OLAYIN İÇİNDE [tamamlandı]

Aşk güzel şey, vaktinde ve doğru insanla geldiği sürece

Hoşgeldiniz❤️
İyi okumalar diliyorum ✨
O zaman başlasın 🎬 🙆🏽

👉🏼 -Derya'nın bakış açısı-

Can bana o kadar yakın di ki, nefesini bile hiss edebiliyordum. Gözlerini dudağımdan alamadığını fark ettiğimde, kendimi geri cektim. Bunu yapamazdım, hislerimden emin olamıyordum. Geri çekildiğimde bu sefer gözlerini benden kaçırıyordu, utanıyor gibiydi. Bu halleri gözüme çok tatlı geliyordu.

O an kapıdan doktor girdi, daha doğrusu herhalde odanın kapısını kırmaya çalıştı, bakıyorum da alışkanlık oldu. İkimizde içeri giren doktora odaklandığımızda, doktor Cana doğru bakıp konuşmaya başladı.

"Bugün sizi daha hastanede tutmamız gerekiyor, ama yarin sabah evinize gide bilirsiniz. Eğer evde bir şikayetiniz olursa, hemen geliniz."

"Teşekkür ederim."

"Tekrar geçmiş olsun." diyip çıktı odadan ve bu sefer giren Aysel hanımdı.

"Derya kızım ben artık Canın yanında dururum, sen eve git dinlen. Allah senden razı olsun, Canı yalnız bırakmadın."

"Olur mu öyle şey, Can benim arkadaşım tabi ki yalnız bırakmam ve Allah sizdende razı olsun."

Aysel hanım bana sıkıca sarılıp "Bu zamanda senin gibi güzel kalpli insanlar zor bulunuyor." dedi. Ona gülümseyip teşekkür ettim.

"Hadi kızım artık eve git dinlen sen."

Cana dönüp "Kalmamı ister misin?" diye sordum. Bir umut kal der diye.

"Yanımda kaldığın için çok teşekkür ederim, ama sen eve git dinlen."

İçimden gitmek hiç gelmiyordu, ama ısrar etmek istemedim.

"Peki o zaman, yarin eve vardığınızda bana mesaj at." dedikten sonra gülümseyip, çıktım odadan ve eve doğru yürümeye başladım.

***

Eve vardığımda anahtarımla kapıyı açtım ve hızlıca kapıya bakan annemi gördüm.

"Geldin mi kızım?"

"Yok anne daha yoldayım, geç gele bilirim beni bekleme." derken bir yandan ayakkabımı çıkartıyordum, bu yüksek ayakkabılar öldürdü beni.

Hafif koluma vurup, gülerek "Anneyle dalga geçilmez!" dedi. Güldükten sonra "Can nasıl?!" diye sordu ciddi bir şekilde.

"Çok şükür ameliyat başarılır geçti ve yarin sabah eve gidebilir."

"Sevindim bunu duyduğuma."

"İnan bizde ve anne ben hemen duşa girip, sonra uyucam. Hala balo elbisemle duruyorum."

"Tamam kızım."

Sıcacık duş beni rahatlatmıştı, duşumu aldıktan sonra hemen yumuşacık yatağıma girdim. Çok şey yaşanmıştı, çok yorgun hiss ediyordum kendimi.

👉🏼 -Yavuzun bakış açısı-

Hayatımda hiç bu kadar pişman olmamıştım. Her attığım adım bir yeri yıkıyor gibiydi, nerden toplamaya başlıyacağıma şaşırmıştım. Derya'ya dediklerim için, Cana dediklerim için ve Canın şuan benim yüzünden hastenede olduğu için, o kadar pişmanım ki!
Öfkeden ani kararlar almak yerine, keşke sakin kafayla düşünüp hareket etseydim, ama artık olan olmuştu. Sonuçta zamanı geri alamıyordum. Derya'yı artık kaybettim ve hala kabullenemediğim kardeşim, benim yüzünden hasteneye düşmüştü.