Perspectief Yasmina:
De volgende ochtend wordt ik wakker met een verschrikkelijk gevoel.
Ik had nooit zo tegen Rayan moeten doen. Nooit. Wie ben ik om hem zo te behandelen. Ja, hij had het niet aan mijn moeder mogen vertellen. Maar de woorden die uit mijn mond kwamen waren de woorden van een hoogmoedige bitch. Wat ik niet ben en ook nooit wil zijn.
Ik pak mijn telefoon en probeer Rayan te bellen. Na een aantal keer geef ik het op en stuur hem een sms'je.
Rayan. Het spijt me. Ik meende het niet. Ik hou van je..
Ik kleed me snel om en loop naar de keuken waar me moeder druk bezig is met mijn broertjes en zusjes.
'Gaat het schat?' Vraagt ze bezorgd.
Ik zucht en maak een kop koffie voor mezelf.
'Gaat wel.'
Ze kijkt me aan.
'Je moet het goedmaken. Wat je tegen hem heb gezegd was heel erg Yasmina. Heel erg.' Ik zucht geiriteerd.
'Mama ik weet het. Maar het was niet de eerste keer dat hij me heeft veraden.' Zeg ik.
Ze kijkt me vragend aan.
Ik wuif het weg en pak mijn telefoon als ik een melding binnen krijg. Een bericht van Rayan.
Bel mij niet. Sms mij niet. Ik heb wat ik wilde en heb je niet meer nodig.
Ik voel langzaam de tranen in mijn ogen opwellen.
Ik voel me gebruikt.
'Ik moet gaan mama. Ik heb nog een hoop werk te doen.'
Ik groet haar en vertrek uit huis. Ik trap vol mijn gas in en rij naar het huis waar ik vele avonden heb doorgebracht.
Perspectief Tahar:
Ik ben net bezig met het dichtknopen van mijn blouse als de bel gaat. Ik loop naar de deur en kijk verbaasd naar de gene die voor me staat. Yasmina loopt overstuur op me af en slaat haar armen om me heen.
'Hey hey hey. Wat is er?' Vraag ik bezorgd. Ik kijk in haar betraande ogen.
'Die klootzak Rayan heeft me gewoon gebruikt! Hij heeft me gebruikt Tahar.'
'Waar heb je het over. Wie is die flikker?' Vraag ik en ik voel mezelf boos worden.
Ze veegt ruw haar tranen weg en schud haar hoofd.
'Het spijt me dat ik hier zo kom binnen vallen. Ik wist gewoon niet tegen wie ik moest praten hierover.'
Ik leg mijn handen op haar wangen.
'Je kan altijd bij me komen. Ookal zijn we niet meer samen. Je kan altijd op me rekenen en degene die jou pijn doet zal ik wat aan doen met mijn blote handen.' Zeg ik serieus.
Ze kijkt me aan en haalt mijn handen weg van haar gezicht.
'Dankjewel.' Zegt ze zachtjes.
Ik glimlach.
'Je hoeft me niet te bedanken.'
Ik kijk gespannen naar de ring in mijn hand.
Meteen stop ik hem in mijn zak als ik Yasmina's stem achter me hoor.
Ik draai me om en zie haar met een glimlach op me aflopen.
Ik leg mijn handen om haar heupen en druk een kus op haar lippen.
'Je ziet er prachtig uit.' Zeg ik.
Ze lacht verlegen en kijkt me aan met haar grote bruine kraal ogen.
Ik haal diep adem en laat mijn ogen door mijn woonkamer glijden om te checken of alles perfect is.
Dan zet ik een klein stapje naar achter en zak door 1 knie.
Haar ogen worden groot en ze kijkt me sprakeloos aan.
'Yasmina. Ik wil de rest van mijn leven met je doorbrengen. Jij bent de liefde van me leven en jou wil ik later als de moeder van mijn kinderen. Met jou wil ik oud worden. Dus lieve schat.Wil je met me...'
Ik schrik op van een harde knal en er valt een groep jongens met bivakmutsen naar binnen.
Yasmina laat een gil horen en meteen trek ik haar tegen me aan.
Ik probeer te vluchten maar wordt tegen gehouden door het groepje. Ze vormen een kringetje om ons heen en richten allemaal hun gun op ons.
Yasmina klampt zich aan me vast.
'Wat willen julie?' Vraag ik bang.
1 van hun doet zn muts af en ik weet maar al te goed wie hij is.
'Je weet precies wat ik wil.' En er verschijnt een valse grijns op zijn gezicht.
Perspectief Rayan:
Ik stap uit mijn gloednieuwe mercedis en loop het kantoor van Yasmina in. Ik loop langs de bali naar de lift en druk op de goede etage. Ik kom haar het geld brengen wat ik haar verschuldigd ben. En dan is het officieel klaar.
Ik loop naar haar kantoor en open de deur. Mijn hart slaat een slag over. Yasmina staat midden in haar kantoor en één of andere gozer heeft zijn armen om haar heen. En zijn handen komen gevaarlijk dicht bij haar kont.
Met gebalde vuisten loop ik op het tafereel af en duw die gozer van haar af.
'Wie de kanker ben jij en hoe durf je je poten op mijn vriendin te zetten?!' Zeg ik dreigend.
Hij lacht en dat geluid is de druppel. Ik geef hem met al mijn kracht een vuist in zijn gezicht.
'Rayan!' Roept Yasmina geschrokken. De jongen wankelt en valt naar achter.
Ik kijk haar aan.
'Serieus Yasmina? Het is 1 dag uit en je springt nu al naar een ander?!' Vraag ik ongelovig. De woede is duidelijk in mijn stem te horen.
Ze kijkt me even aan.
'Ga.' Zegt ze zacht en ze knielt neer bij die homo.
Ik schud lachend mijn hoofd en pak een stapeltje geld uit mijn zak.
Ik gooi het voor haar neer waardoor de briefjes zich versprijden over de grond.
'Zoek het maar uit. Ik schaam me dat ik ooit met jou samen ben geweest.' En ik loop woedend weg.
'Hou je (..) bek over haar!' Hoor ik die jongen nog roepen. Ik negeer het en loop door.
In mijn auto haal ik diep adem en probeer me zo goed als het gaat te kalmeren.
Ik kijk naar mijn bebloede hand en zucht diep. Dit was een fout. Zij was een fout. Ik had nooit iets met haar moeten beginnen. Maar ik ben voor der gevallen. Keihard op mijn gezicht. En het feit dat ik nog zielsveel van der hou en zij geen schreintje liefde voor me heeft doet me fucking veel pijn. Ik dacht oprecht dat ik met haar zou trouwen. Dat zij mijn vrouw zou worden. Ik dacht dat ze anders was dan deze wijfen van tegenwoordig. En ik haat haar niet, dat is wat me het meest ergert. Ik kan haar niet haten. Maar ik moet haar vergeten. En ik ga het precies doen zoals zij het bij me doet. Ik zoek iemand anders en gooi het 10 keer harder in haar gezicht.
