Perspectief Yasmina:
Ik gaap uitgeput en wrijf in mijn ogen. Ik ben al 2 dagen non stop bezig met de zaak van Rayan.
Het is lastiger dan verwacht. Er is een hoop achtergrond informatie waar zelfs Rayan niet van weet.
Ik kijk op als mijn telefoon afgaat.
Rayan.
Ik neem op.
'Hey Rayan.' Zeg ik.
'Yasmina. Ik weet niet meer wat ik moet doen.' Zegt hij met wanhoop in zijn stem.
'Wat is er aan de hand?' Vraag ik.
'Mijn moeder.'
Ik schrik als ik hem hoor huilen.
'Rayan waar ben je?'
'Het ziekenhuis.'
'Blijf waar je bent ik kom eraan.'
Ik pak snel mijn tas en ren zo goed als ik kan op deze hakken naar mijn auto.
Bij het ziekenhuis gekomen loop ik snel naar de wachtkamer waar ik Rayan op een stoel zie zitten.
'Rayan.' Zeg ik bezorgd.
Hij kijkt op met betraande ogen en staat op.
Ik sla meteen mijn armen om hem heen en hoor hem huilen.
'Wat is er gebeurd?' Vraag ik terwijl ik hem en zakdoek aangeef.
'Ik kwam thuis en vond mijn moeder bewusteloos op de grond. Ik weet niet wat er is gebeurd. Zij is de enige die ik nog heb Yasmina.'
Ik laat hem zitten op een stoel en neem naast hem plaats.
'Het komt wel goed.' Zeg ik.
Hij kijkt me aan.
'Het spijt me dat ik jou hierbij betrek. Het boeit je vast niet. Maar ik heb gewoon niemand anders. Ik heb geen familie die ik kan bellen. En ik weet het, je bent mijn advocate en je hebt vast wat beters te doen dan hier naar mij luisteren, maar ik..'
'Rayan.' Onderbreek ik hem.
'Doe normaal. Je kan me altijd bellen. Buiten je advocate ben ik ook iemand op wie je kan rekenen. Echt waar. Ik wil het beste voor jou en je moeder. Geloof me.'
Ik leg mijn hand op die van hem en glimlach.
'Dankjewel Yasmina.' Zegt hij zacht.
We kijken op als er een arts onze kant op komt.
'Je moeder is wakker. Ze is flauwgevallen. De stress werd haar waarschijnlijk te veel. Ze mag zo weer naar huis maar ze heeft rust nodig. Dus niks wat te maken heeft met wat haar stress kan geven.' Zegt hij.
Ik zie Rayan slikken.
'Ik weet niet of ik haar zo kan zien.' Zegt hij zacht.
Ik knijp kort in zijn hand.
'Ik ga met je mee.'
We lopen de kamer in en meteen loopt Rayan op zijn moeder af. Hij omhelst haar stevig en ik glimlach kort. Net als ik de kamer wil verlaten houd Rayan me tegen.
'Mama. Dit is Yasmina. Mijn advo...' Hij stopt als hij besseft wat de dokter ook alweer zei.
Geen stress.
Ik loop op zijn moeder af.
'Salam gelti. Alles goed?' Vraag ik.
Ze glimlacht.
'Goed hamdulillah. Eindelijk een meisje gevonden.' Lacht ze naar Rayan.
Ik lach en hij kijkt ongemakkelijk weg.
'Ik ben zijn advocate gelti.' Lach ik.
Rayan schraapt ongemakkelijk zijn keel.
'Kom mama. We gaan naar huis.' Zegt hij.
'Ik breng julie.'
'Dankjewel schat.' Glimlacht zijn moeder.
Buiten stapt Rayan's moeder achter in en Rayan naast mij.
Ik start de auto en rij naar hun huis.
'Bedankt Yasmina. Ik meen het. Ik had mezelf denk ik wat aan gedaan als jij er niet was.' Zegt hij zacht zodat zijn moeder hem niet hoort.
Ik kijk hem kort aan.
'Bedank me niet Rayan. Echt.'
Hij glimlacht en kijkt weer voor zich.
Bij hun huis aangekomen loop ik met ze mee naar binnen.
Rayan brengt zijn moeder naar bed en ik wacht in de gang.
Hij sluit de deur achter zich en loopt op me af.
'Ze wil haar zo graag naar Marokko sturen om tot rust te komen.' Zegt hij somber.
Ik glimlach.
'Je bent een goede jongen Rayan. En ik beloof je dat dingen beter worden.'
Hij knikt.
'Ik ga even gedag zeggen tegen je moeder.'
Ik loop de slaapkamer in waar zijn moeder in bed ligt.
'Beslema gelti.' Zeg ik.
'Dag schat. Dankjewel en kom gauw weer langs.' Zegt ze lief.
Ik knik en pak haar hand vast.
Snel schuif ik 500 euro in haar hand.
Ik druk een kus op haar hoofd en verlaat de kamer.
'Dag Rayan.' Zeg ik en hij schenkt me een glimlach.
Ik verlaat het huis en kijk in mijn auto verbaasd naar mijn rode wangen.
'Oh nee toch.' Zeg ik als ik bessef wat er gebeurd.
Ik sla mezelf voor mijn kop.
Ik haal diep adem en rij weg.
Perspectief Rayan:
Ik open voorzichtig de kamerdeur van mijn moeder.
'Mama? Slaap je?' Vraag ik.
'Nee lieverd.'
Ik neem naast haar plaats.
'Dat meisje heeft een groot hart.' Zegt ze.
Ik knik.
'Weet ik.'
'Ze heeft me 500 euro gegeven Rayan. Ik wil dat je het haar terug geeft. Ik kan dit niet aanemen.'
Ik kijk met grote ogen naar het bedrag.
Meteen pak ik mijn telefoon en bel Yasmina.
'Hallo?'
'Yasmina kan je komen? Ik wil je je geld terug geven.' Zeg ik terwijl ik de kamer verlaat.
'Doe even normaal. Ik heb het geld aan je moeder gegeven als kleinigheidje. Ik wil het niet terug.'
'Kleinigheidje? Yasmina dit is 500 euro. Dit is geen kleinigheidje.' Zeg ik.
'Rayan. Neem je moeder mee uit eten. Zal ze vast leuk vinden. Je kan 1 van mijn auto's lenen.'
Ik zucht.
'Je geeft me teveel.'
'Ik geef je helemaal niet teveel. Rayan breng wat tijd door met je moeder. Ik heb zo een afspraak met je vorige advocaat. Zodra ik klaar ben bel ik je terug.' En ze hangt op.
Ik kijk even naar mijn telefoon.
Deze vrouw is ongelovelijk.
