Smile||Texting

1.6

Nasıl hissetmem gerekiyor bilmiyordum. O an sadece duyduklarımı sindirmeye çalışıyordum.

Okuldan eve geldiğimde yine büyük bir kavganın içinde bulmuştum kendimi. Eve geldiğim her zamanki gibi farkedilmemişti. Gerçi farketseler ne olacaktı ki? Sanki çok önemsiyorlardı beni.

Bir kızları olduğunu hatırlasalardı eğer yalnız büyümezdim. Hasta olduğumda kendimi iyileştirmeye çalışmaz, çorba yapmaya çalışırken elimi yakmazdım. Her veli toplantısında hocalarıma bahane uydurmak zorunda kalmaz, yalancı olmazdım.

Hayat gerçekten komikti bazen. Hiç ummadığın anda karşına öyle bir şey çıkarıyordu ki donup kalıyordun. Ne yapacağını, ne hissedecğini kestiremiyordun. Tıpkı şu an olduğu gibi.

Annem, hamileydi. Hem de babamı aldattığı adamdan. Babamla karşılıklı birbirlerine yaptıkları bu ihanetin bedelini masum bir bebek ödeyecekti.

Bir kere bilmezdi ki o kadın nasıl anne olunacağını, beceremezdi anne olmayı. Çorba yapmayı bilmiyordu bir kere. Ya da biliyordu ama bana bir kere bile yapmamıştı. Hep bakıcılarımın yaptığı çorbaları tatmıştım.

Beni bir kere dizlerine yatırıp saçlarımı okşamamıştı mesela. Ya da telefonumla çok uğraştığımda imayla gülümseyip sevdiğim çocuk mu var diye sıkıştırmamıştı.

O bebek de ilgisiz kalır diye korkuyordum. Ve biraz bencilce belki ama bana göstemediği ilgiyi ona gösterir diye de korkuyordum. Bir çıkmazın içindeydim sanki. Nereye gideceğim, çıkışı ne tarafta arayacağım bilmiyordum.

Bu haberi öğrendiğimde her zaman ki gibi deniz kenarına gelmiş, insanlardan uzak bir yere oturmuş ve anonime mesaj atmıştım.

Hayatımda beni kırabilecek bir insan daha istemiyordum artık. Zaten paramparçaydım. Neden doğmuştum ki ben? Acı çekmek, parçalanmak için mi?

Derin bir nefes alarak bacaklarımı karnıma yasladım ve kafamı dizlerime gömüp gözlerimi kapattım. Sadece dalga seslerini duyup denizin rahatlatıcı kokusunu içime çekmek istiyordum. Sadece biraz huzur istiyordum.

~

Anonim: bir şey oldu değil mi? (İletilemedi)

Anonim: evet kesin bir şey oldu (İletilemedi)

Anonim: canın yandığında benden kaçmak yerine bana sığınmanı isterdim güzel gözlüm (İletilemedi)

Anonim: bir damlasına kıyamadığım o inci tanelerini silmek ve ağlamamanı söylemek isterdim (İletilemedi)

Anonim: gerçi unutmuşum sen kimsenin yanında ağlamazsın (İletilemedi)

Anonim: olsun onu da aşardım seni omzuma yatırır rahatlatırdım (İletilemedi)

Anonim: benden kaçmamanı isterdim güzelim (İletilemedi)

Anonim: yaralarını sarmama izin vermelisin (İletilemedi)

Anonim: pardon yine unuttum sen kimsenin yaranı görmesine de izin vermezsin (İletilemedi)

Anonim: ama ben görüyorum inana bana (İletilemedi)

Anonim: görmesem de hissediyorum (İletilemedi)

Anonim: peki sen hissediyor musun? (İletilemedi)

Anonim: sana gelirken beni her engellediğinde ne kadar canımın acıdığını (İletilemedi)

Anonim: sen hep (İletilemedi)

Anonim: acımasızdın (İletilemedi)

Anonim: acıma sızdın (İletilemedi)

Sonuna kadar mutsuzum. Kimse okumuyor ama inatla yazmaya devam ediyorum.
Çünkü neden yazmayayım?