Sweet Evil

Chapter 23

Vaughn's POV

"Coin cancell all my appoinment for today." I said plainly to him, my secretary.

He looked at me for a second like he's processing what I've said.

"Master but—" I cut his words by staring at him with rage. I saw how he gulped.

"It's my wife's birthday Coin. Pupuntahan ko siya," simpleng sagot ko pa para matigil na ang sasabihin niya.

He nodded and left my office.

Mabilis kong kinuha ang aking susi at mabilis na lumabas sa opisina at building. I stopped in the near shop where I always brought a flowers for my wife.

"Good morning Sir. Same flowers po?" The owner of the shop welcomed me.

"Yes." I said while looking at the flowers.

Pinanuod ko siyang ayusin iyon hanggang matapos.

"Fresh po 'yan. Paniguradong matutuwa na naman po ang misis niyo." Tumango ako bilang pag paalam at lumabas na.

Ilang sandali ay nakarating na ako sa farm na binili ko para sa kaniya. I smiled just imagining that she waited to me. Siguro ay kanina pa 'yon naka-simangot kakahintay sa akin.

Pinarada ko ang aking kotse sa gilid at kinuha ang bulaklak bago bumaba.

"Hi honey." I greeted her. "You like here?" tanong ko ulit sa kaniya at umupo ako sa kaniyang tabi.

Sa tabi ng lapida niya.

I caressed it. Tinanggal ko rin ang ilang dahon na tumabing sa gilid ng lapida niya.

"I have flowers for you honeybabe, look." Inilapag ko ang bulaklak na dala.

Then I looked at the lake where the place that we first met. The lake where she save me.

Naisip ko na mas matutuwa siya kung dito ko siya ilalagay alam kong mahilig siya sa nature. Kaya naman ibinili ko ang farm na ito para sa kaniya.

Nine months, nine fucking hell months since she left me. It seems ridiculous but I'm still waiting. Waiting for her, even I know that she's really gone, that she left m alone. Deep inside of me, I'm still wishing that someday she will be back in my arms.

"Happy 20th birthday honeybabe," simula ng mawala si Yvette ay mas naging malayo ako sa ibang tao.

Sa kompanya at sa organization.

"How are you honey? Okay ba ang tinutulugan mo diyan? May mga gwapo bang anghel diyan?" parang tangang tanong ko habang tinatanggalan ng maliliit na damo ang gilid ng paligid ng kaniyang lapida. "Wag ka didikit sa kanila ha?" I smiled bitterly.

Mukha man akong tanga but I can't avoid it. I missed my Yvette.

I felt the water creep out of my eyes. I let it sanay na ako habang kumakain, habang natutulog, habang nasa meeting, habang naliligo, habang nagda-drive.

I cried again and again and still it's damn hurt.

A single drop of grief welled up from the corner of my eyes. Tears of pain running down to my cheeks.

I sniffled quietly.

"Huwag ka titingin sa kanila diyan. I'll drag them down here if they flirt with you."

Ang sakit at ang hirap na gumising sa araw-araw na wala na siya sa tabi ko.
If this is the paid of the people I killed then please kill me too.

But I know hindi magugustuhan ng asawa ko kapag sumunod ako sa kaniya doon ngayon, baka nga hindi ako doon i-deretsyo sa dami ng kagaguhan na nagawa ko, baka pauwiin pa ako no'n pabalik.