Perspectief Yasmina:
Ik leg mijn telefoon neer en kijk mijn moeder weer aan.
'Ik ben vanavond uitgenodigd bij je tante.' Zegt ze terwijl ze een ui uit de kast pakt.
Ik open het kruiden kastje en pak een paar verschillende potjes.
'Gezellig. Is er wat te vieren?' Vraag ik.
Ze komt naast me staan en snijd het uitje in stukjes.
'Jouw zaak natuurlijk.' Ik lach.
'Dat ik een zaak win is niets nieuws.' Zeg ik.
Ze kijkt me glimlachend aan.
'Klopt schat. En ik ben ook ongelofelijk trots op jou.' En ze drukt een kus op mijn hoofd.
Ik omhels haar stevig terug en sluit kort mijn ogen.
...
'Yasmina? Wanneer ga jij nou eens trouwen?' Vraagt mijn tante.
Ik leg mijn glas thee neer en lach. Altijd die vraag.
'Je weet dat ik daar totaal niet mee bezig ben. Ik heb er simpelweg geen tijd voor. Een advocaten leven is geen makkelijk leventje. Maar als er iemand in mijn leven verschijnt, ben jij de eerste die het hoort.' Zeg ik.
Na een tijdje sta ik op en trek mijn schoenen aan.
'Mama. Ik ga naar de bakker. Heb je wat nodig?' Vraag ik.
'Nee schat.'
Ik pak mijn tas en loop op mijn hakken de deur uit.
Ik zet mijn zonnebril op mijn neus en loop naar de bakker om het hoekje.
Ik wacht geduldig tot ik geholpen wordt.
'Ik zweer het Rayan! De volgende keer ben je ontslagen!' Ik kijk nieuwschierig over de toonbank waar een man tegen een jongen schreeuwt.
'Maar ik heb deze baan nodig!' Zegt de jongen.
Ik frons en ga weer recht staan als die zelfde jongen naar de toonbank wordt gestuurd.
'Kan ik je helpen?' Vraagt hij zacht.
'Mag ik 2 marokaanse brooden en een blikje redbull.'
Hij maakt het voor me klaar en legt het tasje op de toonbank.
'Dat wordt dan €4,-.' Zegt hij.
Ik haal een briefje van 50 uit mijn portomonee en leg het in zijn handen.
'Hou de rest maar.' Ik pak het tasje en schuif mijn zonnebril weer op mijn neus. Met een goed gevoel loop ik de zaak uit.
'Wacht even!'
Ik draai me om als ik een hand op mijn arm voel.
'Het hoeft niet. Echt niet, hier!' Hij wilt het geld in mijn handen drukken maar ik hou hem tegen.
'Hou het maar. Het is fooi voor de goede service.' Zeg ik met een knipoog en ik loop weer weg.
'Wat is je naam?' Vraagt hij snel.
Ik draai me om en glimlach kort.
'Yasmina.'
...
Ik loop snel naar mijn kantoor waar mijn nieuwe client op me staat te wachten.
Ik open de deur en kijk verbaasd om wie er in de stoel zit.
Ik sluit de deur achter me en loop naar hem toe.
'Oh. Ik..' en hij staat op. Het is de jongen van de bakker.
'Goedemiddag. Ga zitten. Wil je wat drinken?' Vraag ik formeel.
Hij schud ongemakkelijk zijn hoofd.
'Nee dankjewel. Ik wist niet dat jij..'
'Advocate ben?' Ik ga zitten.
'Ik ben Yasmina el Maktahri, strafrechtadvocate en eigenaar van dit advocaten kantoor.' Zeg ik.
Hij knikt.
'Ik ehm. Mischien kan ik beter een ander advocaat nemen.' Zegt hij.
'Hoezo? Is dit om die ene keer. Ik zag je met je baas. Ik dacht mischien kan je het wel gebruiken?' Zeg ik.
Hij knikt.
'Dankjewel. Echt waar.' Ik knik glimlachend.
'Ben jij staatsadvocate?' Vraagt hij ongemakkelijk.
'Nee. Ik werk voor mezelf.'
Hij sluit kort zijn ogen.
'Dan ben ik verkeerd. Sorry.' Zegt hij.
'Wat? Hoezo?' Vraag ik nieuwschierig.
Hij kijkt me aan.
'Ik kan een advocate niet betalen. Sorry.'
Ik hou hem tegen.
'Vertel me over je zaak en ik zal kijken wat ik voor je kan doen.' Zeg ik serieus.
Hij kijkt me aan en gaat weer zitten.
'Mijn vader is 2 jaar geleden overleden en de erfenis hebben ik en mijn moeder nooit gekregen. Mijn vader was de slechtste man die er was, maar geld had hij wel. Ik en mijn moeder zagen er alleen nooit wat van omdat het verdween aan zijn drugsverslaving. Ik ben 24 jaar en nog nooit heb ik geleefd zonder te stressen om het feit dat ik geen geld heb. Ik werk nu bij een bakker om de rekeningen te kunnen betalen en boodschappen te kunnen doen. Maar ik ben ontslagen. Die erfenis is het enige wat ons nu nog kan helpen tot ik een nieuwe baan heb. Maar ik heb al een aantal keer aangedrongen bij mijn advocaat maar hij wilt er niks aan doen. Het is een onmogelijke zaak zegt hij.
Ik kijk hem aan.
'Een onmogelijke zaak? Hoe ik het nu hoor is dit een zaak die ik met mijn ogen dicht ga winnen.'
Hij zegt niks.
'Wat is je naam?' Vraag ik.
Hij kijkt op.
'Rayan.' Zegt hij zacht.
'Ik ga je helpen Rayan. Je hoeft me niet te betalen. Dit is eigenlijk geen zaak op mijn gebied. Ik ben een advocate die de grootste criminelen verdedigd. Maargoed. Er zit een stukje strafrecht in. Het enige wat je voor me hoeft te doen is het testament en alle andere benodigde papieren die je hebt aan me geven. Verder de naam van je vorige advocate en ik regel het zo snel als ik kan. Maak je geen zorgen. Dit is een zaak die ik met mijn ogen dicht kan winnen als je me de nodige bewijzen geeft.' Zeg ik.
Zijn ogen lichten op.
'Meen je dit?' Vraagt hij.
Ik knik glimlachend.
'Ik zal een spoed aanvraag doen bij de rechter zodat dit zo snel als mogelijk kan gebeuren.'
Ik twijfel even, maar begin toch te pratenz
'Weetje Rayan. Mijn vader Allah i rahmou was een verschrikkelijke man. Vanwege zijn cocaine verslaving hadden ik en mijn moeder amper geld om rond te komen. We zaten diep in de schulden. Toen mijn vader kwam te overlijden hadden we helemaal niks. Ik was net afgestudeert als strafrechtadvocate. En weetje wat ik deed? Ik nam eerst kleine zaken. Zaken die me mischien 200 euro bezorgden. Ik verdiende 500 euro per maand en dat was ook het enige wat er binnen kwam. Doordat ik werkte hadden we ook geen recht op een uitkering of wat dan ook. We raakten dieper in de schulden maar ik ging door. Na een tijd begon ik meer zaken te krijgen en kon ik wat rekeningen betalen. Na ongeveer een half jaar vroeg ik een lening bij de bank om een pand te kopen. Toen der tijd verklaarde iedereen me voor gek. Ik bedoel, ik kon de huur amper betalen en kocht een pand.
Uiteindelijk was dat de beste keuze ooit. En hier zit ik in dit nieuw en groot gebouw mijn kantoor te runnen. 1 jaar geleden had ik nog niks. Maar ik gaf niet op. En Rayan jij moet dat ook niet doen. En ik beloof dat ik er alles aan ga doen om je te helpen.'
Ik schrik even als hij op me afloop en zijn armen stevig om me heen slaat.
'Dankjewel Yasmina. Echt waar.'
Ik lach.
'Geen dank Rayan.'
