The Promise (COMPLETED)

CHAPTER 24: THE ARRIVAL

Chrizella's POV

Kanina pa tahimik si Loraine habang pinagmamasdan si Ken Ken na natutulog sa tabi ko,

Si JB ang nagmamaneho, katabi nya si Jimmy na nasa may passenger seat, nasa gitna naman kaming tatlo nila Loraine. Tapos nasa likod si Kenjie at Yuna na masayang nag kwekwentohan

Huminga naman ako ng malalim bago kinausap si Loraine

"May problema ba?" Nagulat syang tumingin sa akin, pero ngumiti rin kalaunan,

"Wala naman, may itatanong ako sayo, wag mong mamasamain" parang bigla akong kinabahan sa tono ng boses nya, napaka seryoso naman kasi,

"Sigurado ka ba sa nararamdaman mo para kay Boss Ken?" Nagtataka ko syang tinignan, anong klaseng tanong yun

"Oo naman, ano ka ba naman, nagdududa ka ba sa feelings ko sa kanya?" Medyo naiirita kong tanong, psh,

"Di naman sa nag dududa ako, mas okay na ang sigurado" diko talaga sya maintindihan. Inirapan ko nalang sya at nagsuot ng earphones at sunglasses, bakit ba nila pinagdududahan ang feelings ko para kay Ken,

Mahal ko sya at totoo yun, aish nakaka frustrate talaga, pati si Kenjie, biglang ganun ang tinanong sa akin nung isang araw, wala ba silang tiwala sa akin? Sa tingin ba nila sasaktan ko sya?

"Wifey, okay ka lang?" Kahit nakapikit si Kentaro alam kong narinig nya ang mahina kong pag hikbi,

"Ahh, oo naman, ikaw okay ka lang?" Tumango sya sa akin, at tumingin sa mga mata ko. Kahit naka sunglasses ako malinaw parin ang mukha nya na napaka aliwalas

"I'm okay as long as I'm with you" niyakap ko naman sya kaya natawa sya, he stroke my hair. I really love him,

"Do you love me?" I ask not breaking the hug. Kumalas naman sya at seryosong tumingin sa akin

"I-I don't know" ouch, diko napigilan ang luha ko, shit ang sakit, pinunasan naman nya yun pero winaksi ko ang kamay nya pero nakangiti lang sya

"I don't know- how to live without you. That's how I love you" pinalo ko ang kamay nya, nakakainis talaga, ang galing nyang nagpakaba

Tumawa naman sya at humiga ulit sa balikat ko,

Napalingon ako sa rear view mirror at nakita kong nakatingin sa amin si Jimmy, malungkot syang nakatingin sa amin. Bakit kaya?

Jimmy's POV

"I don't know- how to live without you. That's how much I love you" I smile bitterly. Alam Kong mahal nila ang isa't isa, sino ba naman ako para maging sagabal? Una palang alam ko ng hindi kailan man mararamdaman ng taong ito kung gaano ko sya kamahal, sa sobrang mahal ko sya kaya kong magparaya

Pero mapapatawad pa nya kaya ako? Sobrang laki ng kasalanan ko sa kanya, diko maiwasang malungkot, tinignan ko sya na rear view mirror,

Di matatapos itong vacation ng hindi mo ako mapapatawad, nais kong magpaliwanag, nais kong malaman mo lahat ng nasa puso ko, nais kong maging tunay kang masaya,

I hate it when you pretend to be happy, when you smile but nobody knows how broken you are

Walang nakakaalam sa mga sakit na nararamdaman mo, I'm sorry, alam kong sobrang laki nhmg kasalanan ko,

Sorry Kung kinuha ko lahat ang bagay na dapat sayo, I'm sorry

Flashback 8 years ago

"Anak may ipapakilala ako sayo"

"Sino po yun Daddy?"

"Basta, just promise me na magiging mabait ka sa kanya, okay?"

"Sige po"

"Daddy sino po sya?" Nagulat ako nung una ko syang makita, hindi kami masyadong magkamukha dahil siguro sa nakuha nya ang mukha nya sa babaeng yun.

"It's your brother JK" pagpapakilala sa akin ni Daddy. Nakita ko ang gulat sa inosente nyang mukha

"But I have already a brother and he's Kenjie, so who's that?" Nagkuyom ang mga kamay nya, alam kong galit sya,

"Sya ba ang anak ng kabit mo dad?" Diko maiwasang magsalita, kahit sabihing kami ang sumira sa pamilya nya, ayaw kong matapakan ang ego ko

"A-anong k-kabit? Dad what's the m-meaning of t-this?" Napatingin ako sa mga mata nya, it's full of grief, pain, so much pain

"Kentaro-"

"Where's mom! Where's Kenjie! Nasaan sila!" Nakita ko ang galit sa mga mata nya, tinitignan nya ako na para bang ako ang may kasalanan ng lahat

"Sshhh, Kentaro chill lang relax, sa akin ka na mag i-stay, mag impake ka na"

"Shiro! Anni! Ka! Karagu! (I don't like! No! Go! I said go!)" Kahit diko maintindihan ang sinasabi nya alam kong ayaw nya sa akin, ang sakit,

"Jebal Kentaro, come to Appa"

"No! This is all your fault! Si Kenjie lang ang kapatid ko!" My tears ran down to my eyes, di nya ako matatanggap. Ang sakit, kahit halos sabay lang kami pinanganak, isa lang akong pagkakamali

Naghiwalay din si Mom and Dad pagkatapos nilang umalis, naiwan ako sa puder ng aking ama

Lagi nalang JK ang laman ng bibig ni Dad, kaya hinanap ko sya, nung malaman ko ang address nila sa Korea sinabi ko agad kay daddy,

Simula nun pinapalhan na nya sila ng pera, naging masaya si Daddy ng dahil dun at pati rin ako.

At nung umuwi sya, mas naging masaya ako,

I wish you will forgive me JK