OLAYIN İÇİNDE [tamamlandı]

Alev

Hoşgeldiniz❤️
İyi okumalar diliyorum ✨
O zaman başlasın 🎬 🙆🏽

👉🏼 -Derya'nın bakış açısı-

Duyduklarıma o kadar şaşırmıştım ki, ağzımdan bir kelime bile çıkaramadan, öylece Cana bakıyordum. O an ne diye bilirdim hiç bir fikrim yoktu, sanki beynim bir süre donmuş gibiydi.

"Derya nolur susma, bir şey söyle."

Sonunda şaşkınlığımdan çıkıp, konuşmayı başarmıştım.

"Can neden bunu benden sakladın?" diye sormamla, aklımda her şeyin oturmasıyla bir olmuştu.

"Bir saniye! O gece parkta benim Derya olduğumu, biliyor muydun yani?
Peki o dans?!"

Dolu gözleriyle onun için konuşmak zor olsada "Derya gerçekten özür dilerim.." dedi.
Elimi tuttuğunda onu hızlıca geri cektim, nasıl davranacağımı bilemiyordum.

"Neden bunu benden sakladın?!
Benim o anlar nasıl hiss ettiğimi düşünmedin mi hiç?! Senin düzelmen için ben elimden geleni yapmıştım, meğer zaten lokantada her şeyin farkındaymışsın!"

"Bak gerçekten kendimi, bunu senden sakladığım için çok kötü hiss ediyorum, ama ..." dedikten sonra sustu.

"Ama ne Can?!"

"Lanet olsun! O lokantada sana bir şey olucak korkusunu ikinci kez yaşadığımda, kafayı yemek üzereydim ve o an bir şey anladım."

"Ne anladın?!"

"Bunu şimdi bu hastenede söylemem, belki doğru ortam olmaya bilir, ama yarin ameliyattan sag çıkamazsam..."

"Bir daha bunu duymak istemiyorum!
Sana bir şey olmayacak! O ameliyattan iyileşmiş çıkacaksın!"

Bunun düşüncesi bile, kafayı yememi sağlıyordu! Eğer Cana bir şey olursa, buna dayanamazdım.

"Bil ki, ben o gökyüzüne aşık yıldız oldum."

Şaşkınlıkla Canın yeşil gözlerine bakıyordum, ellerimi tuttuğunda gözlerinde hafif bir parlama görebiliyordum. Sanki o an zaman durmuştu benim için, duyduklarıma emin olamıyordum.

"Gökyüzüm ben sana aşık oldum, ama yalvarırım yıldızına aşkın karşılıksız deme."

Ne diceğimi, ne hiss ettiğimi bile açıkcası hiç bilmiyordum. Can kafamı o kadar karıştırıyordu ki.

"Can açıkcası bilmiyorum..."

"Hemen cevap vermene gerek yok, sadece ameliyattan önce bilmeni istedim."

Hızlıca ayağa kalkıp "Şey sen artık uyumaya çalış, telefonum yanımda, eğer uyuyamazsan ve bir şey istersen yazarsın, ben hemen gelicem." dememle, Canın cevabını hiç dinlemeden çıktım odadan. Belkide hayatımda hiç bu kadar hızlı konuşmamışımdır, sadece o an her şeyden uzaklaşmaya ihtiyacım vardı.
Düşüncelerim o kadar sesliydi ki, etrafımı duyamaz oldum. Kafamda olan onca düşünceyle, nerden başlıcağıma şaşırmıştım. Hastaneden çıkıp nefes almaya o kadar ihtiyacım vardı ki.