Ik wacht voor de deur van de zaal terwijl Yasmina nog iets regelt. Wanneer ze naar buiten komt loop ik meteen op haar af. Ik til haar op en draai een rondje met haar in mijn armen. 'Rayan.' Lacht ze. Ik kijk haar aan. 'Ik hou van je. Ik wilde het al zo lang zeggen maar ik was bang. Bang omdat ik nooit zo verliefd ben geweest op een meisje.' Zeg ik. Ze slaat haar armen om mijn nek. 'Mijn gevoelens voor jou zijn niet uit te leggen.' Fluisterd ze en ze drukt haar lippen op die van mij. Ik plaats mijn handen om haar middel en trek haar dicht tegen me aan.
Niet te geloven. Ik heb haar zojuist verteld dat ik verliefd op haar ben. En zij ook op mij. Ik ben nog nooit zo gelukkig geweest als nu.
...
Ik plof neer op mijn bed en staar naar het plafond. Yasmina moest nog wat dingen doen bij de rechtbank dus ik ben maar naar huis gegaan.
Ik krijg eindelijk die fucking erfenis. Eindelijk kan ik mij en mijn moeder de shit uit halen en kunnen we normaal wonen in een normaal huis met genoeg geld om rond te komen.
Perspectief Yasmina:
'Denk maar niet dat je hier gemakkelijk afkomt!' Schreeuwt die flikker. Ik draai me om en glimlach. 'Ik ben Yasmina el Makthari. Ik kom overal vanaf.' Zeg ik en ik loop weer heupwiegend weg naar mijn auto.
We hebben de zaak gewonnen en Rayan heeft me gekust! Hij vertelde me dat hij verliefd op me is en van me houd. Mijn dag kan niet meer stuk.
Met een glimlach rij ik naar huis.
...
Ik plof neer op bed en sla de warme dekens over me heen. Ik heb de hele avond met mijn moeder gebeld die nog in België is. Ik pak mijn telefoon en bel Rayan op.
'Hey.' Hoor ik. Ik glimlach. 'Hey. Gaat het met je?' Vraag ik. 'Nu ik jouw stem hoor gaat het perfect.' Zegt hij zacht. 'Hebben we nu...' Ik ben stil. 'Yasmina. Doe de deur open.'
Verbaasd open ik de deur waar Rayan voor mijn neus staat. Hij pakt mijn hand vast. 'Wil je mijn vriendin zijn?' Met grote ogen kijk ik hem aan. 'Ja. Ja ja ja!' Gil ik uit. Hij lacht en ik spring in zijn armen. Hij tilt me op en drukt zijn lippen stevig op die van mij.
'Ik hou van je.' Fluisterd hij tegen mijn lippen aan. Ik glimlach. 'Ik ook van jou.' Hij zet me neer en schuift een plukje haar uit mijn gezicht. 'Kom binnen. Ik ben alleen.' Zeg ik.
Ik trek hem mee naar mijn kamer. Hij ploft naast me neer en ik kruip dicht tegen hem aan.
'Niet te geloven dit.' Fluisterd hij. Ik kijk hem aan. 'Wat?' Hij zucht en ik leg mijn hoofd weer op zijn borst. 'Niet te geloven dat ik met jou in mijn armen lig. Niet te geloven dat een meisje zoals jij ooit verliefd zou kunnen worden op mij. Ik ben niks waard, en jij..' Ik kijk hem aan. 'Zeg dat niet. Jij bent geweldig. Voor mij ben je meer waardevol dan elk ander iets.' Hij kijkt me aan. 'Hoezo vind je dat?' Ik grijns en ga met mijn vinger langs zijn volle lippen. 'Kijk naar jezelf. Hoe kan ik dat niet vinden. Je bent zo sterk. Je ben lief, zorgzaam. Alles aan jou is de rede dat ik dat vind.' 'Ook dat ik een fucking zielige jongen ben zonder geld?' Mijn blik verandert en ik ga recht zitten. 'Rayan. Zeg dat nou niet. Je bent niet zielig. Je kan er niets aan doen dat dingen zo zijn gegaan. Maar dingen gaan veranderen. Dat beloof ik je. De eerste stap is gemaakt. We hebben de zaak gewonnen, en ik kan je nu alvast zeggen dat het bedrag wat je normaal zou krijgen flink omhoog is gegaan. Dus geen zorgen. Ik ga er alles aan doen zodat je dat geld zo snel mogelijk krijgt.' Hij kijkt me liefdevol aan. 'Is het niet raar dat mijn advocate ook mijn vriendin is?' Vraagt hij lachend. Ik lach en ga weer liggen. 'Ja. Maar dat boeit me niet.' Hij slaat zijn armen om me heen en drukt een kus op mijn hoofd. 'Het komt wel goed.' Zeg ik zachtjes na een tijdje. Hij knikt. 'InshaAllah.'
Perspectief Rayan:
Langzaam open ik mijn ogen en kijk verbaasd om me heen. Oh ja. Yasmina's kamer. Ik kijk naast me waar Yasmina nog steeds rustig ligt te slapen. Ik sta zo voorzichtig mogelijk op van het gigantische bed om Yasmina niet wakker te komen.
Ik strek me uit en trek mijn schoenen aan die op de grond liggen. 'Waar ga je heen?' Ik draai me om en zie Yasmina me slaperig aankijken. 'Naar huis.' Zeg ik zachtjes. Ze wrijft in haar ogen. 'Blijf ontbijten. Anders ben ik zo alleen.' Zegt ze met een pruillipje. Ik lach en trek mijn schoenen weer uit. 'Ga je koken voor me?' Vraag ik lachend. Ze staat op waardoor haar hempje een stukje omlaag schuift en ik haar volle borsten in haar kanten bh zie. Ik kijk meteen weg. 'Ofcource. Ik ga me even opfrissen.' Ik volg haar met me ogen hoe ze naar de badkamer loopt die aan haar kamer grenst. Ik zucht en kijk rond in de gigantische kamer.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Net zo een kamer die je in films ziet. Hier kan ik alleen maar van dromen.
Mijn vriendin kan dit wel betalen en ik niet. Wat moet ze met mij? Ik kan haar amper mee uit eten nemen of cadeautjes voor haar kopen omdat ik geen geld heb. Ik heb niet eens een auto. Niks. Iedere keer als we ergens heen moeten moet zij me ophalen. Dit hoort niet. Ik ben de man. Ik hoor dingen voor haar te kopen en haar op te halen om uit eten te gaan of wat dan ook.
Ik trek snel mijn schoenen aan. 'Yasmina ik ga! Ik voel me niet zo lekker.' Zeg ik voor de deur met een grote brok in mijn keel. 'Wat? Wat is er dan met je? Wacht even.' 'Nee nee. Ik ga. Ik bel je later.'
Zonder op antwoord te wachten loop ik de kamer uit naar de voordeur. 'Rayan wacht!' Yasmina komt achter me aan met haar badjas om haar heen. 'Niet gaan. Wat is er?' Vraagt ze bezorgd. Ik schud mijn hoofd. 'Ik voel me een beetje misselijk. Frisse lucht gaat me goed doen. Ik bel je later.' 'Rayan. Neem dan tenminste mijn auto.' Zegt ze. Ik zucht diep. 'Nee. Ik spreek je later.' En ik sla de deur hard achter me dicht.
Ik stop mijn handen diep in mijn zakken en loop met gebogen hoofd naar huis.
