ΑΓΡΙΑ ΕΝΣΤΙΚΤΑ

●η απογοήτευση

Ε:Την ήθελες περισσότερο απο μένα;
Με ρωτά καθώς είναι ξαπλωμένη στην αγκαλιά μου και εγώ σοκάρομαι απο την ερώτηση.
Α:Τι είναι αυτά που λές Έλλη τη ρωτάω καθώς γυρνάω να τη κοιτάξω.
Ε:Τη Στέλλα λέω την ήθελες περισσότερο απο μένα; Με ξανα ρωτα γεμάτη αμφιβολίες
Α:Δεν θέλησα ποτέ καμία άλλη γυναίκα όσο εσένα, δεν είχα ερωτευτεί ποτέ στο παρελθόν και δεν είχα αγαπήσει καμία.
Μπορώ να σου πω ακριβώς αυτή τη στιγμή τι συνέβη εκείνο το βράδυ αλλά είσαι σίγουρη πως είσαι εντάξει με το να το συζητήσουμε τώρα;
Ε:Οχι δεν είμαι, καλύτερα να το αφήσουμε για καποια άλλη στιγμή μου απαντά και την ίδια στιγμή ακούμε τη πόρτα της είσοδου να ανοίγει.
Ντυνόμαστε βιαστικά μα πριν βγούμε απο το δωμάτιο την τραβάω ξανά κοντα μου...
Φορεσέτο της ζητάω δίνοντας της το δαχτυλιδι μα εκείνη δυστάζει...
Ε:Αν δεν μάθω την αλήθεια δεν μπορώ.
Α:Έλλη αυτο το δαχτυλίδι δεν είναι για μένα σύμβολο δέσμευσης. Είναι σύμβολο αγάπης και είτε είσαι μαζί μου είτε όχι δεν θα πάψω ποτέ να σε αγαπώ αν νιώθεις το ίδιο θέλω να το φοράς, οχι για όσο είσαι μαζί μου αλλά για όσο με αγαπάς, της λέω τείνοντας μπροστά το δαχτυλίδι .
Ε:Μετά απο αυτο θα πρέπει να μην το ξαναβγάλω ποτέ μου απαντά καθως το περνάει στο δαχτυλό της.
Και ένα χαμόγελο ικανοποίησης απλώνεται στο προσωπό μου...
Ο μικρός λες και διαισθάνθηκε την αλλαγή μεταξύ μας έπεσε πάνω μας σαν τρελός και μας γέμισε φιλιά και φυσικά το άτσαλο ντυσιμό μας δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητο απο τη κ Μαρία.
Μ:Επιτέλους παιδιά μου..
Ήταν το μόνο που σχολίασε με ύφος ικανοποίησης πριν φύγει για τη κουζίνα...
Οι μέρες μας απο εκεί και έπειτα κυλούσαν όμορφα όμως ακόμη δεν είχα μιλήσει με την Έλλη για το τι ακριβώς είχε συμβεί τότε και κάθε μέρα ερχόταν στιγμές που την έπιανα να αμφιβάλει για μένα...
Το πρώτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης της είχε περάσει και η γιατρός μας διαβεβαίωσε πως απο εδώ και στο εξής δεν υπήρχε κανένας κίνδυνος.
Έτσι ένα βράδυ έπιασα την Έλλη και της ζήτησα να μιλήσουμε..
Α:Είχα γνωρίσει τη Στέλλα πρώτος, ένα βράδυ σε ένα club μέσω κοινής παρέας.Με φλέρταρε όμως δεν ανταποκρίθηκα, αν και ήταν όμορφη γυναίκα κάτι πάνω της με απομάκρυνε,άρχισα να της λέω.Λίγο καιρό μετά και αφου είχα ξεχάσει εντελώς τη γνωριμία μας ο αδερφός μου μου τη σύστησε ως κοπέλα του.Είχα χαρεί γι αυτόν μιας και έδειχνε ευτυχισμένος όμως μετά άρχισα ξανά να αμφιβάλλω γι αυτή αφου είχαν συχνούς καβγάδες που τους προκαλούσε η ίδια όμως το θέμα δεν ήταν μόνο αυτό, καταλάβαινα πως προσπαθεί να ανακατευτεί σε πράγματα τις εταιρίας, μας εβαζε συνεχώς λόγια και μας έκανε να μαλώνουμε και μεταξύ μας.Αρχικά νόμιζα πως αποσκοπούσε στην εταιρία αλλά αργότερα κατάλαβα πως ο σκοπός της ήταν άλλος.Είχε θυμώσει που την είχα απορρίψει και ήθελε να με εκδικηθεί.
Οι καβγάδες με τον αδερφό μου συνεχιζόταν όμως εκείνη είχε αλλάξει συμπεριφορά απεναντί μου, μου έδινε συνεχώς δίκιο με στήριζε και αντίθετα φρόντιζε συχνα να μου βάζει και μένα λόγια.
Η κατάσταση είχε ξεφύγει τόσο πολύ που με τον αδερφό μου σχεδόν δεν μιλούσαμε.
Ενα βράδυ ήμουν πολύ θυμωμένος μαζί του έφυγα απο την εταιρία έχοντας στο μυαλό μου τα τελευταία λόγια του "Δεν είσαι ικανός για τίποτα μια ζωή θα είμαι καλύτερος", τώρα ξέρω πως δεν το εννοούσε όμως εκείνο το βράδυ το πίστεψα.
Πήγα σε ένα club και έπινα πάρα πολύ απο το θυμό μου, η Στέλλα εμφανίστηκε μπροστά μου και προσφέρθηκε να με πάει σπίτι.
Όταν φτάσαμε άρχισε να μου λέει πως είμαι πολύ καλύτερος και να προσπαθεί να μου ανεβάσει το ηθικό.
Μου την έπεφτε ξεδιάντροπα και εγώ τυφλωμένος απο το θυμό και το ποτό λύγισα.
Την επόμενη μέρα το είχα μετανιώσει αλλα ήταν αργά...
Εκείνη με κυνηγούσε με εκβίαζε και η ζωή μου είχε γίνει εφιαλτική.
Έπειτα απο λίγο καιρό μας είπε πως είναι έγκυος γεμίζοντας με αμφιβολίες για το αν είναι δικό μου.
Θα του τα πω όλα και ας μην μου ξαναμιλήσει, αρκεί να γλυτώσει απο σένα της είπα ένα βράδυ και ήμουν έτοιμος να το κάνω.Απο τότε εκείνη άλλαξε, είχε φοβηθεί και προσπαθούσε να δείχνει στον αδερφό μου οτι ήταν μια καλή σύζυγος και μέλλουσα μαμά.
Εγώ ήξερα πια με τι είχα να κάνω αλλά δεν ήθελα να καταστρέψω τη ζωη του αδερφού μου μιας και πλέον όλα κυλούσαν καλά.
Την άφησα να γεννήσει το παιδί ελπίζοντας να ζήσουν ευτυχισμένοι, αλλά εκείνη σε λίγους μήνες είχε βρει ήδη τον επόμενο.Αυτόν για τον οποίο τον εγκατέλειψε.
Της τα είπα όλα μαζεμένα χωρίς να πάρω ανάσα και μόνο τώρα σήκωσα το βλέμα μου για να την δώ.
Όμως δεν μπορώ να διακρίνω κανένα συναίσθημα,καμία αντίδραση στο προσωπό της.
Ε:Ήσουν μαλάκας μου απαντά τελικά και με αποστομώνει.
Όμως επειδή ξέρω απο προσωπική εμπειρία πως κάποιες φορές οι καταστάσεις μπορεί να μας οδηγήσουν σε λάθος αποφάσεις, μπορώ να σε δικαιολογήσω..
Α:Αλήθεια;Τη ρωτάω ανακουφισμένος.
Ε:Φυσικά.Αρκεί αυτή να είναι η αλήθεια.Συνεχίζει και η χαρά μου σβήνεται.
Α:Ρε Έλλη γαμώτο. Φωνάζω αγανακτισμένος και τη βλέπω να ταράζεται.
Πρώτη φορά μιλάω γι αυτό σε κάποιον.Σου είπα όλη μου την αλήθεια και εσυ ακόμη αμφιβάλεις.Με ξέρεις τόσο καιρό γαμώτο. Νόμιζα πως με ήξερες.Είδες αυτή τη γυναίκα να ψεύδεται στο δικαστήριο τόσο εύκολα και πάλι πιστεύεις αυτή αντι για μένα.
Φωνάζω πια εξαγριωμένος.
Ποτέ ξανά δεν θα με εμπιστευτείς, το βλέπω στα μάτια σου κάθε μέρα...
Ε:Και με κατηγορείς γι αυτό;;
Εσυ μου έκρυψες κάτι τόσο σημαντικό, εσυ τη μέρα που μου έδωσες τα δαχτυλίδι με τόση ευκολία τσούγκρισες μαζί σου το ποτήρι μου όταν σου μίλησα για ειλικρίνια, χωρίς να διστάσεις καθόλου...
Εσύ πρόδωσες τον ίδιο σου τον αδερφό, πόσο δύσκολο θα είναι να προδώσεις εμένα με ρωτά αλλά καταλαβαίνω πως την ίδια στιγμή το μετανιώνει.
Ε:Συγγνώμη μου ζητά απευθείας και τείνει να με αγκαλιάσει.
Α:Ασε με λέω σιγανά με όλο το σώμα μου να καίει απο το πόνο.
Ε:Συγγνώμη.. ξαναλέει.
Α:Το συγγνώμη σου αναιρεί οτι το είπες όχι όμως και οτι το σκέφτεσαι.
Και οτι σκέφτεσαι έτσι για μένα μου είναι αρκετό ώστε να θεωρώ πως δεν μπορούμε πια να είμαστε μαζί.
Ε:Τι πράγμα;;
Α:Τελειώσαμε Έλλη. Της απαντώ ήρεμα.
Δεν μπορούμε να είμαστε μαζί, όχι γιατί θύμωσα που το είπες, αλλά γιατί απο εδώ και πέρα θα ξέρω πως βαθιά μέσα σου όσο και αν προσπαθείς και θες να το θάψεις θα είμαι ο άντρας που πρόδωσε τον αδερφό του.
Δεν άντεχα να το σκέφτομαι πόσο μάλλον να ξέρω πως το σκέφτεσαι εσυ.
Ε:Σε παρακαλώ δεν το εννοούσα...
Α:Δεν έχει σημασία της λέω καθώς σηκώνομαι και αρχίζω να μαζεύω άτσαλα τα πραγματά μου σε ένα σάκο.
Ε:Σταμάτα μου φωνάζει κλαίγοντας.Σταμάτα σε παρακαλώ.
Α:Θέλω να μείνεις σπίτι με τον μικρό, θα φύγω εγώ...
Ε:Άλεξ τι είναι αυτά που μου λες; Σε παρακαλώ σταμάτα να μαζεύεις μου λέει κλαίγοντας καθώς προσπαθεί να μου βγάλει τα πράγματα απο το σάκο.
Α:Στάματα της φωνάζω και τη βλέπω να παγώνει.
Σαγαπάω πολύ μωρό μου,της λέω καθως περνάω τις παλάμες μου στο προσωπό της.Όμως δεν το αντέχω να ξέρω πως σκέφτεσαι έτσι για μένα.
Δεν μπορώ να το αντέξω...απλά άσε με να φύγω να ηρεμίσω της ζητάω πριν την αποχαιρετήσω με ένα βιαστικό φιλί στα μαλλιά...