Ik bel Yasmina op voor de honderdste keer maar krijg meteen weet voicemail. Ik wordt helemaal gek. Ik probeer haar al 2 dagen te bereiken. En de bewakers bij haar kantoor lieten me ook niet binnen. Ze wilde me niet eens zeggen of ze er uberhaubt wel was. Ik heb me gedragen als een klootzak. En ik wil het goed maken want zij is mijn leven. Ze heeft mijn hart.
Ik zucht diep en loop naar de woonkamer waar mijn moeder op de bank zit. Ze zit er maar zwakjes bij. 'Mama? Gaat het goed?' Ze kijkt me aan. 'Ja het gaat wel. Gewoon moe van de medicijnen.' Ik knik bezorgd en neem naast haar plaats. 'Ik ga de operatie doen Rayan.' Ik kijk haar aan en het blijft even stil. Ik knik langzaam. 'Okey. Ik laat het weten aan de arts.' 'Alles komt goed InshaAllah. Niet teveel zorgen maken over mij. Even over Yasmina.' Ik kijk meteen op. 'Wat heeft ze verteld?' Vraag ik. 'Alles. En Rayan. Zo heb ik jou niet opgevoed. Yasmina is een hele bijzondere vrouw. Je kan haar niet pijn doen, je mag haar niet pijn doen. Je hoort haar te behandelen als een koninging. Zonder haar waren we hier nu niet. Ze is ongelofelijk sterk, maar je hebt haar echt pijn gedaan en het eerste wat je gaat doen als ze terug is, is het goed maken.' 'Terug is van waar? Ik probeer haar al dagen te bereiken. Weetje waar ze is?' Vraag ik snel. 'Ze is in spanje. Voor haar werk. En je gaat haat met rust laten.' 'Mama ik..' 'Rayan! Je laat dat arme kind met rust. Laat haar tot rust komen!' Zegt ze streng. Ik zucht en knik. 'Saffi.'
Perspectief Yasmina:
Ik gooi mijn koffer neer op het bed en loop meteen naar het balkon in mijn hotelkamer. Ik heb een prachtig uitzicht op de zee. Ik haal diep adem en sluit kort mijn ogen. Over een uurtje is er al een evenement etenje. Tijd om me klaar te maken.
Ik neem snel een douche en kleed me om in een zwarte lange jurk.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik krul mijn haar en maak me op. Als ik klaar ben maak ik snel een spiegel foto en verander mijn whatsapp profiel. Mischien express om Rayan te iriteren.
Ik pak mijn tasje en verlaat mijn hotel. Bij het restaurant aangekomen neem ik plaats en pak de menukaart vast. 'Yasmina?' Ik kijk op als ik een bekende stem naast me hoor. 'Tahar.' Zeg ik verbaasd. Hij glimlacht. 'Lang niet gezien. Je ziet er mooi uit.' Ik lach en bloos. 'Dankjewel.'
...
Ik loop met Tahar richting het zand en trek mijn hakken uit. Tahar neemt ze van me over en we lopen samen over het zand. Ik adem de heerlijke zee lucht diep in en uit en voel mijn jurk wapperen door de wind. 'Dit was een gewoonte van ons. Zo wandelen over het strand. Praten over onze toekomst.' Zegt hij Ik zeg niks en blijf voor me uitstaren.
Ik kijk Tahar aan met tranen in mijn ogen. 'Je hebt wat?' Vraag ik. 'Drugs Yasmina. Ik wilde niet, echt niet. Maar ik had het geld nodig. Ik moet mijn familie onderhouden.' Zegt hij met dikke tranen. Ik schud mijn hoofd en laat me vallen op de bank. 'Ik wilde jou Tahar. Ik wilde met je trouwen, een toekomst met je. Kinderen. Ik wilde het allemaal. En ik ben altijd bang geweest voor dit! Je weet wat er met mijn vader is gebeurd en wat ik allemaal heb meegemaakt en alsnog doe je dit. Alsnog maak je alles wat we hadden kapot!' Roep ik. 'Nee nee Yasmina. We gaan trouwen. En we krijgen kinderen en een toekomst! Ik stop. Okey? Ik beloof je dat ik stop!' Ik schud mijn hoofd en sta weer op. 'Ik hou van je Tahar. Maar ik kan dit niet, sorry.' Ik haal de ring van mijn vinger, leg hem op tafel en loop weg. 'Yasmina wacht! Alsjeblieft!' Ik stap in mijn auto en begin te rijden. De tranen rollen over mijn wangen als ik hem in mijn achteruitspiegel door zn knieen op de grond zie zakken.
Mijn uitzicht wordt verhinderd als Tahar voor me komt staan. Hij pakt mijn hand vast en kijkt me aan in mijn ogen. 'Tahar, ik ben bezet.' Zeg ik meteen. Hij fronst. 'Toch niet zeker door die flikker he?' Ik trek mijn hand los en kijk hem aan. 'Jawel. En ik ga trouwen met die flikker.' Hij zucht diep en komt weer naast me staat. 'Ik hou nog steeds van je. Dat gaat niet veranderen denk ik.' Zegt hij na een tijdje. Het blijft weet een tijdje stil. 'Ik ga terug naar het hotel. Het is al laat.' Hij knikt en geeft me mijn hakken terug. 'Ik loop mee. Er lopen gekke mensen rond.'
Bij het hotel neem ik afscheid van Tahar en loop naar mijn kamer. Ik kleed me om en denk ondertussen aan Tahar.
We hadden beide niets toen we elkaar leerden kennen. En nu? Ik ben een succesvolle advocaat en hij een succesvolle zakenman. Hij heeft me altijd gesteund en geholpen de tijd dat we samen waren. Zonder hem stond ik hier waarschijnlijk niet. En wat we hadden was echt. Ik hield oprecht van hem. En hij van mij. Maar hij maakte de grootste fout ooit. Hij koos ervoor om de drugs in te gaan, te verkopen. En dat was altijd iets waar ik bang voor was. Vooral na wat ik heb meegemaakt met mijn vader. Hij wist ervan en deed het alsnog. Achter mijn rug om. Ik kwam erachter toen we werden aangevallen in zijn huis.
Perspectief Tahar:
Ik laat me vallen op het bed en sluit mijn ogen. In mijn hoofd zie ik Yasmina weer voor me. Haar lach. Haar figuur. Haar schoonheid. Ze had nu mijn vrouw kunnen zijn als ik het niet had verpest.
Ik kijk bezweet van de angst naar de pistolen die op ons zijn gericht. Ik heb Yasmina vast en weiger haar los te laten. 'Dokken vriend. 10 duizend. Of zij gaat eraan.' Zegt hij wijzend naar Yasmina. Ik hou haar nog steviger vast. 'Isgoed. Julie krijgen het. Maar laat me haar in veiligheid brengen.' Ze wordt met een ruk van me losgetrokken en begint meteen te gillen. 1 van de jongens legt zijn hand op haar borst en knijpt erin. Zonder erbij na te denken pak ik mijn gun en schiet hem door zijn been. Hij valt schreeuwend op de grond. '1 van julie raak haar aan en julie zijn dood!' Schreeuw ik. Ik duw haar tegen de muur en ga voor haar staan. '10 duizend. Waar, en wanneer.' Hij knikt serieus en geef me een papiertje. 'Je weet wat er gebeurd als je niet komt.' Ik knik en ze laten hun pistolen langzaam zakken. 'Ik zei tegen jou niet haar aanraken ah teringhond!' Zegt de baas voor ze die vieze flikker meenemen. 'Niet vergeten.' Zegt hij nog en hij tikt met de gun tegen zijn hoofd. Ik knik en ze maken dat ze weg komen.
Meteen draai ik me om naar Yasmina en neem haar stevig in mijn armen.
