Can I Take Care Of You Again? (Completed)

CHAPTER 17 "Giving Away"

I can't forget that night. My happiest and saddest night. Happy because I was able to talk, touch and hug him again after a long time. Sad because that was the night I gave up all my hopes for us. Dahil yun ang dapat kong gawin.

Wala na sya kinaumagahan. Nauna na daw silang bumalik ng Manila ni Margarette.

I felt guilty.

Pero parang panaginip lang ang nang yari ng gabing iyon. Hindi ko alam kung dala lang ba ng nainom nyang alak yung mga pinag sasabi nya o ano pero okay na sa akin na may closure kami.

Hindi naman kami matagal na naging official ni Vince noon, actually hindi ko pa nga sya nasasagot noon but we know that we love each other.

But sometimes, Its more harder to move on with our almost than our ex's.

At least I have a cue now to totally move on.

That night was already one week ago. Balik na kami sa realedad. Trabaho-trabaho na ulit. Pero malaking tulong yung trip na yun sa relasyon ko sa mga empleyado namin. They are more became vocal in terms of their suggestions on how to make our company better.

Bumalik ako sa wisyo nang tumunog ang intercom sa tabi ko. Dinampot ko ito at sinagot.

"Miss D. Nandito po si sir Tyler sa labas."

Si Cherry na binilinan kong wala munang pwedeng umistorbo sa akin dahil may tinatapos akong mga papeles.

But of course, Tyler is an exception.

"Let him in."

"Okay po."

Wala pang ilang segundo pumasok na sya. Wearing a reaped faded jeans and a grey V-neck T-shirt. Mukha syang maaliwalas sa suot nya.

"Hi babe." Bungad nya saka dumerecho sa mesa ko.

"Hi Ty. What brings you here?" Naka ngiti kong sagot sa kanya.

Umupo sya sa upuang nasa harap ng mesa ko habang naka dekwatro ang paa at naka lagay sa likod ng ulo ang mga braso.

"Well its been a week since I got here in the Phil but we haven't hang out together yet. The last time was still in Coron." Panimula nya.

"Okay..." Sabi ko na gusto ko lang ipag patuloy nya ang mga sentimento nya sa pagiging busy ko.

"And I just want to remind you that you are my host. You should entertain me here in your country. And please stop telling me with your busy line." Seryoso nyang sabi habang naka tingin sakin na parang nag mamakaawa na sya.

Tumayo ako sa swivel chair ko at lumabas sa mesa. I walk toward the glass wall and look at outside. Papalubog na ang araw. I look at my wrist watch, its turning six now.
Bumaling ulit ako sa kanya.

"Okay. So what's our plan?" Direct to the point kong tanong.

Tama sya I should be the one who will entertain him the way he did when I was in their country. Tyler is a good friend so I shouldn't let him feel unimportant just because of my problem.

Tapos na ang isang linggong pagpapaka subsob sa trabaho para lang hindi marinig yung boses ni Vince magpa ulit-ulit sa utak ko nang gabing yung. I get myself drown with work loads para lang hindi mag rewind sa utak ko yung itsura nya at pag iyak nya sa harap ko.

I know I need to move on now. But the question is, when?

Hindi ko na alam kung anong gagawin ko sa sarili ko.

"Do you have a problem Dei?" Nagulat ako nang nasa harapan ko na si Tyler. Ganun ako kung makapag space out.

Pinatong nya ang mga palad sa aking balikat habang sinisilip ang mukha ko na agad ko namang iniiwas.