●Σαν οικογένεια

14.8K 607 8
                                    

Ε:Γιατί τέτοια καταπάτηση κανόνων σήμερα;;Τον ρωτάω ψιθυριστά ενω ταυτόχρονα χαιδεύω με τα δαχτυλά μου την παλάμη του..
Α:Ας πούμε οτι η σημερινή μέρα είναι η εξαίρεση στο κανόνα μου απαντά..
Και η απάντηση αυτή με πληγώνει...
Ε:Μάλιστα απαντώ σχεδόν ενοχλημένη και τραβάω το χέρι μου απο κοντά του όμως με προλαβαίνει και κλείνει τη παλάμη μου μέσα στη δική του.
Α:Δεν κάνω ποτέ εξαιρεσεις Έλλη, ούτε μια φορά σε όλη μου τη ζωή, και για σένα σε δυο μόλις εβδομάδες καταπάτησα κανόνες που είχε θέσει ο ίδιος.Σου αρκεί αυτό; Με ρωτά καθώς συνεχίζει να σφίγγει το χέρι μου και να με κοιτά με ένταση στα μάτια.
Ε:Υποθέτω πως ναι...απαντώ ξεψιχισμένα αφού κάθε φορά που με κοιτά μου προκαλεί τόση
Α:Ωραία τότε.. έλα απο εδώ μου μου λέει παιχνιδιάρικα και με τραβά ώστε να περάσω απο πάνω του και να βρεθώ στη μέση του κρεβατιού ανάμεσα σε εκείνον και τον μικρό.
Α:Καλύτερα έτσι μονολογει καθώς με γυρνάει ώστε να κοιτω τον μικρό Γιαννάκη και η πλάτη μου να ακουμπάει το στήθος του.Περνάει το χέρι του γύρω μου και με αγκαλιάζει σφιχτά ενώ τα χείλη του βρίσκονται σχεδόν ακουμπισμένα στο λαιμό μου.
Νιώθω την ανάσα του πάνω μου και ένα ρίγος διαπερνά τη σπονδυλική μου στήλη..
Α:Μου αρέσει τοσο πολύ όταν σε βλέπω να ανατριχιάζεις μου μουρμουράει και φιλάει το λαιμό μου...
Ενώ την ίδια στιγμή ο Γιαννάκης γυρνάει προς το μέρος μου και βάζει το χεράκι του στο μαγουλό μου..
Ε:Κοιμήσου αγάπη μου του λέω σιγανά και εκείνος ξανακλείνει τα ματάκια του..
Ενώ ο Άλεξ με πιέζει ακόμη πιο σφιχτά πάνω του..
Ε:Κοιμήσου και εσύ Αλεξ του ψιθυρίζω ευχόμενη να σταματήσει τα παιχνίδια "βασανισμού" μου.
Λίγο μέτα ακούω την ανάσα του σταθερή και αφου καταλαβαίνω πως αποκοιμήθηκε καταφέρνω και εγω να ηρεμισω και να κοιμηθώ.

Λίγο μέτα ακούω την ανάσα του σταθερή και αφου καταλαβαίνω πως αποκοιμήθηκε καταφέρνω και εγω να ηρεμισω και να κοιμηθώ

¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.

Άνοιξα τα μάτια μου και κατάλαβα πως η Έλλη δεν ήταν πια στο κρεβάτι μαζί μου..
Κοίταξα τον μικρό ο οποίος ακόμη κοιμόταν, τσέκαρα το μετωπό του και μου φάνηκε δροσερός οπότε γύρισα στο κομοδίνο με σκοπό να βρώ το κινητό μου και να τηλεφωνήσω στην έλλη όμως αντί γι αυτό βρήκα μια κόλλα χαρτί με ένα σημείωμα γραμμένο...
Η καρδιά μου άρχισε να χτυπά σαν τρελή καθώς στο μυαλό μου ήρθαν αναμνήσεις απο τη μέρα εκείνη.
Απο τη μέρα που αδερφός μου βρήκε το σημείωμα που του είχε αφήσει η γυναίκα του πριν τον εγκαταλείψει.
Όλες σημείωμα αφήνουν, τόσο δειλές σκέφτηκα μιας και ήμουν σίγουρος πως είχε αποφασίσει να φύγει απο τη ζωή μας.
Όμως το σημειωμά της δεν ήταν καθόλου όπως το περιμένα.
Αντίθετα ήταν ένα σημείωμα που έδειχνε πόσο νοιαζόταν.. Για εκείνον και για μένα..

ΑΓΡΙΑ ΕΝΣΤΙΚΤΑDonde viven las historias. Descúbrelo ahora