္ပါတယ္ . . .