Perspectief Yasmina:
Ik klop vrolijk op de deur van Rayan.
Zijn moeder doet de deur open en ik groet haar uitgebreid.
'Waar is Rayan?' Vraag ik terwijl we gaan zitten.
Zijn moeder en ik zijn zowat beste vriendinnen geworden. Best vreemd, gezien ons leeftijdsverschil.
'Hij is even naar de winkel schat.'
Ik graai even in mijn tas opzoek naar de vliegtuig ticket.
'Ik heb een cadeautje voor je.' Zeg ik.
Ze kijkt me verbaasd aan.
'Voor mij? Ben ik jarig?' Ik schiet in de lach en geef haar de ticket.
'Dit is een ticket voor naar Marokko. Je kan daar lekker tot rust komen. Maak je geen druk om geld. Ik betaal heel de reis en je vakantie daar.'
Ze kijkt me met grote ogen aan.
'Nee Yasmina. Ik kan dit niet aanemen.' Ik leg mijn hand op die van haar.
'Jawel. Ik wil dat je helemaal tot rust komt en even gaat genieten. Toen ik zo in de problemen zat een aantal jaar geleden had ik mijn moeder ook graag op vakantie willen sturen. Helaas was er niemand die ons stoom biedde, en dat wil ik wel voor julie.'
Met tranen in haar ogen slaat ze haar armen om me heen.
'Dankjewel schat. Ik weet niet hoe ik je ooit kan bedanken.'
'Voor wat?'
Ik kijk achter me en zie Rayan staan in de deur opening.
'Je moeder gaat op vakantie naar marokko.' Zeg ik.
'En je vertrekt overmorgen.' Zeg ik tegen zijn moeder.
Ze staat blij op.
'Ik ga meteen me koffer inpakken!' En ze rent de woonkamer uit.
Ik sta op om Rayan te groeten.
'Dit had je niet moeten doen.' Zegt hij meteen.
'Hoezo?' Vraag ik.
'Je zei 3 dagen geleden nog dat je haar graag naar Marokko wilt sturen?'
Hij zucht.
'Ik kan haar vakantie niet betalen.'
Ik rol met mijn ogen.
'Maak je je daar echt zorgen over? Relax. Je moeder gaat lekker een paar weekjes genieten. Maak je geen zorgen om geld.'
Hij schud zijn hoofd.
'Nee.' Hij wilt weglopen maar ik hou hem tegen.
'Rayan...'
'Nee Yasmina. Je bent mijn advocate.' Onderbreekt hij me boos.
'Ik hoor jou te betalen! Niet andersom!'
'Ik zei je dat ik buiten je advocate ook iemand ben waar je op kan rekenen.' Zeg ik rustig.
'Dat hoeft niet! Doe je werk en stop met die cadeaus van je!' Zegt hij boos.
Ik kijk hem even aan en loop dan zonder wat te zeggen langs hem de deur uit.
Perspectief Rayan:
Ik sla mezelf voor mijn kop.
'Waarom zei ik dat nou?' Zeg ik boos tegen mezelf.
'Je bent verliefd op haar en wilt het niet toegeven.' Ik kijk achter me en zie mijn moeder staan.
'Ik ben niet verliefd op haar. Ik ken haar net 2 weken en ze is mijn advocate.' Zeg ik geiriteerd.
'Rayan ga naar haar toe. Je had dat niet moeten zeggen. Die vrouw is bijzonder en geen 1 persoon zou dit aan iemand geven.' Zegt ze.
Ik zucht diep.
'Ga naar haar toe, bied je excuses aan en pas dan kom je terug.' Zegt ze streng.
Ik kijk haar aan.
'Yallah!'
Met een bonkend hart loop ik richting haar kantoor waar ze volgens haar assistente zit.
Ik klop voorzichtig op de deur en wacht.
'Binnen.'
Ik open de deur en zie haar geconcentreerd achter haar laptop.
'Yas. Kunnen we praten?'
Ze kijkt meteen op.
'Over de zaak? Ja dat kan.' Zegt ze.
'Niet over de zaak.' Zeg ik.
'Dan vraag ik je om weg te gaan. Je hebt duidelijk gemaakt dat je me niet wil zien buiten de zaak om en dat ik mijn werk moet doen. Dus.'
Ik zucht kort.
'Het spijt me echt. Ik ben niet gewend dat iemand zoiets voor ons doet.'
Ze kijkt op.
'Neem het aan. Niet iedereen is slecht op deze wereld.' Zegt ze en ze kijkt weer naar het scherm.
'Ik weet het. Het spijt me echt. En zodra ik die erfenis heb betaal ik je alles terug.' Zeg ik.
Ze kijkt me weer aan.
'Daarover nog. Ga zitten.' Ik doe verbaasd wat ze zegt.
'Wij hebben morgen samen een afspraak met je vorige advocaat. 2 uur.'
Ik knik.
'Isgoed.'
Het blijft even stil.
'Yasmina ik..'
Ik stop meteen met praten.
Ik ben verliefd op je, denk ik. Die woorden kan ik niet hardop zeggen.
'Ja?' Vraagt ze.
'Dankjewel voor alles. Echt. Zonder jou weet ik niet waar ik nu had gestaan.'
Ze glimlacht.
'Geen dank.'
