A Missing Soul

Rose

'Okay, Rose, je moet goed duidelijk maken dat je de laatste tijd wat afwezig bent geweest dankzij een zieke oma,' zegt mijn agente tegen me.

'Mijn oma is niet ziek,' zeg ik vragend.

'Maar verhalen over die jongen waar je mee in het nieuws bent is ook geen verbetering,' zegt ze chagerijnig.

'Maar,' probeer ik nog.

Iemand legt een hand op mijn schouder en duwt me vooruit. Op zijn shirt staat staff geschreven.

'In vijf, vier, drie, twee,' zegt hij en bij één duwt hij me de zaal in.

'Rose Pepperwood dames en heren,' klinkt er door de luidsprekers.

Ik zet zo snel mogelijk een glimlach op en lach naar de camera's en zwaai kort naar het publiek.

'Rose, kom lekker zitten,' zegt de gastvrouw Chelsey.

Ik neem plaats op de bank die voor haar staat.

'Hoe gaat het met je?' vraagt ze.

'Bedankt voor het vragen, momenteel wat minder, aangezien mijn oma ziek thuis ligt,' zeg ik zogenaamd treurig.

'Ow wat erg voor je! Hoe gaat het met haar?' vraagt Chelsey.

'Ze gaat langzaam aan al weer de goede kant in,' zeg ik licht glimlachend.

'Nou dat is fijn om te horen. Rose, ik zal de vraag van alle fans maar gewoon stellen,' zegt Chelsey.

Waarom heb ik het idee dat dit maar een korte show wordt.

'Heb je momenteel een relatie met de jongen die we overal voor bij zien komen?' vraagt ze en kijkt me strak aan.

'Zoals ik net al zei, heb ik veel van mijn tijd door gebracht met mijn oma.   Hij heeft me daar zeker in geholpen,' zeg ik vaag.

'Maar hebben jullie al een relatie?' vraagt ze recht door zee.

'Nou, technisch gezien nog niet, maar-,' begin ik.

'Okay top. Rose sorry voor de onderbreking, maar we hebben een verassing voor je,'zegt Chelsey.

Ze staat op en kijkt mij aan. Snel volg ik haar voorbeeld. Ze loopt voor me uit naar een open stuk ruimte naast de banken.

'Heel de wereld zijn hart brak toen we hoorde dat jij en Jace uit elkaar waren,' vertelt ze.

Och jee... gaan we echt die richting in.

'Dus we zijn heel blij om de volgende gast aan jullie voor te mogen stellen,' zegt ze enthousiast en richt zich op het publiek.

'Jace, kom maar binnen!' schreeuwt ze.

Nee.... Kan mijn dag nog erger?

Jace komt naar binnen gelopen met een grote bos rozen in zijn hand.

'Rose,' zegt hij en geeft me de bloemen.

Ik kijk hem bijna smekend aan. Hij kan dit niet maken. Niet op nationale televisie.

'Ik mis je, wil je me alsjeblieft terug?' vraagt hij glimlachend.

'En voor het antwoord, zien we jullie zo terug na de reclame,' zegt Chelsey.

Ik storm zo snel als ik kan het podium af. Hij kan dit niet doen. Ik ben nog niet helemaal over hem heen.

Ik ren tegen mijn agente op.

'Rose, goed gedaan. Jace zal je carrière goed doen. Zometeen zorg je dat je van je beste hoek wordt gefilmd als je ja zegt,' zegt ze dwingend.

Ik wring me uit haar greep en ren de studio uit. Wat ook een slecht idee was.

De pers staat buiten. Flitsen verblinden mijn ogen. Vragen worden op me afgevuurd.

Een hand red me van flauwvallen.

Een die er voor zorgt dat ik mijn balans vindt, maar tegelijkertijd de zwaartekracht laat verdwijnen onder mijn voeten.

Ik wordt een straatje ingetrokken. Ik kom tot stilstand. In plaats van in de ogen te kijken van mijn held zie ik de energie van de duivel.

Mitch kijkt me kwaad aan.

'Heb je ja gezegd, oh waarom heb ik jou ooit vertrouwd,' zegt hij kwaad.

'Nee dat heb ik niet. Alsjeblieft geloof me,' zeg ik en grijp zijn andere hand ook vast.

Dat lijkt hij niks te vinden aangezien hij ze meteen allebei van me los trekt.

'Ik had het je nog bijna verteld ook,' zucht hij mompelend en schudt zijn hoofd.

Vragend kijk ik hem aan, maar hij wuift heg simpelweg.

'Dat je een zogenaamde zieke oma dan ook gebruikt, als excuus om niet te zeggen dat je bij mij was,' mompelt hij.

'Dat was echt laag,' zegt hij en kijkt me weer recht aan.

Hij is hard. Alleen dat is de waarheid in zijn ogen, hij weet niet wat mijn agente zei. Ik ben mijn baan kwijt als ik dat niet deed.

'Mitch, ik zou anders ontslagen worden,' zeg ik fluisterend.

'Ow ja geef die baan van je maar weer de schuld,' zegt hij en plaatst een hand naast me op de muur.

'Het mag ook, dat je een keer toegeeft dat je iets zelf gedaan hebt, wat niet perfect is.

'Daar zijn ze!!' horen we iemand schreeuwen, gevolgd door een aantal voetstappen.

'Hier ga je waarschijnlijk nog meer gezeik mee krijgen, dus geniet ervan, want dit is de laatste keer,' zegt hij.

Zijn andere hand plaatst hij behendig onder mijn rug, zijn andere hand nog op de muur latend.

Zodra de flitsen beginnen drukt hij zijn lippen in volle overgave op de mijne. Het is geen fijne kus, zoals de vorige.

Het is een afscheid.

Ow nee, Mitch en Rose!

Vergeet dat sterretje niet in te kleuren.🌟

Groetjes Roos