Perspectief Yasmina:
Geiriteerd hang ik op als Rayan me voor de zoveelste keer belt.
Ik heb hem duidelijk gemaakt dat hij me niet meer moet bellen. En alsnog blijft hij doorgaan. Alsof hij niet weet wat hij heeft gedaan.
Aan de ene kant ben ik blij dat dit is gebeurd. Beter nu dan als we al een lange tijd samen waren.
Nu weet ik ook weer hoe hij in elkaar zit. Ik ben gewoon te snel voor hem gevallen. Veel te snel.
'Mevrouw.' Ik kijk op en zie mijn assistente staan.
'Ja?'
'Er staat iemand beneden voor u te wachten die zegt dat het belangrijk is.'
'Stuur m maar naar boven.' Zeg ik en ik kijk weer naar mijn scherm.
Na een tijdje gaat de deur open en kijk ik op.
'Rayan?'
Ik sta meteen op.
'Yasmina luister alsjeblieft naar me. Ik weet niet wat er is gebeurd.'
'Werd je gister dan niet wakker naast een slet?' Vraag ik en ik sla mijn armen over elkaar.
'Yasmina. Ik hou van je.'
Ik begin te lachen.
'Oh hou toch op. Je geeft helemaal niks om mij! Anders had je dit niet gedaan. Maar weetje Rayan? Ik moet je bedanken. Want door dit hem je me laten zien wat voor grote fout ik zou maken als ik bij je zou blijfen.'
Ik loop naar de deur en hou die wijd open.
'En nu wil ik graag dat je gaat.'
Hij kijkt me wanhopig aan.
'Yasmina wat moet ik doen zodat je begrijpt dat ik van je hou. Echt het spijt me. Ik weet niet waarom ik deed wat ik deed maar het spijt me. Ik heb er geen excuus voor maar Yasmina. Het spijt me echt. Ik was stom.'
Ik kijk hem aan.
'Ga weg.'
'Yasmina alsjeblieft. Ik hou met heel mijn hart van je. Ik meen het. Jij bent het wat mij recht op houd. Ookal zijn we maar kort samen geweest.'
Ik kijk hem strak aan.
'Rayan. Ga weg. En als je niet zelf mijn gebouw verlaat dan bel ik beveiliging.' Zeg ik emotieloos.
Hij zucht en loop richting de deur. Net als hij de deur verlaat draait hij zich naar me om en drukt zijn lippen op die van mij.
Meteen duw ik hem met al mijn kracht van me af en geef hem een harde klap in zijn gezicht.
'Ga weg.' Zeg ik zacht.
Hij knikt zacht en loopt de deur uit. Ik sla de deur dicht en leun met mijn rug tegen de muur vlak ernaast.
Ik mag en zal niet huilen om een jongen. Mooi niet dat dat gaat gebeuren.
Perspectief Rayan:
Ik sla mijn kamerdeur met een klap dicht.
Ik sla het eerste ding wat ik zie kapot en laat me op bed zakken.
Wat moet ik doen zonder Yasmina? Waar beland ik zonder haar?
Ik zucht diep en staar naar het plafond
Wat dacht ik ook? Wat moet een meisje als Yasmina nou met mij? Ik heb geen rooie cent. Ik kan haar niet eens mee uit eten nemen. Niks.
En dan verpest ik het door vreemd te gaan. Hoe kwam ik erbij? Ik weet niet eens meer wat er is gebeurd. Het enige wat ik nog weet is dat ik in een club zat en een hele fles alcohol over de kop heb geslagen en een meisje die me mee nam naar een kamer. Voor ik het wist gebeurde het en werd ik de volgende ochtend wakker naast een meisje. Een fucking slet.
Perspectief Yasmina:
Ik wrijf zuchtend in mijn ogen en leg mijn hoofd neer op mijn bureau.
Het is al 11 uur 's avonds en ik zit nog steeds op kantoor.
Werken is het enige wat me nu afleid van Rayan.
Al maakt het feit dat ik aan zijn zaak moet werken het er niet makkelijker op om niet aan hem te denken.
En morgen moet ik hem alweer zien. We gaan samen naar de gemeente om een aantal dingetjes te regelen. Maargoed. Ik weet hoe ik me professioneel moet gedragen. En dat is dus ook precies wat ik ga doen.
...
Ik stap uit mijn auto als ik Rayan al voor de deur van de gemeente zie staan. Ik heb een strakke beige jurkje aan waar mijn figuur mooi in uitkomt. Mijn haren hangen los over mijn schouder en ik heb mezelf mooi opgemaakt.
Mischien om Rayan een beetje jaloers te maken.
'Hallo Rayan.' Zeg ik en ik loop langs hem heen naar binnen.
'Yasmina wacht.' Ik kijk hem vragend aan en hij zucht.
'Heb je niet iets van een vest ofzo? Elke jongen staart naar je kont.' Zegt hij serieus.
Ik lach.
'Rayan. Wat boeit het jou dat een jongen naar mijn kont staart? Je hebt niks over me te zeggen en we hebben geen relatie.' Ik loop door naar de balie en geef door dat we er zijn.
'Yasmina ik sta op het punt die gozer te vermoorden.' Ik volg zijn ogen naar een jongen die een eindje verderop staat. Wanneer hij ziet dat ik naar hem kijk knipoogt hij.
'Klaar.' Rayan loopt op grote passen op hem af. Meteen pak ik zijn arm.
'Rayan. Stop. We hebben hier die afspraak en als je nu een scene gaat zetten worden we eruit gegooit en kun je fluiten naar dat geld.' Zeg ik.
Hij kijkt me aan.
'Isgoed. Ik doe niks. Maar buiten is die gozer gehakt.'
Ik rol met mijn ogen en loop achter hem aan terug naar de wachtstoelen. We nemen naast elkaar plaats en het blijft stil.
'Yasmina?'
Ik kijk naast me naar Rayan.
'Ja?'
Hij pakt mijn hand vast.
'Het spijt me echt van wat er is gebeurd. Ik mis je zo erg. Ik kan letterlijk niet zonder je. Ik kan niet eten. Niet slapen. Helemaal niks. Het spijt me echt heel erg. Ik weet niet wat me bezielde dat ik jou zoiets aan deed. Je bent een diamant en ik heb je zowat weggegooid voor een steen.'
Ik kijk hem aan en trek mijn hand los.
'Waarom deed je het? We waren maar 2 weken samen en je flikt me zoiets. Kon je het dan echt niet in je broek houden tot we serieuze stappen gingen ondernemen?'
Hij kijkt beschaamd weg.
'Dat was het niet.' Zegt hij zacht.
Ik frons.
'Wat was het dan wel? Wat? Wilde je soms het verschil zien tussen een normaal meisje en een hoer. Want dat kan ik je zo ook vertellen.'
Hij schud zijn hoofd weer.
'Ik had geen goeie reden. Na die ruzie die we hadden dacht ik alleen maar dat ik niet genoeg voor je was. Ik liep de eerste beste lounge in en bestelde een fles drank. Ik dacht, mijn leven is toch al naar de klote. Waarom dan niet iets doen wat me het een beetje liet vergeten.'
'En wat was dat? Dronken raken? Waarom ging je dan niet naar de mosker Rayan. Waarom ging je niet even bidden en koran luisteren. Geloof me. Dat laat het ellendige gevoel wat je hebt ook verdwijnen. Niet voor altijd maar wel voor even.'
Hij zucht.
'Het is dom. Heel stom. En je hebt helemaal gelijk. Er zijn geen excuses voor. Ik heb gewoon zoveel spijt. En als er een manier was om het allemaal terug te draaien, had ik dat gedaan. Want ik hou met heel mijn hart van je. En mischien is dit veelste vroeg en zal je me raar vinden. Maar met jou wil ik oud worden. Met jou wil ik trouwen Yasmina. Jou wil ik als mijn vrouw.'
Met grote ogen kijk ik hem aan.
'Mevrouw Maktahri.' Ik kijk geschrokken op naar een medewerker.
'Ja. Dat ben ik.' Nog een beetje verward van net staan we samen op.
Perspectief Rayan:
Ik haal diep adem als we weer buiten staan en kijk naar Yasmina naast me.
'Meende je wat je zei?' Vraagt ze zacht.
Ik leg voorzichtig mijn hand op haar wang. Als ze me toe laat leg ik mijn andere hand om haar middel.
'Ik hou van je. Serieus. Ik ben bereid je hand te komen vragen. Het enige wat mij nu nog tegenhoud is het feit dat ik niks heb. Helemaal niks. En wat ik je heb geflikt.'
Ze kijkt even omlaag en kijkt me weer aan in mijn ogen.
'Ik kan het niet vergeten Rayan. Dat lachende meisje aan de telefoon. Jouw...jouw genot op de achtergrond.' Zegt ze met walging in haar stem.
Ik kijk beschaamd weg.
'Ik verwacht niet dat je me vergeeft. Helemaal niet zelfs. Ik zou liever willen dat je tegen me zou schreeuwen.'
Ik schrik als ze tranen in haar ogen krijgt.
'Ik had mezelf verboden om voor een jongen te huilen. Maar je hebt me echt pijn gedaan Rayan.' Zegt ze zacht. Ik sla mijn armen om haar heen en druk haar stevig tegen me aan.
Ik haal diep adem als ik zelf ook een traan over mijn wang voel rollen.
Ik dacht dat ik pijn kende, dat ik wist wat pijn was. Maar bij het zien van de tranen die uit haar ogen komen voel ik een helse pijn die gaat door merg en been. Een pijn die ik niet in woorden kan brengen. Ik zou nog liever met mijn hele lichaam in de vik staan dan dat ik deze pijn voel. Dan dat ik haar pijn doe.
Na een tijdje laat ze me los en kijkt me aan.
'Wat moet ik nu doen?' Vraagt ze zacht.
'Hoe bedoel je lieverd?' Vraag ik.
Ze zucht en legt haar hand op mijn hand die op haar wang ligt.
'Ik hou van je Rayan. En ik wil je vergeven. Maar ik kan het nog niet.' Ik glimlach zwakjes.
'Ik begrijp het. Neem je tijd. Ik verwacht niet van je dat je me vergeeft. Of dat je me nog een kans geeft.' Zeg ik.
Ze knikt.
'Dankjewel dat je me begrijpt.'
Wauw! Binnen 1 dag al 300 lezers😭❤️
