ΑΓΡΙΑ ΕΝΣΤΙΚΤΑ

●Η επιστροφή

Ε:Έτσι σου αρέσει;
Τον ρωτάω καθώς σηκώμομαι απο το κρεβάτι και ντυνομαι πρόχειρα..
Α:Κάποιες φορές έτσι κάποιες φορές λίγο πιο άγρια....Μου απαντά και σηκώνεται και εκείνος απο το κρεβάτι.
Ε:Μου άρεσε.... πολύ περισσότερο απ οτι μπορούσα να φανταστω...
Α:Και είμαστε μόνο στην αρχή μωρό μου...Μου απαντά και με σφίγγει πάνω του....
Ε:Άλεξ...
A:πες μου...
Ε:Δεν θέλω να κοιμηθούμε εδώ, θέλω να γυρίσουμε σπίτι μας...
Α:Και εγώ θέλω.. απλώς νομίζα πως θα ήθελες να περάσεις μια μέρα οπου θα είσαι μόνη μαζί μου και εγώ δεν θα έχω υποχρεώσεις με τον μικρό...
Ε:Μου έλειψε ο Γιαννάκης...
Του απαντώ με ειλικρινία καθως ανοίγω το παράθυρο ώστε να κοιτάξω τη θέα του σπιτιού..
Α:Θα το πουλήσω αυτό το σπίτι,δεν μου χρειάζεται πια...Μου απαντά ο Άλεξ καθώς πλησιάζει πίσω μου και με αγακλιάζει τρυφερά...Απο εδώ και στο εξής θα ζούμε μόνο στο σπίτι μας, οι τρείς μας... Σαν οικογένεια...!
Μουρμουρίζει και με γυρνάει ώστε μα με φιλήσει..

5 μήνες πέρασαν απο εκείνο το απόγευμα...
Ο Πετράκης μου τελείωσε τις θεραπείες του και πλεον γύρισε στη σχολική του ζωή και στο σπίτι με την μητέρα μου,υγιής και ευτυχισμένος!
Με τον Άλεξ συνεχίσαμε να ζούμε το παθιασμένο έρωτα μας και τη κοινή μας ζωή μαζί με τον Γιαννάκη μας που πλέον για εκείνον είμαστε η μαμά του και ο μπαμπάς του...όλα κυλούσαν όμορφα στη ζωή μας..
Σήμερα είναι 21η Μαρτίου και η ημέρα γεννεθλίων του Γιαννάκη μου...
Κλείνει τα 3 του χρόνια και εγώ σαν παλαβή μαμά του ετοιμάζω ένα πάρτυ στο σπίτι με φίλους και κάποιους συγγενείς...

Α:Αγάπη μου ηρέμισε όλα είναι φανταστικά... Μου λέει ο Άλεξ την ώρα που ντύνω το γιό μου..
Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα..
Ε:Τι πρόβλημα; Τον ρωτάω αγχωμένη.
Α:Είσαι υπερβολικά καυτή και δεν νομίζω να αντέξω ώς το τέλος του πάρτυ ψυθιρίζει στο αυτί μου και εγώ τον μαλώνω διακριτικά για να μην ακούσει ο Γιάννης..

Το πάρτυ είχε ξεκινήσει για τα καλά, όλοι βρισκόμασταν στο κήπο..
Άλλοι τσιμπούσαν απο το μπουφέ άλλοι έπαιζαν με τα παιδιά και άλλοι συζητούσαν..
Καθώς έχω τον μικρό στην αγκαλιά μου βλέπω μια γυναίκα, να μπαίνει στο χώρο της αυλής μας..
Ήταν απεριποιήτη, τα μαλλιά της ήταν άλουστα και φαίνεται πως είχε πολύ καιρό να τα φροντίσει, φαινόταν νευρική και το βλέμα της ήταν σαν χαμένο, όμως στα μάτια της μπορούσες να διακρίνεις έναν άνθρωπο ο οποίος δεν είχε καλή ψυχή..
Ε:Γειά σας, θέλετε κάτι την ρωτάω καθώς με πλησιάζει. Ενώ ο Γιαννάκης κρύβεται στο λαιμό μου προφανώς επειδή τη φοβάται.
?:Ήρθα για τα γεννέθλια του γιού μου, μου απαντά και νιώθω τα πόδια μου να κόβονται..
Γυρνάω να κοιτάξω πίσω μου ψάχνοντας απελπισμένα μια σανίδα σωτηρίας, τον Άλεξ τη μαμά μου τη κυρία Μάρια... κάποιον οποιονδήποτε αρκεί να μου πει πως άκουσα λάθος..
Αντικρίζω τον Άλεξ και τη Μαρία να κοιτάνε σοκαρισμένοι τα όσα συμβαίνουν και έπειτα εκείνον έξαλλο  να πλησιάζει με βλέμα τόσο σκοτεινό που σχεδόν τον φοβήθηκα...
Α:Εξαφανίσου απο το σπίτι μου ΤΩΡΑ.
Της φωνάζει καθώς τη τραβά απο το χέρι..
?: θα φύγω μόνο και μόνο επειδή αγαπώ το γιό μου και δεν θέλω να χαλάσω τα γεννεθλιά του λέει καθώς απλώνει το χέρι της να χαιδέψει το μικρό.
Ο οποίος όμως δεν φαίνεται να του αρέσει αυτή η κίνηση και φοβισμένος ξεσπά σε κλάματα..
?:Θα τα ξαναπούμε μουρμουράει και απομακρύνεται...
Ενώ εγώ και η κ.Μαρία με το ζόρυ συγκρατούμε τον Άλεξ να μην την ακολουθήσει...
Συνεχίσαμε το πάρτυ μιας και δεν θέλαμε να χαλάσουμε τα γεννέθλια του μικρού, όμως τίποτα δεν ήταν όπως πριν την εμφάνιση αυτής της γυναίκας...
Αφού οι καλεσμένοι έφυγαν και αποκοίμησα το Γιαννάκη κατέβηκα ξανά στο σαλόνι όπου βρήκα έναν Άλεξ να πείνει ουισκι απευθείας απο το μπουκάλι...
Φαινόταν πως σχεδόν είχε μεθύσει και πλησίασα με σκοπό να τον ηρεμίσω.
Ε:Μωρό μου... σε παρακαλώ του λέω και τον αγκαλιάζω απο πίσω του..
Θα βρούμε μια λύση όμως για να το κάνουμε αυτό πρέπει να έχουμε καθαρό μυαλό, και το αλκόολ δεν βοηθάει..
Α:Τι μπορείς να καταλάβεις εσυ; Μου απαντά με αγριότητα..
Ζείς μαζί του 6 μήνες μόνο δεν μπορείς να νιώθεις το ίδιο με μένα..
Ε:Είσαι μεθυσμένος και λες πράγματα που θα το μετανιώσεις συνεχίζω καθώς γυρνάει και με κοιτάζει..
Α:Θα τον πάρει μακριά γαμώ τη πουτάνα μου... και εσύ κάθεσαι και μου λες μαλακίες ουρλιάζει καθώς πετά το μπουκάλι στον τοίχο...
Ε:Ηρέμισε του φωνάζω...
Θα τον τρομάξεις...
Α:Θα πάω να τη βρώ και θα κάνω αυτό που έπρεπε να κάνω και τότε..
Θα τη σκοτώσω μου λέει και με σπρώχνει ενώ εγώ προσπάθώ να τον κρατήσω....
Ε:Σταμάτα ..με τρομάζεις......
Α:Φύγε απο τη μέση Έλλη μου  απαντά και με σπρώχνει με τόση δύναμη που με κάνει να παραπατήσω και να πέσω με δυναμη στο πάτωμα χτυπόντας ελαφρά το κεφάλι μου στον καναπέ...
Α:Συγγνώμη μουρμουράει και πλησίαζει κοντά μου τρομαγμένος...
Ε:Θες να ξεσπάσεις; Ξέσπασε εδώ.
Αλλά σε αυτή τη γυναίκα δεν θα σε αφήσω να πάς οτι και να γίνει...
Του λέω αποφασισμένη..καθώς σηκώνομαι.
Α:Έχω τρελαθεί απο το θυμό μου Έλλη...
Ε:Εδώ... Του λέω σχεδόν φωνάζοντας... και το τραβάω απο τη μπλούζα.. εδώ σε μένα δείξε οτι θές.Θες να ξεσπάσεις;; εδώ. Αλλά δεν θα σε αφήσω να κάνεις κάποια τρέλα που θα μας κοστίσει το γιό μας του φωνάζω και ξαφνικά με αρπάζει με μανία πάνω του...
Μου έκανε έρωτα άγρια και σκληρά, έβγαζε πάνω μου όλο το πόνο το φόβο, τη στενοχώρια...μα πιο πολύ το μίσος του...
Με κάθε βυθισή του μέσα μου ενιωθα όλα του τα συναισθήματα..με κάθε χτύπημα όλες τις σκέψεις...
Δεν με πονούσε ούτε με φόβιζε..ηταν ο τρόπος του να ξεσπά και πλεον είχε γίνει και ο δικός μου...
Και ήταν ο τρόπος να δείχνουμε πως θα είμαστε εκεί ο ένας για τον άλλον πάντα...

Έβγαζα πάνω της ξανά όλα μου τα συναισθήματα χωρίς να φοβάμαι για εκείνη πια..Ήξερα πως πλεον και οι δυο επιθυμούσαμε αυτόν τον τρόπο επικοινωνίας..
Την πουδούσα άγρια μα πλέον δεν ήθελα απο εκείνη υποταγή, ήθελα αντίδραση. Ήθελα να νιώσω πως όπως εγώ έτσι και αυτή βγάζει όλα τα συναισθήματα που έχει στη ψυχή της πάνω μου.
Χτυπήματα, δαγκωματιές,φιλιά που έκαιγαν, κινήσεις κοφτές και απο τους δυό μας...Σαν να παλεύαμε μεταξύ μας με έναν μόνο σκοπό, την εκτόνωση..

Πολύ ώρα μετά πέφτω λαχανιασμένος στο καναπέ και τη τραβάω πάνω μου.
Α:Τι θα κάνουμε;
Ε:Καταρχήν θα κρατήσουμε τη ψυχραιμία μας.. έπειτα θα μιλήσουμε με δικηγόρο γιατί δεν ξέρουμε τι ακριβώς θέλει αυτή η γυναίκα, και βλέπουμε...
Θα τα αντιμετοπίσουμε όλα μαζί...
Α:Είσαι η δυναμή μου....
Ε:Πάμε να πάρουμε το μικρό μας τερατάκι στο κρεβάτι μας... Θέλω απόψε να κοιμηθούμε οι τρείς μας..Μου ζητά η Έλλη..
Και έτσι μόνο κατάφερα να ηρεμίσω εκείνη τη νύχτα...
Έχοντας στην αγκαλιά μου τα δυο άτομα που αγαπούσα πιο πολύ στο κόσμο...