●ένα συναίσθημα

15.6K 574 2
                                    

Ξάπλωσε δίπλα μου και εγώ εμεινα εκει ζαλισμένη απο όλη αυτη την υπέροχη αίσθηση που με έκανε να αισθανθώ...
Πρώτη φορά ένιωσα τόσο όμορφα μέσα στα χέρια του.Μου φέρθηκε σχεδόν σαν να νοιάζόταν για μενα, είχε τρυφερότητα και πολύ πάθος.
Όμως τώρα; Πως πρέπει να φερθώ; Πως θα φερθεί εκείνος αναρωτιόμουν;
Και η απάντηση ήρθε άμεσα απο εκείνον καθώς με τράβηξε απαλά απο το χέρι με τέτοιο τρόπο ώστε να βρεθώ στην αγκαλιά του..
Χαμογέλασα ασυναίσθητα απο αυτή του τη κίνηση και μου ανταπέδωσε.
Ε:Αλέξανδρε του απευθύνομαι χωρίς να ξέρω τι ακριβώς θέλω να τον ρωτήσω.
Α:Μην με ρωτήσεις τίποτα Έλλη. Ας πούμε απλά πως ήταν μια ιδιαίτερη στιγμή μετάξυ μας.
Με έκανες να νιώσω κάτι... κάτι όμορφο...Και σ ευχαριστώ γι αυτό αλλά ας μην το συζητήσουμε.
Ε:Όπως θέλεις του απαντώ λιγάκι απογοητεύμένη και τραβιέμαι απο πάνω του..
Θα σε περιμένω να φάμε μαζί μου λέει και με φιλάει στα χείλη πριν φύγει απο το δωμάτιο.

Θα σε περιμένω να φάμε μαζί μου λέει και με φιλάει στα χείλη πριν φύγει απο το δωμάτιο

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

Α:Μετά απο 2 χρόνια πρώτη φορά έκανα έρωτα σε μια γυναίκα..
Ένα συναίσθημα που είχα ξεχάσει με κυρίευσε και με έκανε να θέλω να την δέιξω τρυφερότητα, αλλά και εγώ είχα ανάγκη τα φιλιά της, τα χάδια της.. Ήθελα να την αγγίζω και να με αγγίζει, ήθελα να είναι όσο πιο κοντά μου γίνεται και να κοιτάω τα μάτια της...
Το γεγονός οτι την ικανοποίησα και την έφερα σε οργασμό ήταν τόσο ερεθιστικό για μένα που δεν άντεξα και τελειώσα σχεδόν αμέσως μαζί της.
Όμως δεν πρέπει να παρασυρθώ, όποιος αφήνει τον εαυτό του στον έρωτα πληγώνεται και εγώ ποτέ δεν επιτρέψω στον εαυτό μου να το νιώσει αυτό.
Αφήνω αυτές τις σκέψεις στην άκρη και κατεβαίνω στο σαλόνι.
Μ:Αγόρι μου το φαγητό είναι έτοιμο ομως εγώ πρέπει να φύγω.
Θα τα καταφέρεις με το μικρό σήμερα με ρωτά η Μαρία;
Α:Φυσικά Μαρία μου μπορείς να φύγεις.
Λίγη ώρα μετά έτρωγα μεσημεριανό μαζί με την Έλλη στο τραπέζι της κουζίνας ενώ ο μικρός κοιμόταν στο δωματιό του.
Ε:Ποιά ακριβώς είναι η δουλειά σου με ρωτά επειτα απο λεπτά απόλυτης σιγής.
Α:Έχω μια εταιρία κοσμημάτων και είμαι φυσικά και αυτός που σχεδιάζει τα περισσότερα.
Ε:Ποιά είναι η εταιρία σου;
Α:empire. Της απαντώ και με κοιτάει σαν να σκέφτεται κάτι.
Τι έγινε την ρωτάω;
Ε:Γενικά δεν φοράω συχνά κοσμήματα,μια μέρα περνούσα εξω απο ένα κοσμηματοπωλείο και είδα ένα ζευγάρι σκουλαρίκια της εταιρίας σου..Μου άρεσαν τόσο πολύ που τα ήθελα οπωσδήποτε αλλά όταν μπήκα να τα δώ μου είπαν πως κοστίζουν 550 ευρώ.
2 μήνες περνούσα έξω απο το κοσμηματοπωλείο καθε μέρα για να τα βλέπω,μέχρι που κατάφερα να μάζεψω όλα τα λεφτά και να τα πάρω.
Α:Όλα αυτά για ένα δικό μου κόσμημα; Τι ρωτάω γεμάτος περηφάνια.
Ε:Ναι.. μου απαντά τροπαλά...
Α:Τα έχεις εδω; τη ρωτάω θέλοντας να καταλάβω για ποια ακριβώς μιλάει.
Ε:Ναι μισό λεπτό μου απαντά και φεύγει απο το τραπέζι.
Λίγα λεπτά μετά επιστρέφει με ένα κουτάκι της empire, το ανοίγω καθώς εκείνη στέκεται δίπλα μου.

ΑΓΡΙΑ ΕΝΣΤΙΚΤΑWhere stories live. Discover now