Belle
Ik maakte me abrupt los uit mijn moeders omhelzing.
'Ik moet terug,' stamelde ik. 'Ik moet er voor zorgen dat Nate ze echt terug naar Equador laat gaan.' Ik krabbelde overeind. Mijn moeder deed hetzelfde, en de wachten die ons heel de tijd in de gaten hadden gehouden deden meteen een stap naar voren.
'Oké, maar niet zo. Ga als jezelf,' antwoordde mijn moeder. Haar groene ogen keken me liefdevol aan. Ik knikte. Toen draaide ik me om naar de wachten.
'Kan een van jullie me terug naar mijn kamer brengen? Ik zou het waarderen als ik even om kon kleden voordat ik terug ga naar mijn verlovingsfeest.' Een van de wachten knikte. Ik wierp mijn moeder nog een blik toe.
'Ik zie je snel, Rose,' fluisterde ze.
'Belle,' zei ik resoluut. 'Mijn naam is Belle.' Ze knikte en haar ogen begonnen iets te glanzen. Toen bracht de wacht me terug naar het paleis en naar mijn kamer. Er was een dienstmeisje in mijn kamer dat verschrikt een hand voor haar mond sloeg toen ze me zag.
'Wat is er met u gebeurd?'
'Het leven,' antwoordde ik. Ze keek me nog steeds verschrikt aan. 'Wat is je naam?' vroeg ik toen.
'Kimberly,' antwoordde ze.
'Wel Kimberly, zou je me willen helpen een fatsoenlijke jurk aan te trekken en deze make-up van mijn gezicht te verwijderen? Ik zou er graag uitzien als mezelf als ik weer naar mijn verlovingsfeest terugkeer.' Het blonde meisje leek heel even te aarzelen, maar toen gleed er een kleine glimlach over haar gezicht heen.
'Maar natuurlijk, m 'lady,' zei ze en ze maakte een lichte buiging. Ze gaf me een natte doek. 'Voor uw gezicht.' Ik pakte de doek aan en veegde de uitgelopen make-up van mijn gezicht af. De doek was binnen een mum van tijd zwart. Ik ging net zo lang door totdat alle make-up weg was, en mijn zachte rode wangen van het huilen te zien waren. Mijn ogen waren helder groen en schitterden zoals ze nog nooit gedaan hadden. 'Wat vindt u van deze jurk?' vroeg Kimberly toen. Ze hield een lichtgroene jurk op. De jurk had een hoge kraag en wij uiteenlopende mouwen. De onderkant van de jurk waaide uiteen en met een lichte transparante groene kleur was de hele jurk bedekt waardoor het eruitzag alsof de jurk zweef. '
Perfect!' antwoordde ik opgewonden. Kimberly lachte en hielp me met het aantrekken van de jurk. Vervolgens ging ze aan de slag met mijn haar en haalde het helemaal los. Ze borstelde het zo snel mogelijk door en zette toen een zilveren tiara op mijn krullen. Toen keek ze me voldaan aan.
'Dankje,' zei ik. Ze glimlachte.
'Graag gedaan.' Ik stond op en liep naar de deur van mijn kamer toe. Er stond nog steeds een wacht achter de deur.
'Zou u mij naar het dansfeest willen begeleiden?' vroeg ik hem. De man knikte, of beter gezegd jongen. Hij zag er niet onaardig uit. En toen besefte ik dat ik misschien wel meer vrienden hier had dan ik dacht. Zeker toen de zuster om de hoek kwam lopen die ik al eerder had gezien bij mijn vrienden. Ze kwam op me afgelopen.
'Prinses, mag ik zeggen dat u er een stuk beter uit ziet dan daarnet?' Ik moest lachen om de jonge vrouw.
'Belle, het is Belle.' Ze grinnikte en keek me vriendelijk aan. Ze wierp even een blik op de wacht en ook hij glimlachte naar de zuster. Toen boog ze zich naar me toe.
'Zeg hen waar het op staat, Belle,' zei ze. Ik glimlachte.
'Dat zal ik doen.' Toen keek ik naar de wacht. Hij stak zijn hand op naar de zuster en begeleidde mij toen terug naar de danszaal. Dit keer kwam ik niet via de trap naar beneden gedaald, maar via een zijingang. Desalniettemin trok ik zoveel aandacht met mijn andere uiterlijk dat de mensen spontaan opzij gingen en een gang vrij lieten naar Nate, die met zijn rug naar mij toe stond. Toen iedereen plotseling stopte met dansen en het stil werd, draaide hij zich naar me om. Ik miste mijn boog. Ik had gewild dat ik die had gehad. Toen viel mijn oog op Caspian die aan de zijkant stond. Zo subtiel mogelijk liep ik naar de zijlijn van het pad toe en haalde de brief onder mijn jurk vandaan op een manier zodat alleen hij het kon zien. Ik stopte de brief in zijn hand en liep toen door. Ik focuste mijn ogen op Nate. Hij liep naar me toe.
JE LEEST
Verkozen
Ficção CientíficaDeel twee in de veroordeeld serie. September 4047 Neuropa. Een land met ontelbaar veel mogelijkheden. Maar de groep rebellen zijn slechts een pion in een spel dat veel groter is dan ze beseffen. Het web van geheimen wordt steeds strikter en ontsnap...