A Missing Soul

Rose

Ik hou verschrikkelijk veel van mijn fans. Ik moedig ook iedereen zijn doorzettingsvermogen aam.

Vind ik het leuk dat het op mij word uitgeoefend?

Ietsjes minder.

Toen ik net op de foto ging met de laatste fan zag ik weer een hele groep meiden aankomen lopen. Ik ben zo snel ik kon achter een muur gaan staan. Het is niet zo dat ik ze niet wil ontmoeten, maar dat ik het zelf anders even niet aankan.

Ik kijk om de rand van het muurtje heen. Precies op dat moment hoor ik mijn naam vlak achter me. Ik trek mijn pepperspray uit mijn tas als ik me omdraai.

Voor ik spray herken ik de jongen nog net op tijd. Het is de jongen Mitch van toestraks.

Hij is met een laar vrienden.

'Ohh je bent het echt!' roept een meisje enthousiast en ze vliegt me om mijn middel.

'Jess iemand met pepperspray moet je niet echt een knuffel geven,' zegt een andere jongen, terwijl hij haar van me af trekt.

Mitch trekt het busje uit mijn hand.

'Serieus? Je was van plan je eigen fan neer te sprayen?' lacht hij.

Ik kijk naar de punten van mijn schoenen. Die worden ook altijd uit het niets interessant.

'Rose?' vraagt Mitch.

'Ik denk dat jij degene bent die een paracetamol nodig hebt om dit te laten bezinken?' zegt hij en kijkt me recht aan.

Hij heeft blauwe ogen met een paar groenen tinten erdoor heen. Het zou als combinatie heel zomers moeten lijken. Het tegenovergestelde is de waarheid. Het ziet er grijzig uit. Zou er iets gebeurd zijn?

'Jess! Schiet op! We zijn dadelijk nog te laat voor het dinner bij je ouders!' roept de jongen die het meisje net van me af trok en hij trekt Jess blijkbaar haastig mee naar een auto.

'Sorry man ik moet ook naar huis. Mijn vader komt eerder thuis en ik moet alles nog opruimen,' zucht weer een andere jongen.

Mitch knikt en geeft hem een bro hug.

'En toen waren er nog twee,' mompel ik ongemakkelijk.

'Wouw goud bezig, hoelang kan je al tellen?' lacht Mitch.

Ik rol mijn ogen en begin naar huis te lopen.

'Waar ga je heen?' hoor ik achter me.

Niet veel later loopt hij naast me.

'Naar huis. Moet jij niet ook een keer terug?' vraag ik.

'Dat is ingewikkeld,' maakt hij maar van zijn zin.

Hij weet duidelijk niet wat hij moet zeggen.

'Waar ga je normaal op zo'n moment dan heen?' vraag ik aan hem, terwijl ik verder loop.

'Laat ik het zo zeggen. Ik ken bijna alle coördinaten van alle openbare bankjes in de stad,' zegt Mitch en knikt er even bij.

Hij stopt zijn handen in zijn broekzakken en loopt wat vooruit.

'Slaap je er ook?' vraag ik verbaasd.

'Nee dat niet, ach ja heel soms,' antwoordt hij en hij kijkt me niet aan.

'Wil je anders even mee naar mij?' bied ik hem aan.

Ik weet niet echt wat er bij hem valt onder ingewikkeld.

Zou hij ik heb al drie weken niet gedoucht hebben ingewikkeld bedoelen of ruzie ingewikkeld?

'Dat hoeft niet hoor,' zucht hij.

'Je zult moeten,' zeg ik snel.

Niet ver achter ons hoor ij ergens een grote groep lopen. Ze roepen mijn naam door de straat achter ons heen. Gelukkig ben ik al weer bij het huis van pap en mam.

Ik pak Mitch zijn hand vast en trek hem mee naar binnen toe. Snel doe ik de deur dicht.

'Dan gaan we wel naar binnen. Ook goed. Heb je iets te drinken?' vraagt hij en loopt op zijn gemakje de woonkamer in.

'Ja,'zeg ik licht verbaasd.

Er klinkt geschreeuw van buiten. Mitch doet het gordijn een beetje opzij en de groep die ik net hoorde marcheert door de straat heen.

'Heftig,' concludeert Mitch.

'Heey Rose. Was alles goed gega-,' zegt pap die blijkbaar van boven afkwam.

Zijn blik is op Mitch gefocust.

'Aah goedemorgen meneer. Mijn naam is Mitch Foley. Ik heb uw dochter in de supermarkt ontmoet,'egt Mitch uit en geeft pap een hand.

'Hallo ik ben Marco, ik snap het al je wou natuurlijk een handtekening vanwege de film en je had geen pen bij je,' zegt pap zogenaamd begrijpend.

'Welke film?' vraagt Mitch verbaasd.

'Die over de brand op dat eiland een aantal jaar geleden,' zegt pap trots.

Ik glimlach voorzichtig naar Mitch.

Zijn ogen zijn van vrolijk veranderd in koud en kill.

'Jij hebt in die film gespeeld?' vraagt Mitch kill aan me.

'Ja, de hoofdrol,'

Oehh zal Rose begripvol zijn voor zijn reactie?

Vergeet dat sterretje niet in te kleuren. 🌟

Groetjes Roos