Perspectief Rayan:
Samen met Yasmina loop ik het vliegveld uit. We hebben net mijn moeder op het vliegtuig gezet. Gister zouden ik en mijn moeder op bezoek gaan bij Yasmina. Maar mijn moeder voelde zich niet zo lekker. Ik ben thuis gebleven en ben ook niet naar die afspraak met mijn vorige advocaat gegaan. Dus ik en Yasmina hebben nu dus een nieuwe afspraak met die flikker.
'En? Zenuwachtig?' Vraagt ze als we het gebouw inlopen.
'Ik ben bang dat als ik hem zie ik me niet kan inhouden en hem bij zn keel pak. De laatste keer dat ik hem sprak schelde hij mn moeder uit.'
Ze kijkt me met grote ogen aan.
'Dat meen je niet?'
Ik knik en we lopen naar de balie.
'Ik heb een afspraak met meneer van Beek.' Zegt Yasmina tegen de balie medewerkster.
'En u bent?' Vraagt ze.
Yasmina laat haar een pasje zien.
'Yasmina el makthari. Strafrechtadvocate. Ik heb een afspraak met de net genoemde advocaat.' Zegt ze weer.
De vrouw aan de balie kijkt op haar computer.
'Loopt u maar door naar het laatste kantoor van de hal.' Zegt ze.
Yasmina draait zich om, gooit haar haren naar achter en loopt met klikkende hakken naar het laatste kantoor.
Deze vrouw he.
Ze opent zonder te kloppen de deur en meteen zie ik die homo zitten.
'Ach. Ben je er weer?' Zucht hij kijkend naar mij.
Ik loop meteen op hem af en pak hem bij zn kraag.
'Praat je nu nog stoer ah jood? Heh? Herhaal wat je zei over mijn moeder dan!' Roep ik in zijn gezicht.
Yasmina trek aan mijn arm.
'Rayan. Kalmeer.'
Ik doe wat ze zegt en laat hem ruw los.
'Frank, ik kom maar meteen ter zake!' Zegt yasmina.
'De manier hoe jij jouw client hebt behandeld gaat tegen alle regels in. Ik heb je aangeklaagd bij de raad. Ik heb bewijs dus probeer me maar niet aan te vechten. Ik kan je verzekeren dat jij je naam als advocaat binnekort verliest!'
Hij lacht.
'Yasmina. Wat wil je bij me doen? Ik weet heel je verleden. Ik weet waar je woont. Ik weet waar je broertjes en zusjes naar school gaan. Het zou vervelend zijn als je een belletje krijgt dat je broertje een ongeluk heeft gehad op de weg van school naar huis. Trek de klacht in en er gebeurd niks met ze.' Zegt hij kalm.
Ik wil weer woedend op hem aflopen maar Yasmina houd me tegen.
'Dankjewel Frank. De raad gaat het leuk vinden om te horen hoe je iemand bedreigd.' Zegt ze en ze houd haar telefoon omhoog waarop te zien is dat ze dit hele gesprek heeft opgenomen.
Hij wordt bleek.
'Nee wacht! Ik maakte maar een grapje. Rayan jongen zeg haar dat ik een grapje maakt.' Lacht hij en hij slaat zogenaamd zijn arm om me heen.
Ik zet de opname van Yasmina op stop en kijk hem aan.
'Opgekankerd.' En ik geef hem een vuist in zijn gezicht.
Yasmina pakt mijn hand vast.
'Kom Rayan.'
Ze trekt me mee naar buiten waar ik diep adem haal.
Yasmina pakt mijn bebloede hand vast.
'Je bloed.' Zegt ze bezorgd.
Ik kijk ernaar.
'Maakt niet uit.' Zucht ik.
Ze graait even in haar tas en haalt er een zakdoekje uit die ze op mijn hand legt.
'Het moet schoongemaakt worden.' Zegt ze.
Bij haar thuis aangekomen loop ik achter haar aan naar de keuken.
Ze heeft zo een gigantisch huis. Ik zie zulke huizen op tv en kan hier alleen van dromen.
'Ga zitten.' Ik doe wat ze zegt en ga zitten aan het keukeneiland.
Ik slik als ze haar jasje uitrekt en ik haar decoloté zie doordat haar truitje iets te ver omlaag zakt.
Ze draait zich om en automatisch gaan mijn ogen naar haar kont.
Ik kijk meteen weg als mijn hormonen beginnen te werken.
'Doet het pijn?' Vraagt Yasmina terwijl ze naast me plaats neemt met een verband doos.
'Een beetje.' Ik schraap beschaamd mijn keel bij het horen van mijn hese stem.
'Gaat het? Heb je keelpijn?' Vraagt ze.
Ik schud snel mijn hoofd.
'Nee. Gewoon een droge keel.' Zeg ik.
Ze staat meteen op en loopt naar de koelkast.
'Het gebruikelijke?' Vraagt ze lachend terwijl ze een blikje redbull omhoog houd.
Ik lach.
'Ja. Dankjewel.'
Ze neemt weer naast me plaats en pakt mijn hand vast.
'T was echt slim van je om het op te nemen.' Zeg ik terwijl ze iets op mijn hand sprayt. Ze glimlacht.
'Ik heb vaker problemen met hem gehad en ik weet hoe hij is. Sukkel.'
Ik kijk toe hoe ze mijn hand in verband wikkeld.
'Dankjewel.' Zeg ik en ik leg mijn hand op die van haar. Ik kijk haar aan en verdwaal in haar ogen, niet wetend waar ik mee bezig ben. Ik leun een stukje naar voren en leg mijn hand op haar wang. Langzaam komen onze gezichten dichterbij. Net wanneer onze lippen elkaar raken schrikken we op van een telefoon die afgaat.
Meteen herstel ik me en Yasmina neemt haar telefoon op.
Bijna. Bijna hadden we gezoend. Hoe stom kan ik zijn? Wat zal ze nu wel van me denken.
Perspectief Yasmina:
Met een bonkend hart loop ik de keuken weer in waar Rayan niet meer zit.
Ik lees het briefje wat op het keukeneiland ligt.
Dankjewel voor het verzorgen van mijn hand. Ik bel je vanavond.
Rayan
Ik zucht diep.
Bijna hadden we gekust. Zo voorschut! Hij zal wel raar van me denken.
Stom stom stom!
Ik zucht diep en open mijn laptop. Aan het werk dan maar.
...
Ik schrik wakker van de deurbel.
Wie belt er nog aan om 12 uur? Ik loop erheen en open de deur.
'Rayan?' Vraag ik geschrokken. Ik kijk naar een trillende Rayan voor me.
'Wat is er gebeurd?' Vraag ik terwijl ik hem naar binnen trek.
Ik schrik als hij ineens in tranen uitbarst en me stevig omhelst.
Verward sla ik mijn armen om hem heen en probeer hem te kalmeren.
'Rayan wat is er?' Vraag ik.
Hij kijkt me met betraande ogen aan.
'Is er iets met je moeder?' Vraag ik bezorgd.
Hij schud zijn hoofd.
'Ik vond dit thuis.' Zegt hij.
Hij laat een brief zien.
'Kom zitten.' Ik neem hem mee naar de woonkamer en neem naast hem plaats.
Ik pak de brief uit zijn handen en begin rustig te lezen.
Rayan
Nu je dit leest ben ik er waatschijnlijk niet meer. Ik heb deze aarde verlaten. Heel bewust. Ik heb jou en je moeder zoveel schade aangericht. Zoveel pijn. Toen ik jou een aantal dagen geleden zag huilen in je kamer besefde ik waar ik mee bezig was. Julie zijn beter af zonder mij. Veel beter. Daarom heb ik besloten er een einde aan te maken. Voor goed.
Ik wil dat je weet dat ondanks alles ik altijd van jou en mama heb gehouden. Hou je sterk jongen.
Je vader.
Ik kijk naar Rayan.
'Hij heeft zelfmoord gepleegd.' Zeg ik zachtjes.
Hij knikt.
'Ookal haatte ik hem zo erg. Dit doet zoveel pijn om te weten.' Zegt hij met een trillende stem waardoor ik weet dat hij elk moment weer in tranen kan uitbarsten.
Ik sta snel op en pak een glas water voor hem.
Ik neem weer naast hem plaats.
'Je vader hield van je. Ookal heeft hij je zoveel pijn gedaan. Je weet nu dat hij van je hield en ergens toch wel om julie gaf. Anders had hij dit niet gedaan.'
Ik veeg zijn tranen weg en pak zijn hand vast.
'Ik snap dat het pijn doet. Echt Rayan.' Zeg ik zacht.
'Hoe is jouw vader overleden?' Vraagt hij.
Ik denk even terug aan die gebeurtenis.
'Zijn hart begaf het. Door zoveel jaar van drugsgebruik begaven zijn organen het gewoon. Het begon bij zn nieren. En op een dag viel hij gewoon neer.'
Hij kijkt me aan.
'Waar was je toen het gebeurde?'
Ik schraap mijn keel.
'Ik was erbij. We hadden ruzie. En ik weet nog dat die ruzie de eerste keer was dat ik voor mezelf op durfde te komen. Ik zei hem dat hij moest oprotten omdat hij ons allemaal kapot heeft gemaakt. En toen viel hij ineens neer. De eerste gedachte was laat hem liggen. Laat hem maar dood gaan. Zo ver was ik.'
Hij knikt.
'Snap ik. Toen ik hoorde dat hij dood was heb ik geen traan laten vallen. Ik was niet blij, maar ik was ook niet verdrietig. Ik was opgelucht.'
Ik zucht kort en staar voor me uit.
'Als ik ooit kinderen krijg. Dan zal ik ze nooit zo behandelen als hoe mijn vader mij heeft behandeld.'
Ik kijk hem aan in zijn prachtige groene ogen.
'Als je ooit kinderen krijgt weet ik zeker dat je een geweldige vader zal zijn.' Zeg ik zacht.
Hij glimlacht.
'Dankjewel Yasmina.'
'Geen dank.'
Ik glimlach als hij zijn armen om me heen slaat en knuffel hem terug.
...
Ik plof neer in bed en zucht diep. Rayan is net naar huis vertrokken. We hebben nog uren gepraat. Ik bood hem nog aan om hier te blijven slapen aangezien mijn moeder en broertjes en zusjes toch in Duitsland zijn bij mijn tante. Maargoed.
1 ding weet ik zeker. Ik ben tot over mijn oren verliefd op Rayan.
