ΑΓΡΙΑ ΕΝΣΤΙΚΤΑ

●η μοναξιά

16 μέρες είμαι κλεισμένη σε αυτό το άθλιο δωμάτιο, ξεκομμένη εντελώς απο όλους τους ανθρώπους που αγαπώ και κυρίως μακριά απο τον Άλεξ και τα μωρά μου.
Η μόνη μου ενημέρωση απο τον έξω κόσμο αυτές τις 16 εφιαλτικές μέρες είναι μέσω μιας παλιάς τηλέορασης που υπάρχει στο δωμάτιο.
Το τηλεφωνό μου εξακολουθεί να το έχει αυτός και όποτε κάποιος μου τηλεφωνεί μου το δίνει ώστε με την απειλή του όπλου να λέω όσα θέλει να πώ.
Η μαμά μου τηλεφώνησε άπειρες φορές προσπαθόντας να καταλάβει τι συμβαίνει και να με πείσει να γυρίσω πίσω, όμως εγώ συνέχιζα να της λέω όλες αυτές τις μαλακίες που μου έχει επισημάνει εκείνος, πως θέλω να ζήσω μια άλλη ζωή και πως θα φύγω για το εξωτερικό.Μετά απο πολλές προσπάθειες εκείνη άρχισε να πιστεύει πως εννοώ όσα λέω και κατέληξε στο συμπέρασμα πως έχω επιλόχεια κατάθλιψη και προσπάθησε να με πείσει να τη βρώ για να μιλήσουμε με κάποιον ψυχολόγο.
Αφου και αυτή η προσπαθειά της έπεσε στο κενό εγκατέλειψε και εκείνη τα όπλα και σταμάτησε να μου τηλεφωνεί 2 ημέρες πρίν, ακριβώς όπως και ο Άλέξ.
Όλο το διάστημα που είμαι εδώ έχω αντιμετοπίσει όλα τα σκληρά και επώδυνα συναισθήματα..
Θλίψη,φόβο,πόνο....
Τις περισσότερες φορές λυπόμουν για όλο αυτό που προκαλούσα στους ανθρώπους που αγαπώ, κάποιες στιγμές όμως θυμός και απογοήτευση γέμιζε τα σωθικά μου καθώς δεν μπορούσα να δεχτώ πως οι άνθρωποι αυτοί που με ήξεραν τόσο καλά πίστεψαν έστω και για μια στιγμή πως έτσι απλά τους εγκατέλειψα.Έπειτα πάλι ξανά απο την αρχη τους δικαιολογούσα και έριχνα όλο μου το μίσος και την ευθύνη σε αυτόν τον άντρα που είχε γίνει για ακόμη μια φορά ο χειροτερός μου εφιαλτής..
Ερχόταν στο δωματιό μου συχνά,και ενώ τις πρώτες μέρες έτρεμα στην ιδέα πως ίσως θελήσει ξανά να έρθει σε επαφή μαζί μου χωρίς να το θέλω,πλέον είχα καταλάβει πωε αυτό δεν ήταν στα σχεδιά του.Εκείνο που ήθελε ήταν απλώς να με βλέπει να υποφέρω, έδειχνε μια περίεργη αίσθηση ικανοποίησης κάθε φορά που με άκουγε να κλαίω και να ουρλιάζω απο πόνο και πάντα εκείνες τις στιγμές που ήμουν σε μια τέτοια κατάσταση εκείνος φρόντιζε να έρχεται στο δωμάτιο και να επαναλαμβάνει όσα ήδη γνώριζα.
?:Το τηλεφωνό σου έχει δυο μέρες να χτυπήσει, βλέπω πως εκτός απο τον αγαπημένο σου έχει εγκαταλείψει τις προσπάθειες και η μάνα σου μου λέει χαροπά καθώς μπαίνει στο δωμάτιο με ένα δίσκο με φαγητό.
Το ωραίο είναι πως πλέον είμαι σίγουρος πώς όποτε και να αποφασίσω να βγείς απο εδω μέσα κανείς δεν θα κάτσει να σε ακούσει.
Όλοι θα σε έχουν διαγράψει και θα έχουν συνεχίσει τις ζωές τους και εσύ απλά θα είσαι μια παρήσακτη.
Τα παιδιά σου δεν θα σε ξέρουν, η μητέρα σου θα σε θεωρεί τρελή και ο αγαπημένος σου Άλεξ θα σε μισεί τόσο πολύ που ούτε απο απόσταση δεν θα θέλει να σε δεί.Συνεχίζει να μονολογεί για ακόμη μια φορά μόνος του, και όσο και αν κάνω πως αδιαφορώ τα λόγια του γίνονται μαχαίρια για τη καρδιά μου που κάθε γαμημένη μέρα με πονάνε και πιο πολύ...
Πλέον έχω χάσει κάθε ελπίδα πως κάποιος θα με βρεί μιας και τα τηλεφωνήματα έχουν σταματήσει ώστε να μπορέσω να τους δώσω να καταλάβουν κάτι και το μήνυμα που είχα στείλει εκείνο το απόγευμα στον Άλεξ είμαι πλέον σίγουρη πως δεν το είχε διαβάσει ποτέ το κατάλληλο άτομο που θα ήξερε τι ακριβώς σημαίνει.

Απο εκείνο το απόγευμα που η Έλλη εξαφανίστηκε νιώθω κάθε μέρα να χάνω τον εαυρό μου όλο και πιο πολύ.
Προσπάθησα άπειρες φορές να σκεφτώ να καταλάβω και να δικαιολογήσω τις πράξεις της όμως τίποτα δεν έμοιαζε λογικό μέσα στο κεφάλι μου..ερχόταν στιγμές που κόντευα να τρελαθώ απο τις σκέψεις και πλέον δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ σε τίποτα σωστά.
Τις υποθέσεις τις εταιρίας τις είχα σχεδόν εγκαταλείψει και στο σπίτι ένιωθα να πνίγομαι τόσο πολύ που σχεδόν πήγαινα ελάχιστα.
Όσο για τα παιδιά, εκείνα τα είχε αναλάβει εξολοκλήρου η Μαρία αφού εγώ δεν άντεχα τις ερωτήσεις του Γιάννη που όλες αφορούσαν την Έλλη αλλά ούτε μπορούσα να βλέπω τη μικρή που σε κάθε της βλέμα ένιωθα να συναντώ τα μάτια της Έλλης.
Ηξερα πως οτι έκανα ήταν λάθος όμως δεν είχα βρεί ακόμη το τρόπο να διαχειριστώ τη κατάσταση.
Το αλκόολ για ακόμη μια φορά με συντρόφευε τις περισσότερες ώρες της ημέρας και αν και στην αρχή ένιωθα να βοηθάει με τη θολούρα που μου προκαλούσε απο ένα σημείο και μετά με έκανε χειρότερα αφού ο θυμός είχε φουντώσει και πάλι μέσα μου όπως παλιά ή μάλλον πιο πολύ απο παλιά...
Χρειαζόμουν οπωσδήποτε την αίσθηση της εξουσίας χρειαζόμουν να προκαλέσω σε κάποια τον πόνο που μου προκάλεσε εκείνη και ήξερα ακριβώς που θα έβρισκα αυρό που ήθελα...
Στο μέρος που την γνώρισα... στο μέρος που την προσέλαβα ως πόρνη και τελικά πίστεψα πως ήταν κάτι παραπάνω απο αυτό...
Θα πάω εκεί και θα προσλάβω ξανά κάποια αλλά όχι για σεξ, καμία δεν θέλω να αγγίξω ξανά έτσι... θέλω μόνο τον έλεγχο, να βρώ κάποια που για ένα βράδυ να δεχτεί να την κάνω να υποφέρει ακριβώς όπως μου έκανε και εκείνη..
Λίγη ώρα μετά είμαι στο δρομό για το club και μέσα μου εύχομαι η Έλλη να μιλάει ακόμη με την Κατερίνα ώστε να μάθει πως την αντικατέστησα με κάποια άλλη ισαξιά της, μια πληρωμένη πουτάνα...Μπαίνω στο club και βρίσκω τη Κατερίνα στο γνωστό της πόστο και τον Κωστή απ εξω να τσεκάρει το μαγαζί..
Γαμώτο,μονολογώ, ακόμη και η εικόνα των φίλων της με πονάει...Χρειάζομαι οπωσδήποτε και άλλο αλκόολ πριν ξεκινήσω το σχέδιο μου, σκέφτομαι καθώς κατευθύνομαι στο μπαρ...
Κ:επ φίλε χαθήκαμε, μου λέει ευδιάθετα ο Κωστής όταν πια έχω φτάσει στο μπαρ ενώ την ίδια στιγμή έρχεται και η Κατερίνα που με την ίδια ανεβασμένη διάθεση με χαιρετα και εκείνη και με κάνουν να απορώ πως δείχνουν τόσο χαρούμενοι απεναντι μου ενώ πιθανότατα γνωρίζουν τα όσα έχουν συμβεί.
Κ:Η έλλη;; Με ρωτά η Κατερίνα σαν να μην γνώριζε τίποτα τελικά και εγώ σαστίζω απο το περίεργο αυτό γεγονός...