Smile||Texting

1.7

" Hayır, kesinlikle söylemeyeceğim. Yarın yarışmada söyleyince görürsün hangi şarkı olduğunu. Beni buna siz soktunuz. Götlük değil mi? Çatla."

Yüzümde beliren pislik gülümsemem ile dolaptan çıkardığım krema karışımını masaya koydum ve diğer malzemeleri almak için yine dolabın önüne gittim.

" Biz senin arkadaşınız farkındasın değil mi Su? Eğer ayrıcalığımız olmayacaksa ne işe yarar ki bu?"

Seden'in isyan eden sesini duyduğumda gülümsemem büyüdü. Bunu yapmayı seviyordum. Hattın diğer ucundan İmge'nin sesini dıydum bu defa. Konferans görüşmesi yapıyorduk. Mutsuz olduğumun farkındaydılar ve beni rahat bırakmıyorlardı. Sevildiğimi bilmek beni melankoli havamdan biraz da olda çıkarıyordu.

Neden bu kadar abartıyorsun Seden? Zaten yarışma yarın. Bir gün sabret işte."

Durdum. Bana iyi geliyorlardı ama yine de içim buruktu. Sütü kaseye boşaltırken bir anda ağzımdan kaçırdım.

" Annem ve babam boşanıyorlar."

Hattın iki ucunda da bir sessizlik oldu. Şu an duydukları şeyi sindirmeye çalışıyorlardı, farkındaydım. İkisi de beni ve ailemi tanıyordu zaten ve bu haberin benim için yıpratıcı bir şey olmadığını biliyorlardı.

"Yani, bu iyi bir şey?"

İmge'nin soru soran sesine odaklandım. Evet, aslında iyi bir şey sayılırdı. İkisi de daha mutlu olacaktı buna emindim. Hatta ben de daha mutlu olabilirdim. Çünkü artık daha fazla kavga ve ihanet olmayacaktı ama yine de bu, bana geçen yıllarımı geri getiremezdi.

"Evet, sanırım öyle. Neyse ben şimdi kapatıyorum şu pastayı bitireyim. Malum akşam siz sömüreceksiniz."

Kısa bir konuşmanın ardından telefonu kapattım ve pastama odaklanıp bitirdim.

Yalnızca bir saat sonra boş kalmıştım ve ruh halimin iyice düzelmeye başladığını hissediyordum.

Umursamayacaktım. Her zaman yaptığım gibi kafama takmayacaktım ki akıl saplığımı koruyabileyim.

Ve o an bir şey yaptım.

Anonimin engelini kaldırdım.

Ve mesaj attım.

Su: naber?

İnternetim bitti mutsuzum. :(
Ayrıca sınavlarım başladı.
x2 mutsuzum. :(
Naber?