East Coast ရွိ ျမက္ခင္းစိမ္းစိမ္းေလးေတြ ဟိုတစ္ကြက္ ဒီတစ္ကြက္ႏွင့္ ေက်ာက္သားစားပြဲခံုတန္းလ်ားေလးေတြၾကားမွ သူမျဖတ္ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။
ကြန္ကရစ္အုတ္သားခင္းစီထားေသာ လမ္းသြယ္ကေလးေတြေပၚမွာ စက္ဘီးနင္းေနၾကသူေတြ၊ စကိတ္စီးေနၾကသူေတြကိုလည္း Yuri ေတြ႕ေနရ၏။ လူငယ္ အေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ ေက်ာပိုးအိတ္ကေလးေတြလြယ္ကာ သြားလာေနၾကသည္။ တစ္ခ်ဳိ႕က်ေတာ့လည္း ခံုတန္းလ်ားေလးေတြေပၚမွာ ဘီယာဗူးေတြတင္ကာ အုပ္စုဖြဲ႕ထိုင္စကားေျပာေနၾက၏။
Yuriက လူရွင္းမည္ဟုထင္ရေသာ ကမ္းစပ္ဘက္ဆီသို႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။
ေက်ာက္တံုးေတြကို အဂၤေတျဖင့္မံကာ ဆင္ေျခေလ်ာဆန္ဆန္ ကမ္းေျခအနားသတ္ေဘာင္ခတ္ထားေသာ ေက်ာက္ေဆာင္အနားသို႔ေရာက္ေတာ့ Yuri ပင္လယ္ႀကီးကို စိတ္လိုလက္ရၾကည့္ရင္းထိုင္ခ်လိုက္၏။
ပင္လယ္ျပင္ကို ျဖတ္သန္းတိုက္ခတ္လာေသာ ေလေငြ႕ထဲမွာ ႏူးညံ့ျခင္းေတြေကာ ခက္ထန္ၾကမ္းၾကဳတ္မႈေတြပါ ေရာေထြးၿပီးပါလာသည္ဟု ထင္ရ၏။
သူမရဲ႕ဆံပင္စေတြ ေလေျပထဲမွာ တဖ်ပ္ဖ်ပ္လႈပ္ခတ္သြားသည္။
ပင္လယ္ေလက ေခၚသံေတြကိုမ်ား ယူေဆာင္လာေလမလား။
မည္သူ႔ဆီကမွန္းမသိသည့္ ေခၚသံကို နားစြင့္မိသည္။
▪️
ဟိုး . . . မွာ စကိတ္စီးေနၾကေသာ လူငယ္ႏွစ္ေယာက္။ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ လက္ေျမႇာက္ျပၿပီး ေအာ္ဟစ္ႏႈတ္ဆက္ေနၾကသည္ကို ျမင္ရ၏။
'ႏႈတ္ဆက္တယ္' ဆိုတာ ဘာလဲ။
လူေတြအခ်င္းခ်င္း ႏႈတ္ဆက္ေနၾကသည္မွာ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ အသိအမွတ္ျပဳဖို႔ . . . ႏွင့္ ကိုယ့္ကို အသိအမွတ္ျပဳခံရဖို႔အတြက္ျဖစ္သည္။
ဟုတ္တယ္ . . . ။
ငါရွိေနေသးေၾကာင္း ေျပာျပဖို႔ ေလာကႀကီးမွာ တစ္ေယာက္ေယာက္ကိုေတာ့ ႏႈတ္ဆက္ရတာပဲမဟုတ္လား။
ဒါေပမဲ့ . . . တစ္ခါတစ္ခါက်ျပန္ေတာ့လည္း လူေတြက နားလည္ရခက္သည္။ ေသခါနီးဆဲဆဲျဖစ္ေနေသာ လူမမာတစ္ေယာက္ကို အသိမိတ္ေဆြေတြ၊ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြက လာၿပီးေတြ႕ၾကသည္ကို Yuri မၾကာခဏျမင္ဖူး၏။
CZYTASZ
Tomorrow Programme
Fanfiction'ဘ၀' ဆိုတဲ့ အရာကသာ ေသခ်ာရင္ တီဗီမွာလုိ မနက္ျဖန္ အစီအစဥ္ကို ၾကိဳတင္ျပီး ေၾကညာခ်င္ပါတယ္ . . .
