Can I Take Care Of You Again? (Completed)

CHAPTER 27 "Lost Of Air"

Malungkot akong lumabas nang cottage namin. Taylor texted me na nasa bar na sila nang resort kaya doon ako dumerecho.

I roam my eyes around hoping to see where is Vince. But I didn't see him. Hindi pa iyon nakakapag bihis ng damit. Saan kaya yun nag punta?

Naabutan ko ang tatlo sa counter bar mag kakatabing naka upo sa high chair. They are all holding their own glasses of drinks. Tumabi ako kay Taylor.

"What's with the face darlin'?" Naka ngisi nyang tanong.

Inirapan ko lang sya saka napa buntong hininga. Hindi na kailangan pang sumagot dahil obvious naman ang problema ko.

"You shouldn't have brought him if he's like that." Biglang singit ni Tyler.

"Shut up you asshole! It's your fault, you know that Vince is with her but you still do such things which pain in his eyes." Inis na baling sa kanya ng kambal nya. Pero nginisihan nya lang ito saka tumungga sa kanyang baso.

Tama naman si Tay. Ewan ko din ba dito kay Ty kung anong pumasok sa utak. Alam ko namang sanay kami sa ganung gestures pero sana iniwasan nya nalang gawin dahil nga kasama ko si Vince, boyfriend ko.

"Try to ask Brent if its acceptable as a boyfriend to see someone holding his girlfriend like he does." Dagdag nya pa.

Napa hilamos nalang ako sa mukha. Biglang kumalam ang sikmura ko.

"I'll be back guys. I'll just look for Vince and have our dinner. We haven't had our dinner yet and I'm starving." Saka ako tumayo galing sa pag upo sa high chair.

"Just make sure you'll be back huh." Hirit pa ni Taylor na tinanguan ko lang.

I went straight back into our cottage if he is there but no sign of him. Nandun parin ang mga gamit nyang hindi natapos i-unpack. Kaya lumabas akong muli.

Nasaan kaya sya?

Medyo malaki ang resort na 'to kaya di ko alam kung saan mag uumpisa.

But the sound of the wild waves caught my ears. It's saying that I should go to the shore. My feet followed my ears until I see the dark sea lit up by a bright shining moon.

And there I saw his silhouette standing facing the sea while his arms is crossing.

Bigla akong kinabahan. Kinabahan sa kung paano ko sya kakausapin. I can't do something whenever he's mad like this. Pero ang alam ko hindi nya naman ako matitiis.

Kaya lakas loob akong humakbang palapit sa kanya. Maybe the sound of the harsh waves covers the sound of my footsteps because he wasn't notice me coming.

"Vince..." I call him out.

Bahagya syang nagulat sa biglaan kong pag dating. Ganun siguro kalalim ang iniisip nya at di nya ako napansin.

"Let's eat our dinner. It's past eleven and I'm starving." Sana madaan ko sya sa ganitong paki usap.

Akala mahihirapan pa akong kumbinsihin sya pero nagulat ako nang nauna pa syang nag lakad sakin.

"Let's go." Malamig nyang tugon at nauna na pabalik sa resort.

He ordered beef tapa while I ordered pasta. Hindi ko alam kung ganun ba sya kagutom dahil subsob sya sa kinakain nya o ayaw nya lang ako maka usap.

Gusto ko sanang mag open ng topic para may pag usapan naman kami pero hindi ko magawa. Masyado syang cold. Parang yung dating Vince ang kaharap ko ngayon. Nung snob pa sya at ginagawa lang akong hangin noon sa Blue House.

Ang bilis nya lang natapos. Naka halukipkip nanaman sya habang mataman akong pinapanood na matapos ang kinakain. Lalo tuloy akong naasiwa sa bawat subong ginagawa ko.