A Missing Soul

Mitch

Ik weet een ding heel zeker. Je kan een kater voorkomen met alcohol te serieus genomen. De koppijn knalt mijn hoofd uit.

Alleen is dat ook meteen het enigste wat ik zeker weet. Ik lig op de bank bij mij thuis. Daniëlle is nergens te bekennen.

Op de andere bank zie ik Rose liggen. Ik probeer overeind te komen. Het gaat iets beter dan verwacht. Mijn kleren heb ik nog aan. Je weet het maar nooit. Ik weet niks meer van gisteren avond.

Ik sta op en loop naar de keuken. Ik pak een glas water, maar als ik Rose hoor geeuwen vul ik er nog maar één.

Ik loop terug naar de bank. Rose kijkt verbaasd om zich heen en dan naar mij. Ze zit in een shirt van mij overeind.

Ik geef haar het glas water.

'Dankje,' zegt ze en neemt gulzig een paar slokken.

Ik ga naast haar op de bank zitten en laat mijn hoofd op de bank rand achter me vallen.

Rose verschuift zich en gaat met haar hoofd op mijn schouder liggen.

'Wat is er gebeurd?' vraagt ze.

'Ik weet het niet,' zucht ik.

Alsof het nog een tandje erger kan komt Daniëlle thuis.

De deur valt dicht en Vegas begint te blaffen.

'Nou, de beste manier om daar achter te komen is om het nieuws aan te zetten,' zegt ze.

Rose kruipt tegen me aan en ik ga wat rechter zitten.

Ze pakt de afstandbediening en zet het nieuws aan.

'Gisteren is Rose samen met Mitch gezien op het gala. Alleen is dat niet de laatste plek waar ze samen zijn gespot. In een bijna verlaten woonwagencomplex is Rose samen met Mitch gezien. Ze gingen samen een van de woonwagens binnen. We weten dat Rose luxe woont, maar wat zegt dat over haar nieuwe vlam?'

Het blijft door mijn hoofd spoken dat iedereen weet waar ik woon. Iemand heeft ons gefilmd toen we naar binnen gingen. Het speelt zich al voor de tweede keer af.

Daniëlle komt naar ons toelopen en trekt de gordijnen achter ons open.

Er staat enorm veel pers. Flitsen verblinden mijn zicht. Snel trek ik de gordijnen weer dicht.

Hier is het echt te vroeg voor. Ookal is het pas 1 uur 's middags.

Ik ga staan. Als alleen al die pers weet waar ik woon, heb ik dadelijk geen een fatsoenlijke slaapplek meer.

'Rose je moet gaan,' zeg ik.

Mijn moeheid is als sneeuw voor de zon verdwenen. Een ijzig masker heeft me overgenomen.

Rose staat verbaasd op.

'Mitch,' zegt ze en legt een hand op mijn schouder.

'Luister, ik heb geen zin in heel dit gedoe. Ja, ik vind je leuk, maar ik heb geen zin in dit gezeik de hele tijd,' zeg ik.

'We komen er wel uit,' zegt Rose.

Ik schudt mijn hoofd.

'Misschien ooit. Als we er allebei klaar voor zijn. Alleen ben ik dat nu niet, daarom kan je maar beter vertrekken,' zeg ik.

'Of je moet willen dat de pers de echte reden weet waarom het uit is tussen jou en Jace,' zeg ik als ze niet weg gaat.

Haar blik verandert ook naar kwaad. Ze trekt haar jurk van de grond en pakt mijn trainingsbroek van de stoel.

'Ik ben al weg,' zegt ze en loopt naar de voordeur.

Vegas stormt vrolijk achter haar aan, maar ik hou hem tegen.

'Wat ga je tegen ze zeggen?' vraag ik.

'Dat ik mijn walk of shame aan het oefenen ben, Mitch,' zegt Rose en draait zich naar me om.

Er rolt een traan over haar wangen heen.

'Nou je zin?' zucht ze en veegt haar tranen weg.

Ze haalt diep adem en stapt dan de deur uit. Er klinkt weer geschreeuw tot de deur weer achter haar dicht valt.

'Je bent beter af zonder,' zegt Daniëlle.

'En jij bent beter af zonder drank, maar ja we kunnen niet altijd alles hebben he,' zeg ik kwaad en haal mijn schouders op.

Ik loop mijn kamer in en gooi hem met een harde klap dicht.

#

Eigenlijk is het heel triest wat ik nu ga doen. Ik druk op de bel en wiebel onhandig heen en weer.

De deur gaat open en Kyra staat in de deuropening.

Ze heeft alleen haar nachtjapon aan.
Dat is het enige wat ik nog weet van het feest. Dat zij me wel leuk vond.

'Heey Mitch,' zegt ze glimlachend.

Ik glimlach terug, loop naar binnen en plant mijn lippen vol op de haren.

In de hoop alles even te vergeten. Ook al is het niet de goede manier.

Ohh Mitch!

Vergeet dat sterretje niet in te kleuren!🌟

Groetjes Roos